Martin Levi van Creveld

Professor Martin Levi van Creveld kan zich natuurlijk beroepen op een soort academische onpartijdigheid die hem rechtvaardigt bepaalde uitspraken te doen. Niet hij, de waardevrije wetenschapper, meent dit of dat, maar anderen, politici, beleidsbepalers. Die verdediging zou kloppen als Van Creveld zichzelf niet in verschillende interviews verraden had. In zijn enthousiasme voor terreur zei hij in antwoord op de vraag: 'Beschouwt u Hiroshima als een misdaad?' dit: 'Natuurlijk was dat een misdaad op enorme schaal, maar het maakte tenminste een einde aan de oorlog. Zoals Joseph Goebbels placht te zeggen: “Beter een vreselijk einde dan terreur zonder einde.” Het was een misdaad, maar het boekte in elk geval resultaat. Het ergste is om een misdaad te begaan die niets bewerkstelligt.'

Dat nu is een niet wetenschappelijke rechtvaardiging van terreur, tenzij Van Creveld ineens Goebbels als wetenschappelijk verantwoorde bron wil gebruiken. Maar dan stuiten we op het probleem dat volgens de normen van Neurenberg Goebbels een oorlogsmisdadiger was. Uit zijn opmerkingen blijkt dat Martin Levi van Creveld de uitspraken van dat tribunaal niet als norm neemt, maar wel de uitspraak van Goebbels, de nazi-minister van Propaganda. Van Creveld doet dit waarschijnlijk ook vanwege de volgende zienswijze: 'Waarom zouden de joodse kolonisten uit de Westelijke Jordaanoever moeten vertrekken, terwijl Arabieren wel in Israël kunnen blijven wonen?' Ik zou zeggen omdat die Palestijnen ( door hem Arabieren genoemd) de wettige bewoners van het gebied zijn. Maar ook in dit geval heeft Van Creveld lak aan het recht. De hoogleraar verraadt zichzelf opnieuw door deze opmerking: 'de Palestijnen die het ongeluk hebben in de strijd verwikkeld te raken, lopen de kans een zeer hoge prijs te betalen. Mais c'est la guerre.'

Het antwoord daarop is: 'Mais non, professeur, ce n'est pas la guerre.' Dat is het punt nu juist die je telkens negeert. Degene die de burgerbevolking niet probeert te sparen schendt het internationaal recht, zo is zeker sinds Neurenberg onomstotelijk vastgelegd. Daarom is er dat gigantische juridische bouwwerk ontstaan, om te voorkomen dat barbaren zoals jij hun gang kunnen gaan. Malle man toch, dat recht is om kinderen, vrouwen, bejaarden, en mannen die niet meevechten te beschermen tegen de terreur van het blinde en 'disproportionele' geweld, het geweld dat jij aanprijst. Dat je deze gevaarlijke nonsens via ontelbare commerciele massamedia kunt spuien betekent niet dat het geen nonsens meer is. Het betekent hooguit dat veel journalisten te onnozel zijn om zich in het internationaal recht te verdiepen. Luister Van Creveld, de mensheid heeft alleen het recht om zich te beschermen tegen de willekeur van de macht. Door het recht houden we, zo lang het kan, de barbarij op afstand. Kenmerk van fascisten is dat ze geweld boven recht verkiezen. Het resultaat kennen we Martin Levi van Creveld. Hou op, jezelf als een geweldsfreak te presenteren. Ik weet dat je tot je grote 'teleurstelling in de jaren zestig afgekeurd [werd] voor militaire dienst'. Jijzelf bent geen soldaat geweest. Je hebt niet je 'mannelijkheid' kunnen bewijzen op het slagveld. Wees daar blij om. Stop met je verheerlijking van het geweld. Joods-Israelische militairen die het geweld wel hebben meegemaakt, slepen hun hele leven de trauma's ervan mee. Mensen als de filmmaker Yariv Mozer die de documentaire My First War tijdens de inval in Libanon in 2006 maakte. In een interview met mij verklaarde de 30-jarige Mozer: ‘Het was vooral een psychologische oorlog die door Hezbollah werd gewonnen. Hoewel wij meer slachtoffers veroorzaakten en een immens veel grotere materiële schade, werd Israël psychologisch verslagen. In onze perceptie is het Israëlische leger de sterkste macht in de regio dat zijn wil aan iedereen kan opleggen, en ineens ontdekten we dat we onze problemen niet met geweld konden oplossen. Wij zien onszelf al heel lang als de sterkste partij, wij zijn als het ware Goliath en die moest het tegen de kleine David afleggen. Dat is een geweldige psychologische dreun geweest. Het maakte ons vooral duidelijk dat de toekomstige oorlogen niet door ons gewonnen kunnen worden zoals voorheen. Moderne oorlogen worden niet meer uitgevochten met tanks die over een breed front oprukken, maar met kleine uiterst flexibele guerrilla-eenheden, die een hit-and-run tactiek toepassen. Ze blijven in groepjes van drie, vier man opereren op hun eigen terrein, die ze op hun duimpje kennen. Hezbollah heeft ons naar binnen gelokt en heeft vervolgens op een intelligente manier toegeslagen, overal waar we verschenen. En zo verloren we op bijna elk gebied, we hebben onze gevangen genomen soldaten niet kunnen bevrijden -- het argument om Libanon aan te vallen -- en de raketaanvallen hebben we niet weten te stoppen. Hun antitankgeschut bleek uiterst doeltreffend, waardoor onze gepantserd materieel als wapen niet langer meer efficiënt bleek. Tanks zijn logge gevaartes geworden, rijdende schietschijven, die door een enkele guerrillastrijder uitgeschakeld kunnen worden. Een van de militairen aan het front zegt voor de camera: ‘‘Het is een zinloze oorlog waarvan wij de slachtoffers zijn geworden’’. De aanval op Libanon was één grote desorganisatie, we waren in de steek gelaten soldaten, zonder informatie waar we nu echt voor vochten, te midden van totale chaos. De opdrachten veranderden drie, vier keer per dag. ‘’Er is geen vertrouwen meer, de bevelen zijn krankzinnig’’, dat besef bestond alom. Een moeder die als journaliste aan het front werkte, zei tegen me: ‘‘Wij sturen kinderen uit om te sterven.’’ Er is geen eerlijk doel waarvoor we vechten, en daardoor ontbreekt de motivering. Wij hebben ons land al, wij hoeven niet andermans gebied te bezetten en te stelen. Wij moeten de Palestijnen op de West Bank en de Gazastrook met rust laten, we moeten hun geconfisqueerde gebied teruggeven, wij hebben er geen enkel recht op, we moeten vrede sluiten. De Israëlische bevolking is na al die jaren gevechtsmoe, vergeet ook niet dat ons leger grotendeels uit burgers bestaat die ineens worden opgeroepen, veel soldaten lijden aan post traumatic stress disorder, de Israëlische samenleving is uitgeput. Hoe kun je van gewone mensen verwachten dat ze sterven voor de geopolitieke belangen van anderen.'

Dat is een hele andere werkelijkheid Van Creveld dan jouw opschepperij dat Israel de oorlog heeft gewonnen en Hezbollah een pak slaag heeft gegeven. Groei op kerel, wordt volwassen, leer te leven met het feit dat je niet naar het front mocht. Alleen idioten worden opgewonden van geweld.