Keesje Maduraatje

Gisteren kreeg ik ineens een e-mail van ene Kees Broer die onder het pseudoniem Keesjemaduraatje door het leven gaat. Hij schreef me ongevraagd onder meer dit:

'Ik volg jouw blog niet zozeer, maar ik vind het wel heel storend dat je Yochanan en zijn dochter lastig valt. Die mensen hebben jou niets gedaan. Dus ik zou dat heel goed vinden als je daar mee wilt stoppen.'

Een beter voorbeeld van de mentaliteit van mensen met rechts-radicale opvattingen had ik niet kunnen verzinnen. Keesje verwijst hier naar Yochanan Visser en zijn dochter Leah, twee Nederlanders die op gestolen Palestijns land op de Westbank leven en en daarmee niet alleen het internationaal recht schenden maar ook het leven van de Palestijnse burgerbevolking, door hen te terroriseren en een levensvatbare Palestijnse staat onmogelijk te maken. Dat interesseert Kees Broer niet. Voor hem telt het internationaal recht niet zodra het de zionisten betreft. Wat hem wel interesseert is dat een journalist als ik aan de hand van feiten de absurditeit van de Vissertjes doorprik. Kees Broer gedraagt zich al jaren als een filosemiet, als iemand over wie de gerenommeerde joods-Israelische filmmaker Eyal Sivan sprak toen hij onlangs tegen me zei: ‘het moderne antisemitisme in Europa is het filosemitisme. De jood is heilig verklaard. We zien een liefde voor joden, louter en alleen omdat ze joden zijn. Voor de filosemiet blijft een jood de ander, de buitenstaander, net als voor de antisemiet. Als we het over Israel hebben dan hebben we het in feite over Europa, over het Europese onvermogen om met de ander te leven, over de continuïteit van het Europese antisemitisme dat zich nu tegen de Arabier richt, daarbij aangemoedigd door de zionistische propaganda. Opvallend is dat nu de joden in Europa worden geaccepteerd, zij grotendeels uit Europa zijn verdwenen. Het is als het ware alsof de wandelende jood eindelijk naar huis is gegaan, een gedachte die je zowel bij christenen als zionisten aantreft. Het Europees racisme heeft geleid tot de geboorte van Israel en het filosemitisme komt tevens voort uit het Europees besef gefaald te hebben in de geschiedenis. Maar waar het in feite allemaal om draait is niet de liefde voor de jood, maar de liefde voor het slachtoffer. Die geeft de filosemiet, dus niet het slachtoffer, maar de filosemiet zelf het gevoel een goed mens te zijn.

De rest van het interview kunt u binnenkort lezen in het blad De Brug van het Steuncomite Israelische Vredes- en Mensenrechten Organisaties. Opvallend aan Keesje Maduraatje en zijn rechtse kornuiten is dat mensenrechten geen doorslaggevende rol spelen in hun wereldbeeld, zodra het Arabieren betreft. En zo kunnen ze allerlei terreur goedpraten en zelfs propageren, omdat hun woorden voor henzelf consequentieloos blijven. Niet voor hun slachtoffers. Hun woorden zijn een masker waarachter hun eigen haat schuilgaat. En dat laatste geldt ook voor de propaganda die Yochanan Visser en zijn dochter verspreiden. Hun woorden hebben wel degelijk consequenties voor hun slachtoffers, ze maken het leven van een ander volk onmogelijk. Zo schrijft Leah Visser op haar Hyves-site het volgende:

baroech dayan ha emet (gezegend is hij die over de waarheid oordeelt)

16 okt, 14:44

met diepe droevenis en de grootste pijn , woede en verdriet bevestigen wij het nieuws dat de VN het Goldstone rapport heeft goedgekeurd en dat er Israelische leiders onterecht vervolgd zullen worden ....... " and i think to myself , what a "wonderfull " world "

Zie: http://leahleh.hyves.nl/blog/

Letwel, Leah Visser heeft dus geen ‘diepe droevenis en de grootste pijn , woede en verdriet ‘ over het feit dat onafhankelijke onderzoekers, of die nu joods of niet joods zijn, hebben geconstateerd dat in naam van onder andere haarzelf de Israelische strijdkrachten op grote schaal oorlogsmisdaden hebben gepleegd. Nee, ze heeft ‘‘diepe droevenis en de grootste pijn , woede en verdriet ‘ over het feit dat de wereldgemeenschap van oordeel is dat de daders, of dit nu Palestijnen of Joden zijn, zich dienen te verantwoorden voor een onafhankelijke rechtbank. Met andere woorden: ze accepteert het feit dat meer dan 300 Palestijnse kinderen en jongeren van haar leeftijd werden vermoord, zoals Duitse kinderen tijdens de nazi-tijd accepteerden dat hun Joodse klasgenoten ineens werden gedeporteerd.

En voor dit misdadige wereldbeeld maakt vader Yochanan Visser propaganda, ondermeer in de Volkskrant en op de sites Israel Facts Monitorgroup and www. israelfacts. eu, waarbij hij regelmatig liegt en bedriegt, zoals u op mijn weblog kunt lezen. Omdat het hem aan feitelijke argumenten ontbreekt weigert hij ook in te gaan op mijn volgende aanbod:

'U en ik geven de komende tijd de feiten over Israel zoals die bij ons bekend zijn en die wij van doorslaggevend belang vinden voor een beter begrip van de 'Joodse staat'. Ik publiceer de mij bekende feiten op uw website: Israel Facts: http://www.israelfacts.eu/ en u publiceert de u bekende feiten op mijn weblog: http://stanvanhoucke.blogspot.com/ Het spreekt voor zich dat wij elkaar's feiten niet mogen censureren maar wel kunnen bekritiseren. Het doel ervan is simpel: de lezer krijgt zo de mogelijkheid om aan de hand van de feiten zich een volwaardiger beeld te vormen van Israel.'

Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=yochanan+visser

Het wereldbeeld dat Kees Broer en de zijnen verdedigen en propageren is niet het mijne. Maar daarover wil Maduraatje niets horen. Fundamentele kritiek is onwelkom: 'ik zou dat heel goed vinden als je daar mee wilt stoppen.' Et voila, de aap is uit de mouw, een groepje rechtse propagandisten wil dat ik ophou met het geven van verzwegen feiten. Ik moet daarmee 'stoppen', terwijl dezelfde Broer en zijn kameraden de mond vol hebben van de vrijheid van meningsuiting, en het zelfs hebben over het niet bestaande 'recht om te kwetsen'. Reken maar dat die vrijheid van meningsuiting eraan gaat zodra ze de macht zouden krijgen. Het gaat deze mensen niet om een openlijke gedachtenuitwisseling, nee het gaat hen om hun eigen gelijk te forceren, om de alleenheerschappij waarbij ze dag in dag uit hun eigen onvermogen, hun eigen rancune en ressentimenten overal kunnen uitschreeuwen. En iedereen die met onwelgevallige feiten komt die kan deze reactie verwachten: 'Anoniem heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Yochanan Visser als Crimineel 13" achtergelaten: jij leeft niet lang meer, eikel....'

Het opvallende was dat de daarop volgende reactie die van Keesje Maduraatje was, die al jarenlang niet meer gereageerd had op mijn weblog. Dus wees ik hem hierop, zonder hem overigens direct te beschuldigen. Binnen zeven minuten reageerde Kees Broer als volgt: 'Stan, dat soort bedreigingen zijn zeker niet van mij, niet van mensen die ik ken en ik roep er nooit toe op.'

Het is natuurlijk prettig te weten dat Keesje Maduraatje laat weten 'nooit' op te roepen om mensen zoals ik te vermoorden, maar daar gaat het niet om. Zo'n oproep zou onmiddellijk het einde van zijn weblog betekenen. Hoe weet hij trouwens dat 'dat soort bedreigingen zeker... niet van mensen die ik ken [zijn].' ? Heeft hij ze allemaal in die zeven minuten gebeld? En wat bedoelt hij met 'dat soort bedreigingen'? Moet ik daaruit concluderen dat hij en de 'mensen die ik ken' wel andersoortige bedreigingen uiten?

Het is interessant dat sinds ik Yochanan Visser confronteer met de feiten ik niet alleen van Keesje Maduraatje een reactie krijg, maar ook bedreigingen en beledigingen, waarbij de anoniem blijvende reageerders nooit op de feiten ingaan. Waar het in wezen omgaat is dat Kees Broer in dezelfde modderpoel van ressentimenten en rancune roert als al die andere reactionairen die de voedingsbodem scheppen van iets dat niet consequentieloos zal blijven. Het is daarbij tevens opmerkelijk dat al dit soort mensen zelf nooit de gevolgen van terreur van nabij hebben meegemaakt. En o wee, let op hun gejammer zodra ze zelf op dezelfde manier worden behandeld als de Joden in Israel de Palestijnen behandelen.