Het neerschieten vrijdag door de Syrische luchtafweer van een Turks gevechtsvliegtuig wordt zowel in Turkije, Syrië als in de rest van de wereld heel opvallend kalm ontvangen. Geen enkel land binnen de Navo of de zogenaamde ‘vrienden van Syrië ‘ had er voor zover geweten zelfs enige publieke commentaar over.
Opvallend is ook dat de Turkse regering bij monde van onder meer haar president Abdullah Gul al na enkele uren toegaf dat hun F4 gevechtsvliegtuig inderdaad in het Syrische luchtruim werd neergeschoten.
En niemand in Turkije die ditmaal dreigde met een scherpe militaire reactie of die de solidariteit van de Navo inriep. Men zou in Ankara wel op de ‘gepaste wijze’ reageren maar er was geen groot retorisch geschal te horen, laat staan oorlogstaal.
En dat is toch merkwaardig. Toen er een paar maanden geleden aan de grens met Syrië eventjes enkele schoten op Turks grondgebied vielen was de reactie veel extremer. Nu blaast men de mogelijke storm die dit probleemloos kan veroorzaken snel weg.
En nochtans zijn beide landen feitelijk in oorlog want Turkije bewapent bijna openlijk de rebellen die in Syrië gewapenderhand de regering willen omverwerpen. Daarover zijn er al te veel getuigenissen om het nog te ontkennen. En een gewapende opstand in je buurland steunen is een vorm van gewapende agressie, een oorlogsdaad.
En dan is het doen escaleren van een conflict een klassiek scenario. Men zal dan om de oorlog uit te breiden desnoods een aanval op zichzelf ensceneren om zo de tegenpartij als agressor te kunnen brandmerken. Als voorwendsel voor een Turkse invasie van Syrië was dit een uitgelezen kans. Turkije greep ze niet.
Maar was het dan toeval of een fout van de piloot om zo dicht bij Syrië te vliegen – de Syrische regering stelde dat de Turkse F4 amper nog maar 1 kilometer van hun kust verwijderd was – of is er meer aan de hand?
Feit is dat de Syrische luchtafweer niet onmiddellijk maar toch voldoende snel reageerde en succesvol was. Maar daardoor moest haar luchtafweersysteem in die regio wel in actie komen en dus haar kwaliteiten of gebrek eraan aantonen.
Is dat de ware reden waarom dit vliegtuig het Syrische luchtruim betrad? Wou men gewoon de Syrische luchtafweer testen om haar systemen op die wijze beter te leren kennen? De F4 zette in Syrië bijna zeker automatisch een aantal elektronische veiligheidssystemen in werking en die signalen kunnen natuurlijk makkelijk elders opgevangen worden.
Deze thesis lijkt plausibel, zeker als we weten dat de VS alles in gereedheid hebben gebracht om Syrië aan te vallen. Het verklaart ook perfect de vele merkwaardige bochten (zie kaart onder) die het vliegtuig blijkbaar dichtbij de Syrische grens maakte. Het lijkt wel of de piloot het Syrische luchtafweer wou provoceren, testen.
En eens men de elektronische afweersystemen goed kent is het uitschakelen ervan nadien een veel gemakkelijker klus voor de VS, Israël of de Navo.
Wel bewijst de Turkse en westerse reactie nogmaals dat men een incident als dit niet perse hoeft op te blazen tot een soort casus belli om ten strijde te trekken. Opvallend is natuurlijk ook dat onze media in hun besprekingen van het incident, op een rare uitzondering na nergens melding maken van de militaire steun van Turkije aan die rebellen. Hier nochtans een cruciaal gegeven.
4 is het punt waar men het vliegtuig neerhaalde. 1 is waar het vliegtuig opsteeg.
Willy Van Damme'
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten