Henk Hofland 34

Zoals ik al eerder meldde: in De Groene Amsterdammer van deze week schrijft de NRC-columnist Henk Hofland een opiniestuk over 'de volgende oorlog,' waarin hij stelt dat het Amerikaanse en Israelische dreigen met geweld tegen Iran een 'vernietigende stok achter de deur' is. Zie: http://www.groene.nl/2010/13/de-volgende-oorlog

Deze manier van opinieren lijkt op de Koude Oorlogsretoriek, waarbij de wereld verdeeld was in de goeden (wij dus) en de kwaden (zij dus). Ondertussen bleek in de praktijk van alledag dat wij even goed c.q. slecht waren als zij, de Russen. Maar dat weerhielt de westerse en Oostblok opiniemakers er niet van om als woordvoerders van de macht de zogenaamde tegenstellingen aan te blijven scherpen. Tot het Sovjet-rijk ineen stortte en de westerse opiniemakers ineens met lege handen stonden. Hoe nu verder? Geen vijand, geen opinie, geen opinie, geen inkomen. Godzijdank voor hun slaagden ze erin om als woordvoerders van de macht een nieuwe vijand aan te wijzen, de islam. Vandaar hun hetze op dit ogenblik tegen Iran, het nieuwe rijk van het kwaad, en vandaar ook de noodzaak van een 'vernietigende stok achter de deur,' in gewone mensentaal betekent dit grootscheeps geweld waarvan met name de burgerbevolking de dupe zal worden. Maar ook daar bestaat al een eufenmisme voor, namelijk 'collateral damage'.

Wat ik eigenlijk wil stellen is dit: De Groene Amsterdammer was eens een links weekblad, maar huurt nu een NRC-columnist in om de lezers een opinie te geven over de wereld van de macht. Dat is op zich niet erg, het probleem is alleen dat de mening van Hofland verouderd is, niet meer past in deze tijd, de wereld is immers fundamenteel veranderd sinds de val van de muur. Wij hebben andere opiniemakers nodig die zich baseren op andere denkers. De modellen waarmee Hofland en de andere Nederlandse opiniemakers werken, zijn obsoleet. Het Westen is niet meer almachtig, 's werelds enige superpower kan niet eens Israel in het gareel houden, en Afghanistan en Irak, laat staan dat de VS de bijna 7 miljard aardbewoners kan dwingen alleen de Amerikaanse belangen te dienen. Die tijd is voorbij. Het ouderwetse kolonialisme is definitief afgelopen. Hoe nu verder? Dat weet niemand, het enige dat men kan is een scherpe analyse geven van de huidige situatie en op grond daarvan mogelijkheden opperen om te zaak niet volledig uit de hand te laten lopen. Dit realiseert men zich niet in de polder waar alles tenminste vijf jaar achterloopt.

Wie zich wel realiseren dat er een wezenlijk andere visie nodig is, zijn angelsaksische progressieve publicisten als Noami Klein, Chris Hedges, Tony Judt, Barbara Ehrenreich, Tom Engelhardt, etc, allen intellectuelen die onverschrokken fundamentele kritiek uiten op het corrupte neoliberale systeem waarin we gevangen zitten. Bovendien zijn er talloze Derde Werelddenkers van wie wij kunnen leren. Over hen later. Wat zou moeten gebeuren is dat de Nederlandse commerciele media hun poorten openen voor deze progressieve angelsaksische intellectuelen. Men kan hun werk gewoon vertalen, de kosten zijn minimaal, bovendien kunnen ze bezuinigen op de huidige uitgaven door de Nederlandse opiniemakers aan de kant te schuiven. Die hebben nu lang genoeg hun simpel deuntje laten horen. We staan aan de vooravond van ingrijpende veranderingen in de wereld, de media zouden zich aan dit feit moeten aanpassen. Gooi het raam open en laat een frisse wind binnen.