'Op de ochtend van 16 maart 1968 trokken de vier compagnieën Mỹ Lai binnen. De Amerikaanse soldaten, die er in eerste instantie van overtuigd waren dat het dorp vol zat met guerrilla’s, begonnen met schieten en hielden niet meer op totdat vrijwel alle dorpelingen dood waren. De meesten van hen – waaronder baby's en kinderen die nog niet zelfstandig konden lopen – werden in een greppel gegooid en vervolgens met M60 automatische vuurwapens vermoord. Het bloedbad kwam tenslotte tot een einde toen een helikopter van het Amerikaanse leger tussen hun eigen troepen en de overgebleven Vietnamezen landde. Het exacte aantal slachtoffers is nooit vastgesteld, maar het monument op de plek van het bloedbad draagt 504 namen. Slechts elf bewoners van Mỹ Lai overleefden de moordpartij: tien doordat ze door de helicopterbemanning werden geëvacueerd uit de bunker waarin ze zich schuilhielden en de vierjarige Do Ba die levend tussen de lijken vandaan werd gehaald.
Doofpotoperatie
Het Amerikaanse leger beweerde dat de operatie tegen Mỹ Lai een militair succes was geweest en dat er 128 Vietcong-guerrilla's waren gedood. Een officier van de infanterie, die het incident onderzocht concludeerde dat 22 dorpelingen per ongeluk om het leven waren gekomen. In november 1968 schreef Tom Glen, een soldaat, een brief waarin hij het Amerikaanse leger beschuldigde van wreedheden ten opzichte van Vietnamese burgers. Colin Powell, die later Minister van Buitenlandse Zaken zou worden onder George W. Bush, moest de zaak onderzoeken en weerlegde de klachten van de soldaat met de conclusie dat "de relatie tussen Amerikaanse soldaten en het Vietnamese volk uitstekend is".
Het bloedbad van Mỹ Lai werd niet bekend bij het grote publiek tot soldaat Ron Ridenhour dezelfde aantijgingen als Tom Glen naar voren bracht in een brief die hij stuurde naar president Richard Nixon, het Pentagon, het Ministerie van Binnenlandse Zaken en een groot aantal Congresleden. De meeste geadresseerden negeerden de brief, maar Mo Udall, een senator uit Arizona, ondernam actie. In september 1969 – twee maanden voor de inhoud van de brief openbaar werd gemaakt – werd kapitein William Calley beschuldigd van meervoudige moord en veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Hij ging in hoger beroep bij zowel de militaire rechtbank als een beroepshof, waarna zijn straf werd omgezet in tien jaar. Na hiervan een derde te hebben uitgezeten in de vorm van huisarrest kwam hij in 1974 vrij.
Nasleep
Dankzij de journalist Seymour Hersh kwam de massamoord in de openbaarheid. Hij sprak militairen die aan het bloedbad hadden deelgenomen. Voor zijn onderzoeksjournalistiek kreeg Seymour Hersh later de Pulitzer-prijs toegekend.'
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedbad_van_Mỹ_Lai
Hugh Tompson, een van de mannen die per helicopter 11 dorpsbewoners in veiligheid bracht.
Ik had hier ook graag een portret geplaatst van Tom Glen die als 21-jarige soldaat durfde wat maar zeer weinigen durfden, namelijk zijn mond opendoen over schreeuwend onrecht. Maar helaas kon ik geen foto van hem vinden. Dankzij hem en de al even gewetensvolle journalist Sy Hersh werd de My Lai-oorlogsmisdaad wereldnieuws en werd deze terreur aan de vergetelheid ontrukt. Op die manier toonden Glen en Hersh moed, het tegen de mainstream opnemen toont karakter.
Ik meld dit omdat iemand als de televisiejournalist Twan Huys in zijn programma NOVA College Tour Madeleine Albright niet durfde te vragen waarom zij de moord op een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar had gerechtvaardigd op de Amerikaanse televisie. Zie: http://www.fair.org/index.php?page=1084/ En: http://www.youtube.com/watch?v=FbIX1CP9qr4 In tegenstelling tot Tom Glen en Sy Hersh zweeg Twan Huys over deze oorlogsmisdaad die eveneens de wereldpers haalde. Huys bleef muisstil hierover, terwijl toch het programma-onderdeel waarin Albright deze uitspraak deed daarvoor een 'Emmy Award' ontving. http://en.wikipedia.org/wiki/Madeleine_Albright
Welnu, de lafheid en hypocrisie van Huys werden misschien wel het best geïllustreerd toen hij door de EO het volgende werd gevraagd:
'Wie respecteer of bewonder je?'
en Twan Huys zonder blikken of blozen het volgende antwoordde:
'De Amerikaanse journalist Seymour Hersh; hij kwam twee jaar geleden als eerste naar buiten met de misstanden in de Abu Ghraib gevangenis. De man is ontzettend goed geïnformeerd.'
De volgende vraag was: 'Wat vind je belangrijke normen en waarden?' Huys antwoordde:
'Moed, momenten waarop je tegen de stroom durft in te gaan om iets duidelijk te maken en geloofwaardigheid, eerlijk en betrouwbaar zijn.'
En dit is nu buitengewoon interessant. Hij zegt 'moed... tegen de stroom' durven 'in te gaan... geloofwaardigheid, eerlijk en betrouwbaar zijn,' kortom, juist alles dat hem ontbreekt, moed, geloofwaardigheid, eerlijkheid, betrouwbaarheid. Wat betekent dit?
Daarover later.
Zie ook: http://stanvanhoucke.blogspot.nl/search?q=twan+huys
Geen opmerkingen:
Een reactie posten