De Nuance van de NRC 86

Net als elk ander commercieel bedrijf heeft de NRC een beleid. Dat beleid wordt natuurlijk ook commercieel bepaald, per slot van rekening moet de krant een zo hoog mogelijke oplage zien te bereiken, opdat de advertentieprijzen zoveel mogelijk kunnen stijgen. Ongeveer 60 procent van de inkomsten van de krant komt uit advertenties en hoe meer advertenties hoe meer winst voor de aandeelhouders. Nu de oplagen van de kranten en het aantal advertenties almaar blijven dalen, moet het commercieel beleid en daarmee het redactionele beleid steeds vaker worden bijgesteld. Ik geef u een voorbeeld daarvan.

Nadat de NRC de Israelische oorlogsmisdaden had gerechtvaardigd met de leugen dat 'Hamas Israel het, in deze vicieuze cirkel logische, motief bood om navenant te reageren', zagen de lezers van 'de slijpsteen voor de geest' avond na avond via de televisie beelden van een geweldig bloedbad voorbijflitsen, en werd de rechtvaardiging van hun avondblad met de dag fletser en onhoudbaarder. We moeten niet vergeten dat veel van de abonnees van de NRC ook graag aan Amnesty International doneren, om op zijn minst het idee te hebben dat ze iets doen aan het leed in de wereld. En de NRC-redactie kon dan wel dit bloedbad steunen, maar er zijn voor een fatsoenlijk burger grenzen. Daar komt nog bij dat, om de woorden van de Israelische politicus Yossi Beilin te citeren, 'oorlog soms goed en noodzakelijk [is]... maar in dit geval duurde het veel te lang.' Het moet 'ein frischer fröhlicher Krieg' blijven en geen langdurige kledderige slachting, want dat heeft, zoals Beilin in de NRC terecht opmerkte een 'rampzalig effect op het imago van Israel in de buitenwereld.' Vooral ook bij Europeanen die volgens een opiniepeiling van de Europese Unie uit 2003 Israël aanwezen als de grootste bedreiging voor de wereldvrede. En in 2007 toonde een BBC-onderzoek aan dat Israël door een representatieve groep burgers het meest negatief werd beoordeeld van in totaal twaalf landen, waaronder Iran en Noord-Korea.

Het imago van Israel en de oplagen van de NRC zijn zaken die een commerciele pro-Israel hoofdredactie niet snel uit het oog kan verliezen. Om een lang verhaal kort te maken, na aanvankelijk enthousiast de Israelische oorlogsmisdaden te hebben gesteund, besefte de NRC dat de achterban deze slachting niet meer accepteerde en dus verscheen 6 dagen na het eerste commentaar een nieuw drastisch aangepast commentaar: 'Grens overschreden.Valse informatie hoort bij elke oorlog. Toen Israël negen dagen geleden de slag om Gaza begon – één dag voordat het kabinet van premier Olmert er volgens officiële communiqués over zou vergaderen – deed het alsof het zich zou beperken tot luchtaanvallen op de militaire en bestuurlijke infrastructuur van Hamas. Het doel was louter een einde te maken aan de raketbeschietingen door Hamas. Binnen een paar dagen bleek al dat dit doel ruim werd opgevat. Ook onderwijsinstellingen en moskeeën werden getroffen. Er zouden zich strijders of wapendepots bevinden. Het aantal burgerslachtoffers nam mede daardoor toe. Israël deed dat af door pamfletten boven Gaza uit te werpen, waarin de bevolking in een bufferzone werd geadviseerd zich uit de voeten te maken. Maar waarheen? De bewoners van de afgegrendelde strook kunnen geen kant op. De raketten van Hamas reikten tegelijkertijd verder dan ooit.'

Op de vraag waarom de grens voor de NRC nu pas was overschreden, is het antwoord simpel: commerciele en politieke overwegingen. Immers, de aangevoerde argumenten zijn niet nieuw, dat de Palestijnse bevolking opgesloten zat was oud nieuws, dat is al sinds de verkiezing van Hamas het geval. Dat de Israelische regering de Palestijnse burgerbevolking collectief straft met terreur was algemeen bekend. Zo schreef Karen Koning Abu Zayd, hoofd van de United Nations Relief and Works Agency (UNRWA), aan het begin van 2008 "Gaza is on the threshold of becoming the first territory to be intentionally reduced to a state of abject destitution, with the knowledge, acquiescence and - some would say - encouragement of the international community." Zie: http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2008/jan/23/israelandthepalestinians.world Hoewel de NRC dit verzweeg was de redactie wel degelijk op de hoogte van deze informatie.

Naar aanleiding van het eerste NRC-commentaar schreef ik een dag later, op 30 december 2008: 'Het commentaar in de NRC rechtvaardigt dit bloedbad met de bewering: ''Hamas bood Israel het, in deze vicieuze cirkel logische, motief om navenant te reageren.'' Sinds wanneer mag een staat een bevolking collectief straffen? Sinds wanneer mag een staat oorlogsmisdaden plegen door het dichtst bevolkte stukje aarde te bombarderen waarbij onvermijdelijk onschuldige mannen, vrouwen en kinderen worden vermoord? Hier zijn we bij de kern van de zaak. Het schokkende is niet zozeer dat de NRC oorlogsmisdaden goedpraat, het schokkende is dat in het hele commentaar met geen woord, geen enkel woord, wordt gerept over het internationaal recht dat expliciet verbiedt dat burgers doelwit worden van onder andere luchtbombardementen, zoals die nu op Gaza plaatsvinden.' Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/12/de-nuance-van-de-nrc-69.html

Het was onvermijdelijk dat de NRC-redactie nu de rol van de domme August moest spelen. Ze hadden dit allemaal niet beseft, de Israelische aanval was uit de hand gelopen, en nog wat andere nonsens.

'Maandag, 5 januari 2009 schreef ik:

Het NRC-commentaar van vandaag: 'Afgelopen zaterdag, net toen Europa aanstalten maakte tot bemiddeling, werd de schijnbaar beperkte operatie een echte oorlog. De Gazastrook is nu door het leger in tweeën gedeeld. Maar volgens minister Barak van Defensie ligt het einde ervan nog niet in het verschiet. Israël zegt overigens nog steeds niet uit te zijn op regime change. Maar volgens de geheime dienst Shin Bet zou Hamas zo zijn verzwakt dat die bereidwilliger is de Israëlische voorwaarden te aanvaarden.Vooralsnog wijst bijna niets daarop. In een stadsoorlog, zoals nu in Gaza, spelen tanks geen rol maar wordt de strijd van huis tot huis gevoerd. In een stadsoorlog sterven altijd veel burgers, zoals kinderen die geen schuld dragen voor wat dan ook. In zo’n oorlog wordt de ''derde intifada'', waartoe Hamas opriep, de bloedige realiteit. De basis daarvoor is afgelopen dagen echt niet weg gebombardeerd. De islamitische beweging verwierf bij de democratische verkiezingen in januari 2006 niet toevallig een ruime meerderheid van de stemmen in Gaza.

Als ik het nu goed begrijp heeft de slijpsteen voor de geest nooit begrepen dat de zionisten al vanaf het begin de zaak zo hebben voorgesteld dat niet de joods-Israeli's maar de Palestijnen de agressors zijn. Of zoals de joods-Israelische hoogleraar Benjamin Beit-Hallahmi het stelt in zijn boek Original Sins: ''Het lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurd dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israëlisch-Palestijnse conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging.'''
Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2009/01/de-nuance-van-de-nrc-73.html

Na eerst de hierboven gegeven informatie te hebben verzwegen, bleek de NRC ineens bereid een genuanceerder beeld te geven dan alleen de pro-Israel propaganda in het eerste commentaar. Ineens bleken voor de NRC de Palestijnen een gerechtvaardigd belang te hebben.

Welke consequentie trok de NRC uit het besef dat Israel de 'grens overschreden' had? Die vraag is des te interessanter aangezien in het NRC-commentaar het volgende werd gesteld: 'De buitenwereld staat erbij en kijkt ernaar. Turkije probeert binnen de Arabische wereld te bemiddelen, vooralsnog vergeefs. En in het Westen is juist deze maand geen beproefd gezag te vinden dat Israël zou kunnen bewegen tot een diplomatieke benadering. Amerika steunt de oorlog, zeker zolang Obama niet in het Witte Huis resideert. Binnen Europa, waar de Franse president Sarkozy het initiatief probeert te houden, is elk land vooral met eigen prioriteiten in de weer.Israël denkt dus dat het vrij spel heeft. Machtspolitiek geredeneerd is dat ook zo. Maar met het grondoffensief in Gaza heeft het een grens overschreden. Het geweld daar is buiten proportie. Anderhalf miljoen gegijzelde Palestijnen zijn daarvan de eerste slachtoffers. Israëlische soldaten zullen snel volgen. De oorlog biedt bovendien geen perspectief op het begin van een oplossing. Zelfs het heimelijke idee dat de Palestijnse president Abbas en diens corrupte Fatah in Gaza de posities van Hamas zouden kunnen overnemen, is naïef.'

De reactie van de NRC op de eigen constatering dat het Israelische geweld 'buiten proportie' was, en dat dus het internationaal recht werd geschonden, is ronduit verbluffend. De krant liet nu een buitenstaander de oorlogsmisdaden rechtvaardigen. Maar daarover later meer.