Correspondente Jetteke van Wijk 2

Uitgaande van dit gedicht van Jetteke van Wijk vrees ik dat we hier met een geval te maken hebben:

'Struisvogeljournalistiek

De regen

deukte

putjes in de zandgrond van Ramallah

waarover het leger

gevangenen

schopte

richting haar dampende, ronkende trucks

geboeid bij de voeten

geketende handen

geblinddoekt

balansloos

verwrongen gelaat toch

onhoorbaar van stem

en ik

journalist besprak met collegae

betrokken

de glooiingen van het landschap

en

de onmenselijkheden in Jeruzalem

'Struisvogeljournalistiek.' Juist ja, ik had het niet beter kunnen benoemen. Zoals gesteld: een ernstig geval, een soort schizofrenie, en ze weet het. In haar journalistieke werk kan de werkelijkheid niet verteld worden, maar het geweten moet ergens spreken, dus in een gedichtje, dat lijkt kunstig en is daarmee minder gevaarlijk voor de correspondente in Israel. Ze kan zich altijd nog achter 'de kunst' verschuilen. Het is de houding van de kleinburger voor wie kunst altijd vorm is.

En hier spreekt de andere Jetteke van Wijk, de journaliste. Ze zegt:

'Elk conflict is oplosbaar, ook dit. Het enige wat je nodig hebt, is twee leiders die gelijktijdig pijnlijke en dappere beslissingen durven te nemen.' Met andere woorden: waar twee vechten zijn twee fout.

Nu de werkelijkheid: Jetteke, collega, vertel me welke 'pijnlijke en dappere beslissingen' moet een Palestijnse leider 'durven te nemen'?

Ik stel je die vraag vanwege het volgende:

In jouw bewering is de context van het conflict volledig achter de horizon verdwenen. En dat is een propagandistische handelwijze. De pro-Israellobby is zo succesvol met haar propaganda dat ze in 2000 weinig moeite had de westerse commerciële massamedia te laten schrijven dat de toenmalige premier Barak tijdens ‘Camp David’ de Palestijnen ‘vrijwel alles’ dat ze wilden had aangeboden, terwijl in werkelijkheid de Palestijnse Autoriteit onder Arafat 24 procent van de West Bank had moeten inleveren, als de Israëli’s hun zin hadden gekregen. Met andere woorden: bijna een kwart van de 22 procent die was overgebleven van de 47 procent van hun oorspronkelijke grondgebied dat ze in 1947 van de Verenigde Naties toegewezen hadden gekregen. En dat terwijl de Palestijnen bij de Oslo-akkoorden al overeengekomen waren om Israëls soevereiniteit te erkennen over 78 procent van het oorspronkelijke Britse mandaatgebied, en dus al 25 procent van hun eigen grondgebied aan Israël hadden gegeven. Dit is geen bewering, maar een feit, zoals je zult ontdekken als je je huiswerk doet.

De VN-functionaris Ray Dolphin, zei dan ook tegen mij:

'De Palestijnen hebben al veel ingeleverd, ze gaan al jaren akkoord met slechts 22 procent van de 47 procent die ze van de Verenigde Naties hebben gekregen en toch wordt er nu van hen verwacht dat zij nóg meer concessies zullen doen. Het feit dat de Palestijnen afzien van meer dan de helft van het aan hun toegezegde land wordt algemeen gezien als een unieke concessie in de geschiedenis van antikolonialistische bewegingen. De Britse hoogleraar Vaughan Lowe, die voor het Internationaal Gerechtshof (ICJ) de Palestijnen juridisch bijstond, heeft erop gewezen dat de Palestijnen in feite helemaal niet hoeven te onderhandelen over rechten die allang vastliggen in internationale overeenkomsten en het internationaal recht. Ze hebben die rechten al! Hij beklemtoonde dat het ICJ in Den Haag in zijn advisory opinion waarin het Israel opdraagt de Muur onmiddellijk af te breken en de Joodse nederzettingen te ontruimen ‘‘heeft bevestigd dat de rechten en plichten van Palestina en de Palestijnen bij wet zijn geregeld en niet domweg alleen maar een zaak zijn voor politieke onderhandelingen. Palestina en de Palestijnen bezitten niet slechts claims en belangen waarover ze met Israël moeten onderhandelen. Zij hebben legale rechten. Zij hoeven niet te onderhandelen over deze rechten. Ze hoeven geen concessies te doen in ruil voor de erkenning van die rechten. Zij bezitten die rechten al en zij hebben het recht op naleving van die rechten.’’'

Kortom, Jetteke van Wijk, er valt niets meer te onderhandelen, de Palestijnen hebben recht op de resterende 22 procent van de 47 procent van het voormalige Palestina die ze in 1947 van de wereldgemeenschap hadden gekregen. Zo bepaalt het internationaal recht en zo bepalen alle betreffende VN-resoluties. Israel weigert dit te respecteren en weigert de Joodse nederzettingen op te geven. Dus jouw opmerking dat: 'Het enige wat je nodig hebt, is twee leiders die gelijktijdig pijnlijke en dappere beslissingen durven te nemen'', is niet anders dan propagandistische nonsens. Mijn vraag aan jou is: waarom bedrijf je propaganda?

Zie: http://www.fanlogradio1journaal.nl/?p=8167