zondag 10 januari 2010

Mark Kranenburg van de NRC 2



'En dan? Dan horen we het cliche: gaan er nog koppen rollen.'

Dit zal volgens Mark Kranenburg, politiek redacteur van de NRC, het enige resultaat zijn als de Commissie Davids tot de slotsom komt dat premier Balkenende in strijd met het internationaal recht heeft gehandeld door troepen naar Irak te sturen.

De vraag of er 'koppen rollen,' is volgens Kranenburg een cliche. Waarom? Moeten er dan geen politieke consequenties volgen wanneer democratisch gekozen volksvertegenwoordigers misdaden begaan? Kennelijk niet. Maar waarom niet, collega Kranenburg?

Ik kocht eergisteren in een leuke boekenzaak in Parijs, de Village Voice Bookshop, http://www.villagevoicebookshop.com/ het prachtige essay Meanwhile van John Berger, waarin hij het volgende stelt:

I'm searching for words to describe the period of history we're living through. I'm not searching for a complex definition -- I'm looking for nothing more than a figurative image to serve as a landmark. The landmark I've found is that of a prison. Nothing less. Across the planet we are living in a prison.'

En de bewakers van die gevangenis zijn ondermeer de mensen die zin en betekenis geven aan woorden en begrippen, de opiniemakers zoals jij, Mark Kranenburg, de woordvoerders van de macht, die geen tegenmacht duldt.

Berger: Look at the power structure of the surrounding world, and how its authority functions. Every tyranny finds and improvises its own set of controls. Which is why they are often, at first, not recognized as the vicious controls they are. The market forces dominating the world asseert that they are inevitably stronger than any nation-state. The assertion is corroborated every minute.

In de Financial Times van dit weekeinde staat op de voorpagina: 'Bankers in the City of London will suffer little or no impact from the bonus supertax imposed by the British government last month.'

Daarom Mark Kranburg, je cynisme waarbij je overal de prijs van weet en van niets de waarde, is misplaatst. 'En dan? Dan horen we het cliche: gaan er nog koppen rollen.' De macht is de macht omdat journalisten als jij geen tegenmacht vormen. En weet je wat totalitair is? Welnu, het feit dat je niet aan te spreken bent hierop, het feit dat je alleen met je eigen kleine kring discussieert, dat je zwijgt wanneer er een dissidente zienswijze wordt geponeerd,
en dat je weigert in te gaan op dat wat er in de samenleving speelt, het feit dat de macht altijd autistisch is, totdat zich een tegenmacht aandient.

4 opmerkingen:

AdR zei

De Dreesen en de Beelen hebben de koloniale oorlog in Indië/Indonesië politiek overleefd zonder problemen. Luns heeft zijn gehannes rond Nieuw-Guinea glansrijk doorstaan.

Dus zou Balkenende nou echt vallen over Irak? Misschien drukt Kranenburg cynisme daarover uit, met die voorbeelden (er zijn er natuurlijk meer) in gedachten. Want de belangrijkste koppen zullen niet rollen, dat weten we al - zelfs als de commissie-Davids die conclusie onontkoombaar zou maken, wat overigens ook al niet te verwachten is. De PvdA, de coalitiepartij die koppen zou kunnen laten rollen, kijkt gezien de opiniepeilingen wel uit.

Maar dit alles doet niets af aan de onmiskenbare vergroeidheid van "de media" met "de macht". Al is ook dit niet nieuw: die zelfde Beel was staatkundig redacteur van De Volkskrant.

Eigenlijk hebben we in Nederland maar korte tijd een echte pers en een wat kritischer omroep gehad, ergens tussen pakweg 1970 en 1985. Daarvoor en daarna was en is Alles Goed Geregeld.
Misschien moeten we ons afvragen hoe het komt dat het even wel anders was. "Ontzuiling" vind ik een te gemakkelijke kreet, het is een beschrijving, geen verklaring. Het is trouwens een internationaal fenomeen.

stan zei

en adr,

punt blijft dat de pers geen tegenmacht vormt, terwijl het wel boordevol pretenties zit. een samenleving zonder tegenmacht is per definitie totalitair.
stan

Anoniem zei

Voor de tegenmacht hebben we internet.

anzi

AdR zei

De onontbeerlijke "countervailing powers" zoals J.K. Galbraith ze noemde.
Ja, misschien was dat tijdvak, de Grote Jaren Zeventig (eerder dan de omhooggeschreven Jaren Zestig), er wel een waarin die naar voren kwamen. De vakbeweging was tijdelijk ook minder braaf.

Anzi: ja, dat is zo, maar de gelijkschakelaars liggen op de loer.