Clairy Polak's Hypocrisie

Clairy Polak: Kijk mij nu eens guitig kijken.

De hypocrisie van nogal wat Nederlandse journalisten is soms weerzinwekkend. Neem als voorbeeld Clairy Polak die jarenlang NOVA presenteerde, een programma dat --  zo weet ik uit uiterst betrouwbare bron, namelijk programmamedewerkers zelf -- geheime afspraken maakte met politici voordat het programma werd uitgezonden. Zo weet ik dat de toenmalige minister van Defensie Frank de Grave na een NOVA-uitzending uit elkaar spatte omdat presentator Kees Driehuis het lef had gehad om zich life niet aan de geheime afspraken te houden en een vraag had gesteld die van De Grave absoluut niet gesteld had mogen worden. De Grave liet weten niet meer te zullen opdagen als NOVA zich niet aan de geheime afspraken hield. Het uiteindelijke resultaat was dat Driehuis  door de NOVA-leiding in een positie werd gemanoeuvreerd waarbij hij wel moest opstappen. Nu lees ik ineens de volgende oproep, ondermeer ondertekend door niemand anders dan Clairy Polak:

'Pers, wees open over afspraken met politiek'

Journalisten doen oproep aan collega's: Afspraken met de politiek zijn normaal, maar mag het publiek ook weten wat er is afgesproken?

In verkiezingstijd staan politici te trappelen om in de publiciteit te komen. Zij worden met open armen opgewacht door journalisten die alles van ze willen weten. Soms maken de twee afspraken. Over wat er wel en niet besproken wordt, bijvoorbeeld. Dat is normaal zeggen (tot nu toe) acht journalisten, waaronder Clairy Polak en Frenk van der Linden, maar mag het publiek daar wat meer inkijk in hebben?

Oproep
Journalistiek is schatplichtig aan het publiek en verantwoording schuldig aan dat publiek. Niet op de laatste plaats als het gaat om politieke berichtgeving in verkiezingstijd. 

Nederland staat weer een verkiezingscampagne te wachten. Kandidaten zullen de publicitaire limelights zoeken, en omgekeerd zullen journalisten competitie voeren om de juiste kandidaten op het goede moment in eigen programma's, tijdschriften, kranten en websites te krijgen. 

Daarbij worden (soms) afspraken gemaakt. Want waar de wet van vraag en aanbod geldt, kunnen politici zo nu en dan eisen stellen. Over de timing van een gesprek. Over al dan niet te bespreken onderwerpen. Over de vraag of andere gasten mogen aanschuiven. Over met wie wel en met wie niet in debat wordt gegaan. Over autorisatie. 

Journalisten zullen zich weer regelmatig op het slappe koord van de onderhandelingsjournalistiek moeten begeven. Dat is op zich niet erg. Maar mag het publiek ook weten wat er is afgesproken? 

Ondergetekenden pleiten ervoor dat journalisten bij komende onderhandelingen over politieke gesprekken als eerste eis zelf stellen dat – wat er ook afgesproken wordt – eventuele afspraken openbaar moeten zijn. Omdat het publiek in verkiezingstijd een belang heeft. Omdat de eerste loyaliteit van journalisten bij dat publiek zou moeten liggen. 

Wij roepen journalisten op om onderhandelingsjournalistiek niet te laten verworden tot achterkamertjesjournalistiek. Om afspraken openbaar te maken. En politici of hun vertegenwoordigers erop te wijzen dat afspraken openbaar gemaakt (kunnen) worden. Om hun werk – kortom – op transparante wijze te verrichten.
Mee eens? Stuur een mail naar magazine@villamedia.nl en we plaatsen je naam op de lijst. 

Theo Dersjant, docent journalistiek, Fontys Tilburg 
Frénk van der Linden, free lance interviewer 
Clairy Polak, presentator/interviewer 
Dolf Rogmans, hoofdredacteur Villamedia 
Kim Spanjers, Brabants Dagblad 
Laurens van Wouwe, freelance 
Paul Vereijken, Eindhovens Dagblad 
Karolien Koolhof, BN DeStem

Moeten wij inderdaad alles weten over de afspraken tussen pers en politiek?'

http://www.joop.nl/media/detail/artikel/14702_pers_wees_open_over_afspraken_met_politiek/
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kees_Driehuis

En kijk eens aan, daar hebben we zowaar ook Frénk van der Linden, die als free-lance interviewer van zijn grote vriend van Paul Witteman wilde weten of er in de loop der jaren niks aan Witteman's 'gesomber' was veranderd? Vanaf de top van de Olympus verklaarde de VARA-journalist: ''Ik contateer een forse verbetering. Het probleem van ons leven is dat je tijdens het jachtige haken naar bevestiging en roem geen tijd hebt om te letten op kleine dingen, die van grote betekenis zijn.'' Op mijn beurt constateer ik weer iets heel anders. Spreekt Witteman nu in pluralis majestatis of spreekt hij over alle zeven miljard mensen op aarde? Hoewel bij hem alles door elkaar loopt, denk ik toch het eerste. Het probleem van zijn leven is inderdaad zijn brandende ambitie waardoor hij geen oog heeft voor de details. Zo herinner ik me dat Paul Witteman in 1980 als parlementair verslaggever weigerde om de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken, Ed van Thijn, enkele vragen te stellen over de richtlijnen voor het gebruik van zogeheten traangas bij ontruimingen van kraakpanden en wel omdat volgens Witteman 'ik mijn goede relatie met Ed van Thijn niet op het spel [wil] zetten.' De massale inzet van dit gas toentertijd tegen een burgerbevolking was voor hem een te triviaal feit om zijn vriendschappelijke relatie met de macht in gevaar te brengen. In een interview op AT5 zei hij later dat 'alle journalisten cynisch zijn.' Ik neem onmiddellijk aan dat Paul een cynicus is, met andere woorden iemand die overal de prijs van weet maar van niets de waarde, om Oscar Wilde te citeren. Maar dat daarom alle journalisten cynisch zijn, is onjuist zoals ik weet uit het werk en het leven van internationaal vooraanstaande journalisten als Robert Fisk, Seymour Hersh, Ryszard Kapuscinski, Joachim Fest, Studs Terkel, Sven Lindqvist, John Pilger etc. Het probleem hier is dat Witteman, voortgedreven door zijn hang naar zelfbevestiging, de rol van propagandist speelt en niet die van journalist. Dat is de voornaamste reden dat de kijker van zijn huidige programma telkens weer dezelfde hoofden ziet in wisselend gezelschap met dezelfde praatjes. Het is niet om aan te zien, maar zolang hij keurig binnen de consensus blijft zorgt de directie ervoor dat er geen verandering komt. Maar over die journalistieke corruptie stelde zijn vriend Frenk van der Linden geen vragen, want ook deze gladjanus weet wat hij wel en niet mag en kan vragen aan een gezagsgetrouwe televisiejournalist.

http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2005/12/paul-witteman.html


Mee eens? Stuur een mail naar magazine@villamedia.nl en we plaatsen je naam op de lijst.