Correspondente Jetteke van Wijk 4

Vorige week schreef ik dit: Citaat uit Trouw: 'De woede van de Palestijnen lijkt zich te richten op Israël, niet op Hamas.' http://www.trouw.nl/nieuws/wereld/
article2011148.ece/Gaza_ontwaakt_in_stof_en_puin_.html'

'Lijkt' dus, er is met de ogen geknipperd, daar spreekt grote verbazing uit, want als er een ding voor de Nederlandse commerciele massamedia duidelijk is, dan is het dat Hamas schuldig is en niet Israel. De oorlogsmisdaden zijn 'uitgelokt' zo schrijft de psychologie van Blaming the Victim voor.
En permanent moeten de westerse journalisten daarbij een kunstmatig onderscheid scheppen tussen Hamas en de Palestijnen, want een heel volk de schuld geven, inclusief kinderen, ongeveer 53 procent van de bevolking, is iets dat zelfs de grootste propagandist nog niet durft.
Om de propaganda van de pro-Israel lobby niet in gevaar te brengen verzwijgen mijn Nederlandse collega's informatie die in november 2008 de gerenommeerde Britse correspondent Jonathan Cook gaf: 'According to the daily Jerusalem Post, Israeli policymakers have sought to reinforce the impression that “it would be pointless for Israel to topple Hamas because the population [of Gaza] is Hamas”. On this thinking, collective punishment is warranted because there are no true civilians in Gaza. Israel is at war with every single man, woman and child.In an indication of how widely this view is shared, the cabinet discussed last week a new strategy to obliterate Gazan villages in an attempt to stop the rocket launches, in an echo of discredited Israeli tactics used in south Lebanon in its war of 2006.' Zie: http://www.counterpunch.org/cook11172008.html

Dat er door de Israelische strijdkrachten oorlogsmisdaden zijn gepleegd is volstrekt niet onverwacht, aangezien de Israelische militaire doctrine er juist op was gericht zoveel mogelijk 'disproportioneel geweld' te gebruiken, zoals onder andere uit deze uitspraken blijkt die op 3 oktober 2008 werden gedaan door generaal Eisenkot in het Israëlische dagblad Yedioth: “We zullen disproportioneel geweld gebruiken tegen ieder dorp van waaruit schoten worden gelost op Israel, en we zullen immense schade en vernietiging te weeg brengen. Vanuit ons gezichtspunt zijn zij militaire bases. Dit is geen overweging, dit is een plan dat reeds is geautoriseerd.” In een rapport voor het Instituut voor Nationale Veiligheid van de Universiteit van Tel Aviv onderstreepte kolonel Gabiel Siboni even onverbloemd, dat het antwoord op de raketaanvallen de “disproportionele aanval in het hart van de zwakke plek van de vijand is, waarbij pogingen de lanceringcapaciteit te schaden op de tweede plaats komt.” Deze militaire doctrine van het ‘disproportioneel geweld’ is in flagrante strijd met de Geneefse Conventies, waarbij bepaald is dat de burgerbevolking geen doelwit mogen zijn van het geweld. Volgens de juriste Verrijn Stuart in het Nederlands Juristenblad 'vertoont Israel’s aanpak een treffende gelijkenis met de opdracht die de toenmalige president van Republika Srpska, Radovan Karadzic in 1995 gaf aan het Bosnisch Servische leger.' Een aanpak die zoals bekend ertoe geleid heeft dat Karadzic nu in de gevangenis van Scheveningen zijn proces afwacht. De juriste wijst er verder op dat Israelische militairen juridisch vervolgd kunnen worden buiten Israel en dat beseffen de Israelische autoriteiten maar al te goed, zo blijkt uit dit bericht: 'Facing bench warrants? Travel advisory issued for top IDF officers State expresses concern over international human rights groups' intention to file war crimes charges against military personnel with The Hague, local European courts; says officers planning to travel must contact Judge Advocate General's Office first Tova Tzimuki.' Zie: http://www.ynetnews.com/Ext/Comp/ArticleLayout/CdaArticlePrintPreview/1,2506,L-3658823,00.html.

Desondanks verwachtte de Trouw-redactie blijkens de kop ''de woede van de Palestijnen lijkt zich te richten op Israël, niet op Hamas' dat Hamas de schuld zou krijgen voor de Israelische oorlogsmisdaden. Dat die oorlogsmisdaden gewoon doorgingen toen Hamas een bestand handhaafde wordt daarbij genegeerd. Daar komt nog iets bij. Tegenover de NRC verklaarde de Israelische politicus Yossi Beilin dat 'in tijden van oorlog mensen zich massaal achter hun regering [scharen]. Dat is niet per se iets typisch Israelisch.' En dat weet -- op de Trouw-redactie na -- ieder mens. Hamas is nog steeds de wettige regering omdat het democratisch gekozen is, hoe vervelend Israel en het Westen dit ook mag vinden. Maar omdat Trouw en de andere Nederlandse commerciele massamedia voor zichzelf hadden bepaald dat de Israelische oorlogsmisdaden het gevolg waren van de -- onjuiste -- bewering dat Hamas het bestand had geschonden, moest Hamas de schuld krijgen van het 'uitgelokte' geweld. Op die manier konden de Israelische oorlogsmisdaden op de achtergrond blijven en verklaard worden als het weliswaar ongelukkige maar toch onvermijdelijke resultaat van het extremisme van Hamas. Trouw en de anderen konden niet accepteren dat Israel van de Palestijnse slachtoffers de schuld kreeg van de Israelische oorlogsmisdaden. Er moesten Palestijnen te vinden zijn, het maakt niet uit hoeveel, die Hamas de schuld gaven van de Israelische oorlogsmisdaden. Dat volgens het internationaal recht oorlogsmisdaden nooit 'uitgelokt' kunnen worden, omdat ze domweg verboden zijn, was daarbij voor mijn collega's een te verwaarlozen detail.

Welnu, de pro-Israel lobbyiste Jetteke van Wijk kreeg van de Trouw-redactie de opdracht om Palestijnen op te sporen die Hamas de schuld gaven en ja hoor, het zal niemand verwonderen dat ze op haar zoektocht vier Palestijnen vond, die kritiek op Hamas hadden, onder wie een vrouw die het volgende zei: 'Natuurlijk moeten we ons verzetten'. Maar 'door de raketten die Hamas op Israel afschiet, zijn we alles kwijt geraakt.'

Hiermee legt Jetteke van Wijk een direct verband tussen de gigantische verwoestingen, het bloedbad en de Hamas-raketten. Daarmee suggereert ze een rechtvaardiging voor de Israelische oorlogsmisdaden, die onder andere door Amnesty International zijn geconstateerd. En het geheel wordt door Trouw aangekondigd met de vraag: 'Beging Israel in Gaza oorlogsmisdaden?'

Als er door het Palestijnse verzet meer dan 1.300 Joden waren gedood, van wie meer dan 400 kinderen waren en ruim 5.300 Joden waren gewond, onder hen 1.900 kinderen, en 50.000 Joden hadden moeten vluchten naar schuilplaatsen toen hun huis werd gebombardeerd zouden Trouw en Jetteke van Wijk dan Joden in Israel hebben gezocht om te verklaren dat de zionisten dit geweld hadden uitgelokt? Nee, en het maken van dat onderscheid is nu wat we racisme noemen.

Dit is wat Jetteke van Wijk in een interview zegt: 'Ik denk dat ik van nature meer een realist ben. Ipv me af te vragen of het glas halfvol of halfleeg is, zie ik dat er inderdaad een glas staat dat tot de helft is gevuld. En dan wil ik weten met wat alvorens ik er een oordeel over vorm.'

Jetteke, beste collega, ik heb proberen aan te tonen dat je alles behalve een realist bent, je bent een propagandist, die als correspondente de realiteit negeert.

'fata morgana

en opeens was je daar

met je zachtgrijze sjaal

en het licht speelde eventjes over je haar

je zei nog: hallo

en ik,

ik stond daar maar.

Jetteke, zoals ook uit je gedichtje blijkt, is het leven niet makkelijk, het bestaat vaak uit gemiste kansen. Overal kun je fata morgana's aantreffen, maar de journalistiek is daar niet de plaats voor, het is geen speeltuin van gemiste kansen. Het is een serieus vak.