Naar aanleiding van mijn kritiek op de recente beweringen van de bestuurskundige professor Frissen in de Volkskrant kreeg ik gisteravond deze korte reactie van hem: 'Tja, als u dat op basis van een interview kunt concluderen, rest mij niets anders dan u veel geluk en vooral ook geruststelling te wensen met de overtuiging dat de wereld een grote samenzwering is.'
Hetgeen ik geschreven heb kunt u hier lezen: http://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=paul+frissen
Opmerkelijk is dat nog geen 6 uur eerder dezelfde Paul Frissen dit schreef:
'Geachte heer Van Houcke
Dank voor alle reacties. Mijn boek is over vrijwel alles wat u zegt veel uitvoeriger. Ik kan u echt aanbevelen dat te lezen.'
Groet
Paul Frissen
Wat is er in die kleine zes uur veranderd, waardoor de Tilburgse hoogleraar 180 graden draaide en ik van een enthousiaste bevestiging ineens een narrige reactie van hem kreeg? Ik heb met argumenten proberen duidelijk te maken dat ik het niet eens ben met professor Frissen's uitgangspunt dat, ik citeer hem, 'ik niet vind dat politiek en samenleving een een-op-een afspiegeling van elkaar moeten zijn. De representatie zoals die georganiseerd is moet wel als een zinvolle representatie worden ervaren.' Ik heb ook proberen aan te geven dat wij niet van een democratie kunnen spreken wanneer 'een minderheid... zo dominant wordt dat het' zijn wil aan de meerderheid kan opleggen.
En dan deze zure opmerking: 'vooral ook geruststelling te wensen met de overtuiging dat de wereld een grote samenzwering is.' Beste professor, om nu te voorkomen dat ik dit soort provinciale opmerkingen zou oproepen, heb ik mijn argumenten naar voren gebracht aan de hand van citaten van vooral academisch geschoolde auteurs, voorwaar niet de eersten de besten, maar allen mensen van naam en faam. Dat die een andere analyse hebben dan u is begrijpelijk. Zij gaan er vanuit dat de wereld er gecompliceerder uitziet dan het vereenvoudigde model dat u ervan schept. Uw conclusie dat kennelijk ook deze mensen denken dat 'de wereld een grote samenzwering is,' tekent uw versimpeld model van de werkelijkheid. Natuurlijk bestaan er talloze samenzweringen, u hoeft de geschiedenis van de CIA maar te bestuderen, of welke inlichtingendienst ook , en u krijgt daarvan vele voorbeelden. Maar geheel los daarvan professor, wat u samenzweringen noemt, zijn in feite onvermijdelijkheden. Ik geef u een paar voorbeelden: wanneer in een parlementaire democratie als de VS 1 procent van de bevolking 40 procent van alle rijkdommen bezit, dan is het duidelijk dat deze 1 procent meer mogelijkheden,invloed, macht bezit om de werkelijkheid te sturen dan degenen die niet zo schatrijk zijn.
Vooruit, nog een voorbeeld: dit is wat wijlen professor Ralph Milliband schreef: 'Kan een overheidsinstantie het niveau van lonen, prijzen en winsten bepalen? Kan het, belangrijker nog, het niveau en de richting van investeringen vaststellen? Kan een regeringsinstantie grondstoffen distribueren of bedrijfsvestigingen controleren? Kan zij op een of andere wijze volledige werkgelegenheid of een economisch groeipercentage garanderen?' Milliband toont in De Staat in de Kapitalistische Maatschappij aan dat de regering in een parlementaire democratie dit alles niet kan. Het enige dat de volksvertegenwoordiging kan doen is de eisen van de financiele macht gehoorzamen, zoals we onlangs weer zagen toen minister Bos zonder het parlement te raadplegen miljarden aan belastinggeld aan de failliete bankiers gaf. Zonder dat de controleurs van de macht, het parlement en de commerciele pers zich hiertegen verzette. Integendeel zelfs. Ook de SP, evenals de andere zogeheten 'linkse partijen,' was naderhand voor het subsidieren van die mensen die 1 ding getoond hebben en dat is dat ze niet met geld kunnen omgaan, te weten de bankiers, banksters in their own right. En de Nederlandse pers? Wel laat ik mijn collega, de VPRO-journalist Chris Kijne, citeren. Die vatte het als volgt keurig samen met deze woorden: 'had u tot voor kort gedacht dat een minister van Financien er mee weg zou komen wanneer hij tegen de Kamer zei: "Nee, natuurlijk heb ik u vorige week, toen ik op het punt stond de grootste ingreep in de economie te doen die een minister van financien ooit heeft gedaan, niet de waarheid verteld. En als ik volgende week een nog grotere ingreep ga doen, vertel ik het u weer niet.'' Is toch gebeurd. Gaat over democratie. En het vreemdste is: we vinden allemaal nog dat Bos gelijk heeft ook. Voor ons journalisten was het natuurlijk niet nieuw dat Wouter Bos ons niet altijd de waarheid vertelde. Wel is het nieuw dat ik op dit moment even niet meer weet of ik wel even hard als vroeger mijn best moet doen om hem die waarheid te laten vertellen. Of er inderdaad niet even een hoger belang is dan "de waarheid, niets dan de waarheid."' Ziehier een journalistieke houding die perfect aansluit bij het door u bepleite model van aristocratische politiek, waarbij 'politiek en samenleving' geen 'een-op-een afspiegeling van elkaar moeten zijn.'
Milliband: 'De hele structuur van economische en politieke overheersing die wij tot hiertoe hebben geanalyseerd, is in de westerse politieke systemen afhankelijk van de steun, of in ieder geval de stilzwijgende instemming van degenen die eraan onderworpen zijn. De lagere en "intermediaire" klassen moeten ertoe gebracht worden de bestaande sociale orde te aanvaarden, en hun eisen en aspiraties binnen de daardoor gestelde grenzen te stellen. Niets is zo belangrijk voor de heersende klassen als dit punt, dat voortdurend de aandacht vraagt, omdat het in het wezen van het systeem van overheersing ligt, dat men nooit zeker kan zijn van een eenmaal behaald succes.'
Is dit nu 'een grote samenzwering'? Van mij mag u het die naam geven, maar in feite is dat een onbelangrijk detail. Belangrijker is te weten dat dit de onvermijdelijke werkelijkheid is waarin we leven. Veel nuttiger dan het te kwalificeren is het te analyseren.
Weet u professor, wat mij opvalt is dat u met een paar zinnetjes de zaak afdoet, om en passent reclame te maken voor uw boek. In Nederland is het academisch debat vergeleken met dat in de angelsaksische wereld zo onbenullig dat hier 1 oog koning is. U gaat op geen enkel argument in. U komt alleen met kwalificaties. En alleen dat al geeft aan dat u niet echt een democraat bent, die open staat voor een rationele op feiten gebaseerde publieke discussie. Ik kon dat ook wel weten, aangezien u niet voor een serieuze democratie pleit, maar voor een schijndemocratie. Immers: 'ik niet vind dat politiek en samenleving een een-op-een afspiegeling van elkaar moeten zijn. De representatie zoals die georganiseerd is moet wel als een zinvolle representatie worden ervaren.' U wilt geen publiek debat, u wilt uw positie op de apenrots veilig stellen. Ik wens u veel succes daarbij, maar vrees tegelijkertijd dat uw ouderwetse model zijn langste tijd heeft gehad.
vriendelijke groet
stan van houcke
PS: Ik ben bekend met uw gedachtewereld. Sterker nog, ik heb u, god mag weten hoeveel jaar geleden, geinterviewd voor de VPRO-radio in uw werkkamer in een of andere hoge kantoorflat van de Universiteit van Tilburg, met uitzicht over het rijke Brabantse land.
3 opmerkingen:
Hahaha, Paul Frissen, de polderprofessor! Wat kun je anders dan lachen om zijn neuzelarij niveau. Frissen moet blijkbaar inhoudsloze clichématige kreetjes slaan om te verhullen dat hij zijn eigen praatjes niet overeind kan houden. Wat een slap ventje.
De representatie van de "democratie" en de aristocratische politiek.
Wie maken er deel uit van de Raad van State, behalve Jan Klaassen en Katrijn? Tovenaarskunsten zoals hoe een vijfbaansweg minder verkeer oplevert dan een driebaansweg, het Muziekcentrum Vredenburg waar alleen nog maar undergroundtonen te horen zijn en burgers die wel maar toch niet hun recht krijgen. Kortom de vicieuze cirkel van de bestuurskundige representatie.
TJEENK WILLINK: ALGEMENE WET BESTUURSRECHT OPNIEUW ONDER LOEP NEMEN13 november 2009
Herman Tjeenk Willink, de vice-voorzitter van de Raad van State, roept in de ZEMBLA-aflevering ‘Procederen tot je er bij neervalt’ in een exclusief interview op om de Algemene Wet Bestuursrecht opnieuw onder de loep te nemen. Deze wet is nu 15 jaar in werking.
‘Procederen tot je er bij neervalt’ is zondag 15 november om 21.45 uur te zien bij de VARA/NPS op Nederland 2.
Wat begint met een meningsverschil tussen burger en overheid over bijvoorbeeld een vergunning, eindigt na een verbeten strijd in de rechtszaal. ZEMBLA toont aan de hand van praktijkvoorbeelden aan hoe burgers vastlopen in het bestuursrecht en gedwongen worden langdurig te procederen om hun gelijk te krijgen. Het bestuursrecht regelt de verhouding tussen overheid en burger. Bestuurders kunnen dezelfde vergunning echter moeiteloos opnieuw afgeven, tot frustratie van veel burgers.
Bovendien legt ZEMBLA de rol van de aansprakelijkheidsverzekering van de gemeente bloot bij de schadeclaim van een burger. Nederlandse gemeenten zijn massaal verzekerd tegen schadeclaims. Een burger wordt zo gedwongen het - behalve tegen een gemeente - ook tegen eenverzekeringsmaatschappij op te nemen. Dit tot groot ongenoegen van Tjeenk Willink.
anzi
Och, zolang het in belang is van hun positie en inkomen praten dit soort proftituten in het straatje van de heersende klasse.
De demo in democratie is voor hen een te verwaarlozen factor.
De "zinvolle representatie" zoals deze heer Frissen het voor ogen heeft kan ik me vanuit zijn optiek dan ook goed voorstellen.
VII
Een reactie posten