Syrie 43

Enige tijd geleden schreef ik over het gevaar dat de NAVO een conflict probeert uit te lokken waardoor het bondgenootschap Syrie kan aanvallen. Terwijl westerse politici, geheime diensten, de NAVO en de 'vrije westerse pers' druk bezig zijn de publieke opinie zodanig te bewerken dat een aanval op Syrie gerechtvaardigd lijkt, is het volgende bericht interessant:

'Syrië beschouwt Turkije niet als vijand, en streeft naar een ‘goede buurlandrelatie’. Dat benadrukte Jihad Makdissi, de woordvoerder van het Syrische ministerie van Buitenlandse Zaken, vandaag tijdens een persconferentie in Damascus.

De relatie tussen de landen staat extra onder druk nadat Syrië drie dagen geleden een Turks F-4-gevechtsvliegtuig neerhaalde dat zich in het Syrische luchtruim bevond. Vrijdag meldde Makdissi al met met klem dat dit geen “agressieve daad” was tegen Ankara, maar een ongeluk, een stelling die hij vandaag herhaalde. Syrië maakte volgens hem gebruik van het “soevereine recht” een ongeïdentificeerd vliegtuig neer te halen... De NAVO vergadert morgen over het ongeluk van vrijdag in het kader van artikel 4 van het NAVO-handvest. Daarin staat dat lidstaten ‘gezamenlijk zullen overleggen wanneer, in de ogen van een van hen, de territoriale integriteit, politieke onafhankelijkheid of veiligheid van een van de partijen wordt bedreigd’.'

http://www.nrc.nl/nieuws/2012/06/25/syrie-turkije-is-geen-vijand-neerhalen-toestel-was-ongeluk/?utm_campaign=nieuwsbrief&utm_source=email

Afgelopen vrijdag berichtte de International Herald Tribune op de voorpagina dat 'CIA reported helping arm Syria rebels,' om de chaos in het land nog groter te maken, een bewuste westerse strategie geheel volgens het aloude koloniale systeem van verdeel en heers nu de door het westen gesteunde machthebbers  geen toekomst meer hebben. En vandaag meldde de New York Times op de voorpagina dan ook dat als gevolg van het NAVO-geweld in Libie, dat tot de val van het Khadaffi-regime leidde, fundamentalistische islamieten op de voorgrond zijn getreden:

THE NEW ISLAMISTS

Libya Democracy Clashes With Fervor for Jihad DARNAH, Libya — Abdul-Hakim al-Hasadi first took up arms nearly 20 years ago to try to bring Islamic law to Libya. He studied under the Talibanin Afghanistan, and during last year’s uprising he led a local militia council here in a city famous as a cradle of Islamic jihad.

But now Mr. Hasadi has refashioned himself as an eager politician running for local office, looking to the ballot box to promote his Islamic values. “There is no reason for weapons now,” he said. “Words are our weapons. Politics needs politics. It doesn’t need force."

Abdul-Hakim al-Hasadi, a jihadi turned politician, says, “There is no reason for weapons now.”

In the same town, Sufian bin Qumu leads a militia that flies the black flag of militant Islam. A former truck driver for Osama bin Laden who spent six years as a prisoner at Guantánamo Bay, Cuba, Mr. Qumu says the Koran is the only constitution he knows. He insists that he will remain armed until Libya adopts a Taliban-style Islamic government.

“I lived in Kabul, in Afghanistan, when it was under Islamic law,” he said approvingly in a recent local radio broadcast that has been his only public statement. “If an Islamic state is established here, I will join it.”

Maar om nu te voorkomen dat de westerse publieke opinie kritisch zal reageren op NAVO-geweld tegen Syrie en/of Iran wordt de toenemende macht van de islamitische fundamentalisten nu door de Amerikaanse mainstream media juist als positief geportretteerd want, aldus de Times: 

'For the West, his success may represent the greatest promise of the Arab Spring, that political participation could neutralize the militant strand of Islam that has called thousands to fight and die in places like Iraq and Afghanistan.'

http://www.nytimes.com/2012/06/24/world/africa/libya-jihadis-offer-2-paths-democracy-or-militancy.html?_r=1&ref=africa

De suggestie wordt gewekt dat als de'jihadis' in de Arabische wereld hun idealen niet via de democratie zullen kunnen verwezenlijken, zij dan niet naar de wapens zullen grijpen. Natuurlijk geloven de westerse machthebbers en geen enkele serieuze waarnemer dit niet maar dat is niet belangrijk, zolang de publieke opinie deze nonsens maar voor waar aanneemt kan het militair industrieel complex, dat geruisloos de macht in het Westen heeft gegrepen, ongestoord doorgaan.