Ad Lagendijk Professor 8

Volgens professor Ad Lagendijk 

zouden parlementariërs geen vragen moeten stellen over zaken die op grond van onrechtmatig verkregen informatie boven water gekomen zijn. Lekkende parlementariers moeten worden verstoten door hun eigen fractie en door de media.

En daarnaast stelt hij dat

het niet eens zijn met wat er in een democratie gebeurt, wijten aan een gebrek aan democratisch gehalte, berust op vertrouwen in eigen morele superioriteit.

Men dient waakzaam te zijn zodra mensen voor ons allen willen bepalen hoe wij burgers dienen te leven en wie een democraat is en wie niet. Het probleem van de natuurkundige Lagendijk is dat hij er blind vanuit gaat dat de samenleving net als de natuurkunde gevormd wordt door onveranderlijke wetten, en dat wat is altijd zo zal zijn. Hij beseft niet dat in het menselijk bestaan alles in beweging blijft. De enige natuurwet in het leven van een mens is  de wet van de verandering, panta rhei. Normen, waarden, gebruiken, opvattingen, etc. passen zich aan aan veranderende omstandigheden. Soms ten goede, soms ten kwade, maar dit is nu eenmaal zo, alleen dat gegeven is een natuurwet. Wat Lagendijk nu eist is dat wij ons gaan gedragen als een molecuul, ons houden aan eeuwig geldende wetmatigheden. Bestendigheid is de vurige wens van elke kleinburger en daarom ook van elke dictator. Daarom gaan ze ook nooit een publiek debat aan. Hun meningen zijn voor henzelf onfeilbaar. De werkelijkheid dient voor hen een weerspiegeling te zijn van hun eigen kleinburgerlijke verlangens. Ze willen een wereld afdwingen waarin het unieke vermorzeld wordt en elke beweging gestopt. Het is waar wat Flaubert schreef aan George Sand:


Zonder intelligentie valt er niets te beginnen


Professor Lagendijk weet ongetwijfeld veel van een heel klein gebied, de fysica, maar hij weet tegelijkertijd heel weinig van het meeste. Hij begrijpt de mens niet. Het zou verstandiger zijn als hij zich in de mens verdiepte, in plaats van publiekelijk nonsens te verkopen. Flaubert sloeg de spijker op de kop toen hij in een brief aan mejuffrouw Leroyer de Chantepie schreef:


Lichtzinnige, bekrompen lieden en verwaande, bevlogen geesten willen overal een conclusie in vinden; zij zijn op zoek naar het doel van het leven en de afmetingen van het oneindige. Ze nemen wat zand in hun arme kleine handjes en zeggen tegen de Oceaan: 'Ik ga de korrels van je kusten tellen.' Maar omdat de korrels door hun vingers stromen en het rekenen lang duurt, stampen zij van woede en huilen. Weet u wat je op het strand moet doen? Je moet neerknielen of wandelen. Wandelt u maar.


Prachtig advies voor Ad Lagendijk. Ga wandelen jongen, en laat de mensen met rust, ze hebben al genoeg ideologen over zich heen gekregen.