Henk Hofland 38

Een ander punt waarom Henk Hofland's rechtvaardiging van een 'vernietigende stok achter de deur' verwerpelijk is, is het feit dat wijzelf alles behalve vlekkeloos zijn, en geen werkzame, volwassen democratie bezitten. In de agressiefste parlementaire democratie, de VS, stemt al een halve eeuw lang bijna de helft van de Amerikaanse kiezers niet meer tijdens de Congres- en presidentsverkiezingen. Ook toen Obama werd gekozen kwam maar liefst 43 procent van de kiezers niet opdagen. Waarom zouden ze? Ze weten maar al te goed dat de democratie niet bestaat en dat de VS in handen is van een plutocratie, de 1 procent van de allerrijksten die meer dan 40 procent van de rijkdommen in handen heeft.

Hier zijn de feiten:

Year	Voting-age population	Voter registration	Voter turnout	Turnout of voting-age population (percent)
2008*	231,229,580	NA	132,618,580*	56.8%
2006	220,600,000	135,889,600	80,588,000	37.1%
2004	221,256,931	174,800,000	122,294,978	55.3
2002	215,473,000	150,990,598	79,830,119	37.0
2000	205,815,000	156,421,311	105,586,274	51.3
1998	200,929,000	141,850,558	73,117,022	36.4
1996	196,511,000	146,211,960	96,456,345	49.1
1994	193,650,000	130,292,822	75,105,860	38.8
1992	189,529,000	133,821,178	104,405,155	55.1
1990	185,812,000	121,105,630	67,859,189	36.5
1988	182,778,000	126,379,628	91,594,693	50.1
1986	178,566,000	118,399,984	64,991,128	36.4
1984	174,466,000	124,150,614	92,652,680	53.1
1982	169,938,000	110,671,225	67,615,576	39.8
1980	164,597,000	113,043,734	86,515,221	52.6
1978	158,373,000	103,291,265	58,917,938	37.2
1976	152,309,190	105,037,986	81,555,789	53.6
1974	146,336,000	96,199,0201	55,943,834	38.2
1972	140,776,000	97,328,541	77,718,554	55.2
1970	124,498,000	82,496,7472	58,014,338	46.6
1968	120,328,186	81,658,180	73,211,875	60.8
1966	116,132,000	76,288,2833	56,188,046	48.4
1964	114,090,000	73,715,818	70,644,592	61.9
1962	112,423,000	65,393,7514	53,141,227	47.3
1960	109,159,000	64,833,0965	68,838,204	63.1

Zie: http://www.infoplease.com/ipa/A0781453.html

Tony Judt schrijft in Ill Fares The Land over de vernietiging van de westerse samenlevingen als gevolg van de onverzadigbare kapitalistische hebzucht:

If we don't respect public goods; if we permit or encourage the privatization of public space, resources and services; if we enthusiastically support the propensity of a younger generation to look exclusively to their own needs; then we should not be surprised to find a steady falling-away from civic engagement in public decision-making. In recent years there has been much discussion of the so-called 'democratic deficit'. The steadily declining turnout at local and national elections, the cynical distate for politicians and political institutions consistently register in public opinion polls -- most markedly among the young. There is a widespread sense that since 'they' will do what they want in any case -- while feathering their own nests -- why should 'we' waste time trying to influence the outcome of their actions.

Het was de voormalige NRC-hoofdredacteur Ben Knapen die in zijn krant terecht opmerkte dat 'Wall Street vele jaren de dienst uit[maakte], praktisch voor elke senatorcampagne [betaalde], kortom, het centrum [was] van financiële, politieke en ideologische zwaartekracht.' Gezien de fragmentarisering, de omvangrijke corruptie en de uitholling van de westerse samenlevingen onder regie van het Amerikaanse model is de vraag nu: waarom meent Hofland dat deze als het ware failed state het recht heeft om anderen zijn wil op te leggen middels een 'vernietigende stok achter de deur'? Immers van de VS en het Verenigd Koninkrijk tot Italie en zelfs Nederland aan toe is er sprake van een toenemende gebrek aan legitimiteit van de politiek verantwoordelijken. Desondanks meent Hofland dat we een 'vernietigende stok achter de deur' mogen houden. Waarom? De enige reden die ik kan bedenken is dat Hofland zoals wel meer westerse opiniemakers er heilig van overtuigd is dat degene met de meest 'vernietigende stok achter de deur' daardoor automatisch het recht bezit om erop los te meppen. Dat wat Hofland en de zijnen niet in hun eigen land accepteren, prijzen ze aan zodra onze economische of strategische belangen in het buitenland veilig moeten worden gesteld. Waar komt deze agressieve achterbuurtmentaliteit vandaan? Daarover later meer.