De Commerciele Massamedia 184

De hele Nederlandse verslaggeving rond de Israelische oorlogsmisdaden in Gaza zou door Scholen voor Journalistiek en faculteiten in massacommunicatie een casus moeten zijn om te bestuderen hoe gelijkgeschakeld de vrije pers is. Andrew Lack, president van NBC News had gelijk toen hij in 1995 zei: 'We are spawning a generation of reporters and news directors who no longer place any value on the written word, the turn of the phrase, the uncut long, hard question. All we care about are the almighty pictures, the video, the story count -- and that it moves like a bat out of hell. We barely listen to what is said any more.'

Het is de journalistiek van de hapklare cliche's, die dit soort zinnen produceert: "Gaza ligt grotendeels in puin, de wederopbouw gaat miljarden kosten. De woede van de Palestijnen lijkt zich te richten op Israël, niet op Hamas." http://www.trouw.nl/nieuws/wereld/

article2011148.ece/Gaza_ontwaakt_in_stof_en_puin_.html'

Vroegen de journalisten van de westerse commerciele massamedia zich in 1991 af of de Iraakse sjiieten hun eigen verzetsstrijders de schuld gaven voor het feit dat de troepen van Saddam het centrum van hun heilige stad Kerbela aan puin hadden geschoten? Nee natuurlijk. Maar zodra de Palestijnen zich gewapend gaan verzetten tegen de langdurige Israelische belegering en bezetting van hun land dan vragen mijn Nederlandse collega's zich dat wel af. Opmerkelijk nietwaar. Hier is sprake van een oude politieke truuk die gebaseerd is op een psychologisch fenomeen dat deze naam heeft:

'Blaming-the-victim
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
Blaming-the-victim of victim blaming (het slachtoffer de schuld geven) is het psychologische verschijnsel waarbij een dader de schuld van zijn daad bij het slachtoffer legt. Bijvoorbeeld een verkrachter die zegt dat zijn slachtoffer 'er zelf om vroeg'. Of men zegt dat pesten wordt uitgelokt door de gepeste persoon zelf.
Een mogelijke oorzaak van blaming-the-victim is dat de dader zichzelf op deze manier van schuld kan vrijpleiten. Een andere mogelijke oorzaak is dat mensen soms geloven in een rechtvaardige wereld, waar alles wat gebeurt een reden heeft. Dus als iemand iets ergs overkomt dan moet daar ook een reden voor zijn, die dan vaak gezocht wordt in het gedrag van die persoon.' http://nl.wikipedia.org/wiki/Blaming-the-victim

De Amerikaanse hoogleraar van Palestijnse afkomst, wijlen Edward Said, schreef een uiterst verhelderend essayboek met als doel: 'to highlight what Said, a professor at Columbia, calls in his introduction the "grotesque, almost parodistic garishness" of pro-Israeli, anti-Palestinian scholarship in the West, particularly in the U.S., where, he says, "it is as if even the narrative of Palestinian history is not tolerable."'

U heeft de afgelopen weken kunnen zien, lezen en horen hoe in alle toonaarden en via talloze kanalen en ontelbare monden er 1 boodschap werd gegeven: 'Hamas is fout en het slachtoffer 'vroeg erom' en heeft 'het uitgelokt'.

Dat is de consensus, dat is de virtuele werkelijkheid die de Nederlandse commerciele massamedia erin proberen te hameren. Nu ze met de echte werkelijkheid worden geconfronteerd blijkt tot hun stomme verbazing dat 'de woede van de Palestijnen zich [lijkt] te richten op Israel, niet op Hamas'!!! Hoe is dit nu toch mogelijk, terwijl de Nederlandse correspondenten, die al die tijd Gaza niet inmochten, zichzelf hadden ingebeeld dat Hamas de schuldige was. Die had het bestand immers verbroken, een leugen die inmiddels is toegegeven door de Israelische voorlichter van de premier zelf zonder dat de Nederlandse commerciele massamedia hun fout hebben hersteld.

Los daarvan, de Nederlandse journalisten hebben zichzelf werkelijk wijs gemaakt dat Hamas de schuld van hun eigen bevolking zal krijgen voor de jarenlange terreur van Israel. En hun houding is verklaarbaar want 'op die manier kunnen ze zichzelf van hun schuld vrijpleiten'. Al die tijd hebben ze meegedaan aan Blaming the Victim. Niet de decennialange Israelische bezetting, de schendingen van het internationaal recht en de weigering VN-resoluties uit te voeren, is volgens de Nederlandse commerciele pers, de oorzaak van het verzet, nee het is het verzet van de democratisch gekozen Hamas-regering tegen de terreur van de dagelijkse bezetting en belegering. Die pro-Israel propaganda moet op de een of andere manier verhuld worden. Vandaar dat Hamas van hen de schuld moet krijgen. Anders verliezen de journalisten zelf hun legitimiteit. En daarom negeren de Nederlandse correspondenten het effect van de terreur van de belegering die al begin vorig jaar door Karen Koning Abu Zaid, hoofd van de United Nations Relief and Works Agency (UNRWA), alsvolgt werd beschreven: "Gaza is on the threshold of becoming the first territory to be intentionally reduced to a state of abject destitution, with the knowledge, acquiescence and - some would say - encouragement of the international community."

Dat weten mijn collega's en toch willen ze dat Hamas door hun eigen mensen in Gaza en de West Bank niet gezien zal worden als een verzetsbeweging maar alleen als een terreurbeweging die onheil over de Palestijnen afroept. Deze journalisten beseffen niet dat de Palestijnen hun geschiedenis niet zijn vergeten. Collega's, de Palestijnse burgers weten dat ze in 1948 en 1967 massaal verdreven zijn door zionistische strijdkrachten. Ze weten dat sinds het begin van het zogeheten vredesproces er tweemaal zoveel Joodse kolonisten op gestolen Palestijns land leven, dat het oppervlakte gestolen land in diezelfde tijd qua omvang is verdrievoudigd, ze weten dat de leidende Kadima partij als beginsel heeft aangenomen dat dit gebied niet wordt teruggegeven aan de rechtmatige eigenaren, ze weten dat het internationaal recht aan hun kant staat, maar ze weten tegelijkertijd dat het Westen de schendingen van het internationaal recht in feite beloond met economische, militaire en politieke steun aan Israel, ze weten dat ze door de wereld in de steek zijn gelaten, dat ze met de rug tegen de muur staan, dat ze in een groot concentratiekamp leven, dat hun grenzen gesloten zijn, dat Israel met hen kan doen wat het wil, dat de wereld de andere kant opkijkt, en toch hebben de Nederlandse journalisten zichzelf wijsgemaakt dat Hamas de schuld van de Palestijnse bevolking zou gaan krijgen.

Dit alles illustreert hoe ernstig ze gehersenspoeld zijn, hoever ze van de werkelijkheid zijn komen af te staan. En het verraadt ook de volgende overtuiging: de betreffende journalisten en hun opdrachtgevers menen werkelijk dat met terreur een bevolking in het gareel kan worden gemept. Dat terreur gerechtvaardigd is om bepaalde politieke doeleinden te bereiken. Dat dit in strijd is met het internationaal recht is voor de Nederlandse commerciele massamedia een te verwaarlozen trivialiteit omdat dit feit ‘weinig nieuwe gezichtspunten bevat... Met vriendelijke groet, Anna Visser, redacteur Opinie NRC/H.', om maar 1 voorbeeld te geven. De Nederlandse journalist steunt zo op een verholen manier de Israelische terreur tegen de Palestijnse burgerbevolking, ik heb daar talloze voorbeelden van gegeven. En ik benadruk het woord terreur, zoals het gedefinieerd wordt door het Amerikaanse Leger Handboek: ‘het bewust geplande gebruik van geweld of dreiging van geweld om doelen te bereiken die politiek, religieus, of ideologisch van aard zijn.'

En juist dat wordt hier gepropageerd. Hamas was fout, daarom was het onvermijdelijk dat er Israelische oorlogsmisdaden plaatsvonden, 'c'est la guerre', en moest Hamas daarvan de schuld krijgen. Deze journalistiek is ideologisch, het is te vergelijken met de parlementaire journalistiek vlak voor de opkomst van Fortuyn. De Nederlandse parlementaire pers die een virtuele werkelijkheid voor zichzelf had geschapen, kon domweg niet zien wat er in de echte werkelijkheid gebeurde. Tot ze met de neus op de feiten werden gedrukt. Dit slag journalisten die er niet op uittrekt, maar zijn werkelijkheid zelf verzint, gebruikt de journalistiek om een ideologie te verkopen.