John Pilger: Aren't the deaths of half a million children mass destruction?
Peter van Walsum: I don't think you can use that argument to convince me.
U bent nu 77 jaar, en nog weet u niet van ophouden, nog steeds beleert u de Nederlander. Ik zou zeggen: stop ermee, het is voldoende geweest, u heeft genoeg schade aangericht, zoals John Pilger heeft duidelijk gemaakt. De Commissie van onderzoek besluitvorming Irak heeft haar werk gedaan, en de onafhankelijkheidsbeweging Polisario is bereid tot hernieuwde gesprekken met Marokko over de betwiste status van de Westelijke Sahara, mits u als de speciale VN-gezant maar wegblijft van de onderhandelingstafel. Ook daar is uw rol uitgespeeld. Blijf thuis, schrijf uw memoires en spreek u publiekelijk uit over het leed dat u veroorzaakt heeft. In een recensie van uw boek Verder met Nederland staat onder andere dit: 'Hij beschrijft hierin in vogelvlucht zijn jeugd, het christendom en socialisme waar hij mee is groot gebracht en die hij later heeft laten vallen, zijn diplomatieke loopbaan, de Nederlandse politiek en de positie van Nederland in de wereld.' Dat deel is dus achter de rug. Nu blijft de vraag over: hoe Verder met Peter van Walsum, nu het werk is gedaan? Wat dreef u om te stellen dat de dood van een half miljoen kinderen geen argument kon zijn dat u overtuigde? Was uw carriere belangrijker dan het onmiddellijk opstappen uit protest tegen deze politiek, die volgens VN-medewerkers in Irak 'genocidaal' werd genoemd? Was het allemaal dan toch ijdelheid, ijdelheid der ijdelheden, zoals Prediker zegt? Was het allemaal slechts intellectueel narcisme geweest? Waarom offerde ook u die kinderen op? En waaraan offerde u ze op? Wat was de zin van dit primitieve bloedoffer? Wat het hoogtepunt van uw langdurige diplomatieke loopbaan had moeten zijn, werd uw demasqué. We weten inmiddels dat u 'het christendom en socialisme' waarmee u was groot gebracht 'later heeft laten vallen.' Wat bleef er daarna over om uw normen en waarden op te baseren, uw moreel besef? Het moment van de waarheid komt voor u onvermijdelijk steeds dichterbij. Schrijf eerlijk over uzelf en vertel hoe het heeft kunnen gebeuren. Onze nakomelingen kunnen ervan leren.
Stan van Houcke
Journalist/schrijver
Amsterdam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten