Ze komen van alle kanten aanrennen, de journalisten die hun werkzame leven lang zo dicht mogelijk tegen de machthebbers aanschurkten om nu in de herfst van hun carriere ineens 'een oproep' te doen aan de parlementaire pers om een 'transparante politieke journalistiek' na te streven, en wel omdat de 'journalistiek schatplichtig [is] aan het publiek en veraantwoording schuldig is aan dat publiek.' Geen geheime afspraken tussen pers en politici, zo vindt nu ook ons aller Charles Groenhuijsen, de grootste nog levende ijdeltuit in de Nederlandse journalistiek, op Twan Huijs na met wie hij dan ook al snel een knetterende ruzie kreeg. Twee Ken's in beeld is er 1 teveel.
Hoe 'schatplichtig' was onze Charles Groenhuijsen aan zijn 'publiek'? Het volgende voorbeeld gaf ik in 2010:
'Ik heb het uit 2003 daterende Dagboek van Charles Groenhuijsen Oorlog in Irak eens door gebladerd, en ja hoor, de propaganda spat er vanaf.
Een citaat op de laatste bladzijde is kenmerkend, waarbij Charles ons waarschuwt dat 'we niet [mogen] vergeten waar het in deze oorlog ook om ging: Het lot van de meer dan twintig miljoen Irakezen... De Irakezen hoeven niet meer bang te zijn voor de fatale klop op de deur, een dodelijk schot in het donker of de onverhoede arrestatie in de nacht.' En daarom concludeert Charles namens alle Irakezen dat hij en zij '[beter] dan wie ook de betekenis [begrijpen] van de optimistische naam van deze oorlog: Operation Iraqi Freedom,' aldus luiden de laatste woorden van onze topjournalist. Het staat er echt!
Feiten anno 2010: meer dan 1,3 miljoen Irakese burgers zijn om het leven gekomen als gevolg van de illegale Operation Iraqi Freedom, meer dan 2,5 miljoen Irakese burgers zijn hun woonplaats ontvlucht, en Irak is veranderd in etnisch gezuiverde regio's waar de chaos totaal is. Ondertussen hebben deze feiten de positie van de westerse opiniemakers geenszins aangetast. Hun propaganda was voor henzelf consequentieloos. Groenhuijsen werd naderhand door het NOS-Journaal zelfs gevraagd om nationale nieuwsvoorlezer te worden. Het illustreert andermaal hoe weinig journalistieke criteria een rol spelen bij de mainstream media.
Desondanks of beter nog, juist daarom kost een spreekbeurt van Charles Groenhuijsen tussen de 5000 en 7500 euro, als u hem inhuurt bij de Speakers Academy. Dit is wel exclusief zijn vliegtuigticket naar Nederland, hotelkosten, taxi, maaltijden etc. Maar dan weet u ook zeker dat u een echte praatjesmaker in huis hebt gehaald die honderduit kwekt. Het toont maar weer eens hoe een klein land toch groot kan zijn.
'Charles Groenhuijsen is een gewaardeerd dagvoorzitter tijdens congressen seminars en symposia maar hij is ook prima inzetbaar als spreker over uiteenlopende onderwerpen. Recent geeft hij veel spreekbeurten over het aantreden van Obama en over de kedietcrisis en de gevolgen ervan voor Nederland en wereldeconomie,' aldus de Speakers Academy.
http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2010/02/charles-groenhuijsen-propagandist-2.html
En ook al in 2008 besteedde ik aandacht aan deze collega van me:
'Dit schreef Charles Groenhuijsen enkele dagen geleden in de Volkskrant:
'Veel Bush-critici praten maar wat graag over dat verleden. De lobby voor een parlementaire enquête naar Nederlandse steun voor de Irak-oorlog steekt regelmatig de kop op. Zelfs Wouter Bos – de Politicus van het Jaar – begint er weer over. Zo’n onderzoek is vast leerzaam en wellicht zelfs onthullend. Maar zijn er echt geen dringender kwesties ‘hot’ in Den Haag?'
Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=charles+groenhuijsen
Charles, het moet nu buitengewoon teleurstellend voor je zijn om op de voorpagina van je eigen krant dit te lezen: 'Grote kans op Irak-onderzoek senaat'. Zouden er 'echt geen dringender kwestie's "hot" [zijn] in Den Haag?' Wel Charles, nu je vraag gesteld hebt, het antwoord is nee. En weet je waarom het nee is? Om de simpele reden dat het in een parlementaire democratie verwerpelijk is om de bevolking te bedriegen en om andere volkeren de dupe te laten zijn van je eigen agressie. Dat is verwerpelijk in elk systeem, maar zeker in een parlementaire democratie. Afgaande op jouw eigen woorden, zal dit voor jou een opzienbarend feit zijn. Niet voor mij en mijn mede-democraten die hierop hebben aangedrongen. Ook wij weten dat de elementaire regels van de democratie maar al te vaak worden geschonden, maar we juichen het toe dat er nu een onderzoek lijkt te komen. Voor mensen als jij die er geen bezwaar tegen hebben dat de democratie geschonden wordt, is dat een teleurstelling, maar toch, probeer ermee te leven, en hou op met het verspreiden van je eigen nonsens.
Collegiale groet,
Stan van Houcke'
Collegiale groet,
Stan van Houcke'
En in datzelfde 2008:
'Dit schrijft Charles Groenhuijsen als opiniemaker in de Volkskrant: 'Het nieuws dat het slecht gaat in Irak is in Nederland met gejuich ontvangen. We kennen geen nuance als het over de VS gaat.
Wat is er leuker dan een gepeperd vooroordeel bevestigd te zien? Op de voorpagina van de Volkskrant stond maandag: ‘Wederopbouw Irak mislukt’. ’t Liefst zou menige abonnee eraan toevoegen ‘Zie je wel!’. Of zelfs ‘Hoera!’. En denken: ‘Ik wist het: Wat is die George Bush toch een onbedaarlijke dommerd!’Geen misverstand: Het via de New York Times uitgelekte rapport over de wederopbouw van Irak is vernietigend. Het land was al goeddeels kapot door tientallen jaren dictatuur van Saddam Hussein. Daar kwam de schade bij van tientallen dagen oorlog (in 2003) en tientallen maanden wanbeleid. Wat een treurig verhaal; de 25 miljoen Irakezen verdienen beter.'Zie: http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/2217/
Enquete_over_Irak_is_onzin,_kijk_liever_naar_de_toekomst
Nu ter zake, Charles, beste collega, meningen zijn mooi, maar feiten zijn beter in de journalistiek. De reden waarom Irak 'kapot' is, komt niet door Saddam Hoessein, maar door de boycot en de bombardementen van het Westen, onder aanvoering van de VS. Daarover zijn zowel de Amerikaanse politici en journalisten het eens. Er is geen enkele serieuze Amerikaanse vakgenoot van ons die hetzelfde beweert als jij. Ze kijken wel uit! Wie wil zichzelf belachelijk maken?
Nu even als volwassen collega's, lees dit eens Charles: 'Al-Jazeera News published an article called "Albright Warns of Iraq Disaster" on April 23, 2006. Here is the beginning of the piece:Madeleine Albright, the former U.S. secretary of state, has warned that the invasion of Iraq may end up as one of the worst disasters in American foreign policy.In an interview with the New York Times, published on Sunday, Albright said she did not think Saddam Hussein had been an imminent threat to the United States."You can’t go to war with everybody you dislike," she said."I think Iraq may end up being one of the worst disasters in American foreign policy"I’m for democracy, but imposing democracy is an oxymoron. People have to choose democracy and it has to come from below," she said.Remember, this is the same Albright who told Leslie Stahl in an interview in 1997 that the deaths of more than 500,000 Iraqi children at the hands of the embargo was a worthy result of U.S. foreign policy. ' Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=albright
Nog even om je hersenen wat op te frissen, mei 1996 verscheen de toenmalige Amerikaanse ambassadrice bij de VN, Madeleine Albright, in het befaamde CBS programma 60 Minutes. Haar werd een reactie gevraagd op een VN-rapport waarin melding werd gemaakt van het feit dat als gevolg van de sancties en de Amerikaanse en Britse bombardementen die de infrastructuur volledig hadden verwoest, meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar om het leven was gekomen. De programmamaakster voegde eraan toe: 'Dat zijn meer kinderen dan in Hiroshima stierven… Is het de prijs waard?' Albright antwoordde: 'Wij denken dat het de prijs waard is.' Toen programmamaakster Lesley Stahl aandrong en de ambassadrice vroeg of de Amerikaanse regering 'zelfs met de hongerdood' van kleuters akkoord ging, rechtvaardigde Albright deze genocidale politiek met de opmerking: 'Weet je Lesley… het is moeilijk voor mij om dit te zeggen, want ik ben een humaan mens, maar mijn eerste verantwoordelijkheid is om ervoor te zorgen dat Amerikaanse troepen niet weer opnieuw de Golfoorlog hoeven uit te vechten.' Met andere woorden: een ongewapend, hulpeloos kind werd opgeofferd voor een getrainde militair die zich wel kon verdedigen. Burgers worden opgeofferd voor militairen, de omgekeerde wereld, meer dan 1000 jaar nadat in het jaar 975 in het Zuid-Franse Le Pui voor het eerst in de geschiedenis de bescherming van burgers tegen oorlogsgeweld werd vastgelegd. Nog geen zes maanden na haar uitspraak werd Madeleine Albright gepromoveerd tot minister van buitenlandse zaken. Vier jaar later confronteerde de Australische journalist John Pilger de Amerikaanse onderminister van buitenlandse zaken James Rubin met haar uitspraak. Zijn reactie kwam erop neer dat Pilger te 'idealistisch'was. 'Bij het uitvoeren van politiek beleid moet men een keuze maken tussen twee kwaden… en helaas zijn de gevolgen van de sancties groter dan we gehoopt hadden,' aldus Rubin. Hij adviseerde Pilger niet zo naïef te zijn omdat er nu eenmaal een 'echte wereld' bestaat waar 'werkelijke keuzes moeten worden gemaakt.'
Kort samengevat, het was niet Saddam zoals jij beweert, maar de Amerikanen die het land kapot hebben gemaakt. Zeg ik daarmee dat Saddam oke was? Nee, Charles, in tegenstelling tot jouw wereldbeeld is de mijne veel gecompliceerder, de wereld is bijna nooit zwart/wit, de werkelijkheid is immens veel genuanceerder. Dat inzicht bepaalt ook het wezenlijke verschil tussen een journalist en een propagandist. Kundera schreef ooit eens dit: 'De mens wenst zich een wereld waarin het goed en het kwaad duidelijk van elkaar te onderscheiden zijn, want in hem huist het ingeschapen en ontembare verlangen te oordelen alvorens te begrijpen.'
Mijn voorstel, Charles, is deze: probeer in de toekomst wat minder de rol van propagandist te spelen en wat meer de rol van journalist. Woorden zijn niet consequentieloos. Begrijp je. Trek je pijamabroek uit, trek de wereld in en stop met het verspreiden van nonsens. Succes.'
En wat betreft geheime afspraken waarvan 'het publiek' niets mag weten? Kijkt u naar de foto's en gebruikt uw gezond verstand. Elk interview met een hoge Amerikaanse autoriteit wordt voorafgegaan door een gesprek met een onderknuppel die de journalist vertelt wat hij wel en wat hij zeker niet mag vragen, zo weet ik uit ervaring.
Let u ook op de bijschriften: 'Ik sta op podium met Wim Beltman vz van de Sales Management Association - SMA.' En weer luistert Charles niet, maar staat hij te glimmen voor de fotograaf. Valt er iets te lachen? Nee, maar dat interesseert Charles niet. Als hij er maar goed opstaat, want de schoorsteen moet roken. En let ook op de foto met Hillary Clinton. Ziet u, die blijmoedige nederigheid van hem.
'In many ways, what we in journalism need is a spine transplant.'
| Fotoboek In mijn fotoboek heb ik een verzameling foto's van onder andere mijn ontmoetingen met bekende mensen en wat foto's van mijn werk en werkplekken. |
 |
Ik sta op podium met Wim Beltman vz van de Sales Management Association - SMA
|
 |
Ik zit aan tafel met Amerikaanse sales-guru Gary Kunath en zijn vrouw Jodi.
't Was op 11/2 in Huis ter Duin Noordwijk op "Het Sales Event - 2009".
|
 | Hillary Clinton en Edward Kennedy tijdens besloten bijeenkomst |
 | Hillary Clinton en Edward Kennedy tijdens besloten bijeenkomst |
 | Interview Bill Clinton, voorjaar 2005 |
 | Met minister Colin Powell, april 2003 |
 | Met Ronald Reagan, 1987 |
 En hoewel de journalist Groenhuijsen zich namens 'het publiek' in het openbaar afvroeg of er 'geen dringender kwesties hot' waren 'in Den Haag' dan een onderzoek naar de desastreuze inval in Irak kwam de Commissie Davids met een geheel ander oordeel:
'Op 12 januari 2010 presenteerde de Commissie-Davids haar bevindingen in een rapport. De belangrijkste conclusies waren:
Nog meer Charles G. http://stanvanhoucke.blogspot.nl/search?q=charles+groenhuijsen Charles Groenhuijsen is een schaamteloze vlerk. Nee, dan nog liever Dan Rather die vele jaren lang in het Amerikaanse propagandacircus meedraaide en er doodziek van werd, en ten slotte concludeerde dat |
In het boek Into the Buzzsaw spreekt Dan Rather die jarenlang de news anchor was van CBS Evening News, over de journalistieke corruptie in het vrije Westen, over de houding om met het oog op oplage- luister- en kijkcijfers het grootst mogelijke publiek te willen behagen. En over de angst om gemarginaliseerd te worden, die leidt tot het conformisme van journalisten. Dan Rather zegt daarover: ‘It’s an obscene comparison – I’m not sure I like it - but there was a time in South Africa when people would put flaming tires around people’s necks if they dissented, and in some ways the fear is that you’ll be necklaced here. You’ll have a flaming tire of lack of patriotism put around your neck. Now it’s that fear that keeps journalists from asking the toughest of the tough questions and to continue to bore in on the tough questions so often. And again, I am humbled to say, I do not except myself from this criticism.’ Journalisten zouden de dissidenten moeten zijn, maar zijn het niet. Ze vleien zich maar al te graag tegen de macht aan, Charles Groenhuijsen is het vleesgeworden voorbeeld van die mentaliteit, een journalist zonder ruggengraat.
| Aan het werk op het NOS kantoor in Washington DC. | |
| Kruisgesprek bij herdenking 9-11, september 2002. |
2 opmerkingen:
Geweldige foto, de drie Kens. Uitstekend verhaal, natuurlijk ook.
Verdorie, ik ben twee keer in Le Puy geweest, had ik dat geweten.
http://zaplog.nl/zaplog/article/moet_charles_groenhuijsen_preventief_worden_geruimd
Inderdaad, ook in 2008 al een bron van inspiratie.
Een reactie posten