TWEE JAAR GELEDEN SCHREEF IK DIT, OBAMA WAS NET TOPDOG.
DINSDAG 11 NOVEMBER 2008
Obama 46
Dit bericht is voor mijn collega's van de Nederlandse commerciele massamedia.
Beste jongens en meisjes,
Ik begrijp jullie enthousiasme voor Obama maar al te goed, immers hij is de 'eerste zware president' van een land dat werd geboren uit de genocide van de oorspronkelijke bewoners, de Indianen, en vervolgens meteen rijk werd door de bewoners van Afrika als slaven het vuile en zware werk te laten doen, om op die manier de VS God's "shining city upon a hill" te kunnen maken. Qua beeldvorming is 'een zwarte president' absoluut een verandering, daar twijfelt niemand aan. Dat hoeven jullie het publiek niet telkens weer duidelijk te maken. Zo dom is men niet dat jullie het er constant in moeten hameren.
Maar betekent dit nu ook een inhoudelijke verandering? Gezien de ernstige moeilijkheden waarin het imperium verkeert is dat een veel interessanter en belangrijker onderwerp om je mee bezig te houden. Gaat Obama de macht van de rijken aan banden leggen, van die 1 procent dus die meer dan 40 procent van de rijkdom in handen heeft en meer dan 20 procent van het inkomen? Gaat Obama de oorlogszuchtige politiek van de VS aan banden leggen, met andere woorden: gaat hij de troepen uit Irak en Afghanistan terugtrekken en gaat hij het expansionisme van Israel nu eindelijk eens aan banden leggen? Gaat Obama de macht van de oliemaatschappijen breken door versneld over te stappen op duurzame energie? Gaat Obama de zwarte medemens uit de sloppen van de grote steden halen? Gaat Obama de grotendeels gekleurde bevolking in de Amerikaanse gevangenissen vrijlaten? Gaat Obama al het werk uit China weer terughalen, zodat de werkloosheid in de VS fundamenteel wordt bestreden? En gaat Obama de macht van het militair-industrieel complex, waar president Eisenhower al een halve eeuw geleden voor waarschuwde, nu eindelijk vernietigen? Kortom, gaat Obama noodzakelijke fundamentele veranderingen aanbrengen?
Welnu, het antwoord is: nee. En de reden is dat er geen enkele sprake is van een wezenlijke verandering. Om dat goed te begrijpen moet je jezelf allereerst afvragen welke machtige belangengroepen Obama naar voren hebben geschoven. En vraag je vervolgens af wat Obama's mandaat is. Ik zal die vragen kort toelichten: een van de eerlijkste politici die ik ken is Hans Wiegel, voormalig vice-premier van Nederland, en lid van de VVD. Welnu, toen in de jaren zeventig de PVDA onder Joop den Uyl een monsterzege had behaald, ging Hans Wiegel samen met Dries van Agt van het CDA regeren. Op die manier werd de Nederlandse bevolking, die massaal op de hervormingspolitiek van Den Uyl had gestemd, duidelijk gemaakt wie in een kapitalistische samenleving werkelijk de macht in handen heeft. En voor de domoren die hardleers waren legde Hans Wiegel het nog eens een keer kort en duidelijk uit toen hij verklaarde dat hij als vice-premier 'op de winkel ging passen'. Een passende beeldspraak, want politici in een parlementaire democratie kunnen niet meer dan 'op de winkel' van een ander 'passen'. Ze staan allereerst in dienst van de macht, van degenen die de politici op hun 'winkel' laten 'passen.' De rest is toneel, luchtverplaatsing. De rest is: hoe verkoop ik de handel zo goed mogelijk. Meer doen politici niet.
Eerder al had Den Uyl zijn achterban vergeefs duidelijk proberen te maken wie in het kapitalisme werkelijk de dienst uitmaakt door te wijzen op 'de smalle marges van de democratie'. Maar wat hij precies bedoelde werd pas duidelijk toen de zegevierende PVDA gestraft werd met de rol van oppositie. Sindsdien begrijpen de sociaaldemocraten de zaak veel beter, kijk maar naar minister Bos die nu de kapitalistische luchthandel met miljarden aan belastinggeld probeert te redden. Minister Bos komt oorspronkelijk van Shell en kent zijn plaats. Hij weet als geen ander hoe de kaarten geschud zijn. En ook Obama weet dat, net zoals de filmster Ronald Reagan wist wat zijn plaats in dit toneelstuk was, en Bill Clinton nog eens via Monica Lewinsky duidelijk werd gemaakt wat zijn plaats was.
Met andere woorden, jongens en meisjes van de commerciele pers, verwacht niet teveel. Sterker nog, verwacht eigenlijk niets. Dan is alles wat beter wordt mooi meegenomen. Wat jullie nu doen is belachelijk hoge verwachtingen kweken. De desillusie zal straks des te groter zijn. Mijn voorstel is dan ook ook deze: lees eerst een aantal geschiedenisboeken over hoe de grote mensenwereld werkelijk functioneert. En lees ook even dit: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/11/obama-45.html Succes en ik spreek jullie later.
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/11/obama-46.html
Het wordt hoog tijd voor een goed gesprek met de jongelui.
Twee jaar later begint nu ook bij de Amerikaanse massamedia door te dringen dat Obama niet Obama is. In de polder is men nog niet zover. Maar hier heerst ook de provincie:
Tuesday 07 December 2010
by: John Kane, t r u t h o u t | News Analysis
Obama Bends Over
President Barack Obama. (Photo: David Katz/Obama for America)
Remember when Democrats were the party of "tax and spend," confiscating the wealth of the country's hardworking people to promote progressive goals? Remember when Republicans were the steadfast fiscal stewards of the nation, proving their convictions by going so far as to vote against extending unemployment insurance benefits for millions of people? Those were the days.
But last week is over. Now, things have gotten a bit blurry. The recent deal brokered by President Obama and key Republican leaders is thoroughly bewildering. After weeks of bitter, time-sensitive quarreling, Republicans will reportedly allow a thirteen-month extension of unemployment insurance benefits, thus adding significantly to the deficit that they were supposedly against. In exchange for this concession (yes, here in the US, it is understood as a concession), they will deliver unto the minority of American households that earn over $250,000 per year a continuation of the 36 percent top marginal income tax rate (rather than the dreaded 39 percent). However, it should be noted that this 36 percent only applies to every dollar over $250,000; these fortunate households would have still received a tax cut on every dollar under $250,000 had the Democrats' more progressive income tax plan passed the Senate.
In addition, the Republicans will grudgingly permit a return of the estate tax, one of the most progressive taxes in the US, after it had literally ceased to exist in 2010. However, whereas the exclusion amount (the initial amount on which one does not have to pay taxes) typically ranged between $650,000 to $2 million over the past decade, it will now be set at $5 million. And, whereas the maximum tax rate generally approached 50 percent, it will now cap out at 35 percent. Additionally, the payroll tax rate dedicated to funding Social Security will drop to 4.2 percent from 6.2 percent.[1] Of course, that tax rate only applies to "earned income" under approximately $106,000 - after that, the effective tax rate begins falling anyway.
At this point, you might be wondering how these large expenditures and concurrent tax breaks could possibly reduce the deficit. They won't. This baffling arrangement will cost approximately $900 billion over the next two years. If that figure sounds familiar, it is because it is approximately the same amount as the 2009 Recovery Act (also known as "the stimulus"), which the Republicans denounced and derided all the way to November's midterm elections.
But if the Republicans were so opposed to adding to the deficit - so much so that they even voted against providing assistance to 9/11 first-responders and their families - why on earth would they agree to this arrangement?
It's a great question, with many great possible answers. For one, the Republicans likely know that, at the end of the day (and certainly in November of 2012), the deficit is Obama's to defend. The president is already inspiring serious double-think as he touts the wisdom of the $900 billion compromise in nearly the same breath that he states, "I'm not about to add $700 billion to our deficit by allowing a permanent extension of the tax cuts for the wealthiest Americans."[2] Weeks (perhaps days) from now, things will return to the standard narrative: Democrats' reckless spending versus Republicans' fiscal responsibility. Republicans are obviously in control of the near future and, to paraphrase Orwell, those who control the future control the talking points of the past.
Stay informed with free Truthout updates delivered straight to your email inbox. Click here to sign up.
Secondly, Republicans must be secretly rejoicing that, somewhere along the line, many Democrats implicitly swallowed the supply-side economics argument – that is, that across-the-board tax cuts alone are capable of pulling the country out of recession. Remember when Democrats believed in massive public works programs that could stimulate the economy, relieve unemployment, and repair the infrastructure of the country? Now they believe in cutting Social Security taxes (instead of eliminating the $106,000 income cap or levying the tax on capital gains, dividends, and other forms of unearned income), which, conceivably also to the Republicans' amusement, edges Social Security ever closer to the fiscal chopping block known as the National Commission on Fiscal Responsibility and Reform. Now they have to beg to save the livelihoods of two million unemployed Americans and, as a way of achieving this, they must suffer a humiliating defeat in the public relations war over the Bush tax cuts.
This last point is especially painful because the Democrats were trying to beat the Republicans at their own "but-what-about-the-deficit?" game. Extending the tax cuts for the wealthiest Americans will have little economic effect (bad for Democrats) and enlarge the deficit substantially (also bad for Democrats). Result? Republicans win.
Though the president himself speaks far too favorably of this deal [3], it would be unfair to pretend that the power distribution of Congress did not seriously influence the contours of this arrangement. In the end, it will indeed help many Americans caught in desperate and uncertain times. The problem is that it also helps those that did not need any help - those who already benefited from ten years of far below-average income tax rates - and all at the expense of the national debt. Senator McConnell - yes, THAT Senator McConnell - even praised the president, and future-speaker Boehner called the agreement "encouraging." It may not be a total Republican victory, but if it looks like a duck and quacks like a duck … .
Summing up: Conservative lawmakers prevented taxes from becoming more progressive; Social Security solvency is being sacrificed; and Republicans won the battle over the Bush tax cuts - all of which will substantially enlarge the national debt - and the new Congress hasn't even started yet.
1. The New York Times.
2. Ibid.
3. Statement by the President on Tax Cuts and Unemployment Benefits.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten