spannender en interessanter en opwindender?
Robert Vuijsje uit 'een hele deftige buurt.'Volgens Robert Vuijsje zijn zwarte vrouwen
spannender en interessanter en opwindender dan Nederlandse vrouwen.
Waarom maakt de donkere huidkleur van een vrouw haar in de ogen van Vuijsje
spannender en interessanter en opwindender?
Ik bedoel, ik kan me voorstellen dat iemand valt op een partner uit een andere cultuur met afwijkende gebruiken, maar louter en alleen vallen op een andere kleur, dat is toch weer iets anders. Ik kan me daar eigenlijk niets bij voorstellen. Waarom zou voor een blanke man een zwarte vrouw per definitie 'interessanter' zijn? Heeft zij vanwege haar zwarte huid meer levenservaring, bezit ze meer kennis en inzicht? Heeft ze meer gelezen, gereisd, ervaren dan alle blonde, witte 'Nederlandse vrouwen'? Met andere woorden: zijn witte 'Nederlandse vrouwen' per definitie minder spannend, wellicht saai, minder interessant, wellicht slaapverwekkend? Waarom denkt Robert Vuijsje dit? Heeft hij minder ervaring met blonde witte 'Nederlandse vrouwen'? In elk geval lijkt het daarop, want anders was hij niet met een dergelijke puberale algemeenheid komen aanzetten.
De vraag is dan ook: hoe komt het dat de bijna 40-jarige Robert Vuijsje minder ervaring heeft met blonde witte 'Nederlandse vrouwen', terwijl hij toch in 'een hele deftige buurt' is opgegroeid en ook nog eens een keurige 'gymnasium' heeft bezocht.
8 opmerkingen:
Ik schat in dat hij voor een witte neukpartij wel menig keertje in een bordeel heeft doorgebracht. Voor een zwarte neukpartij heeft hij zijn eigen bordeel.
anzi
Een hoer in bed, prinses in de keuken en de hersens erbij geluld
Gezien de voorkeur van Vuijsje een zegen dat hij in Nederland woont
Brave Hendrik himself:
voorkeur voor zwart en sexy. Is David niet het prototype van de ‘echte’ man voor wie hoog opgeleide, onafhankelijke, zich niet traditioneel vrouwelijk gedragende meisjes onaantrekkelijk zijn?
Nu schiet Vuijsje overeind. „Mijn eigen vrouw, een Surinaamse, werkt gewoon hoor en heeft een opleiding gevolgd. Ik stel toch wel prijs op een partner met wie je op je eigen niveau kunt praten.In mijn boek wil David die hoerige zwarte meisjes omdat die het verst verwijderd zijn van waar hij zelf vandaan komt. Maar daarmee is hij nog niet de exponent van een maatschappelijk fenomeen. Hij staat dacht ik nogal alleen in zijn voorkeuren. Uiteindelijk bevredigen die hem niet en gaat hij op zoek naar een intellectuele negerin.”
Die vervolgens niet blijkt te bestaan, omdat David een intellectuele, onafhankelijke zwarte mevrouw seksueel net zomin opwindend vindt als een hoogopgeleide witte mevrouw. Vuijsje, ineens ernstig: „Op dat niveau heb ik er eigenlijk nog niet over nagedacht. Davids voorkeuren komen min of meer overeen met de mijne en ik heb gemerkt dat mensen mij daarom vreemd vinden. Als iemand zegt: ik houd van blonde vrouwen met grote borsten is er niets aan de hand, maar als je van donkere vrouwen met cup F houdt, dan discrimineer je of word je voor gek versleten. Ik ben er inmiddels achter dat er vrouwen bestaan die beide kanten in zich verenigen: opwindend, spannend en toch slim en geleerd. Die heb je maar weinig in Nederland. In Amerika, waar veel meer zwarte vrouwen en dus ook meer ontwikkelde zwarte vrouwen zijn, ligt dat anders.”
‘Ik ben eigenlijk heel braaf’
Gouden Uil-winnaar Robert Vuijsje over nette blanke en sexy donkere vrouwen
Vrijdag 8 mei 2009 door Elsbeth Etty NRC Boeken
anzi
Etty meent zo lees ik: "In Amerika, waar veel meer zwarte vrouwen en dus ook meer ontwikkelde zwarte vrouwen zijn, ligt dat anders.”
Aanrader: Jezebel Stereotype
Enkele citaten:
The portrayal of Black women as lascivious by nature is an enduring stereotype. The descriptive words associated with this stereotype are singular in their focus: seductive, alluring, worldly, beguiling, tempting, and lewd. Historically, White women, as a category, were portrayed as models of self-respect, self-control, and modesty – even sexual purity, but Black women were often portrayed as innately promiscuous, even predatory. This depiction of Black women is signified by the name Jezebel.
The English colonists accepted the Elizabethan image of "the lusty Moor," and used this and similar stereotypes to justify enslaving Blacks. In part, this was accomplished by arguing that Blacks were subhumans: intellectually inferior, culturally stunted, morally underdeveloped, and animal-like sexually. Whites used racist and sexist ideologies to argue that they alone were civilized and rational, whereas Blacks, and other people of color, were barbaric and deserved to be subjugated.7
The Jezebel stereotype was used during slavery as a rationalization for sexual relations between White men and Black women, especially sexual unions involving slavers and slaves. The Jezebel was depicted as a Black woman with an insatiable appetite for sex. She was not satisfied with Black men. The slavery-era Jezebel, it was claimed, desired sexual relations with White men; therefore, White men did not have to rape Black women.
The portrayal of Black women as Jezebel whores began in slavery, extended through the Jim Crow period, and continues today. Although the Mammy caricature was the dominant popular cultural image of Black women from slavery to the 1950s, the depiction of Black women as Jezebels was common in American material culture. Everyday items – such as ashtrays, postcards, sheet music, fishing lures, drinking glasses, and so forth – depicted naked or scantily dressed Black women, lacking modesty and sexual restraint. For example, a metal nutcracker (circa 1930s) depicts a topless Black woman. The nut is placed under her skirt, in her crotch, and crushed.21 Items like this one reflected and shaped White attitudes toward Black female sexuality. An analysis of the Jezebel images in the Jim Crow Museum of Racist Memorabilia reveals several patterns.
(Ferris University, The Jim Crow Museum of Racist Memorabilia)
Interracial sex was also used as a symbol of white male privilege. Sex between black men and white women was punished, for these relations posed a threat to the power and privilege of white men. But sex between white men and black women did not threaten the white power structure, but instead reinforced the domination of white men up through the 1800s. White men had free access to black women, and these relations often involved rape or other forms of violence. Black women were oversexualized in the minds of white men, especially in contrast to white women. White men used this depiction to justify the idealization of the white woman, the degradation of black women, and the privilege awarded to white men, especially in terms of unlimited sexual access. Interracial sex did not challenge the purity of the white race because children born of white fathers and black mothers were demoted to slave status.
(bron)
Nee,Sonja, is citaat van Brave Hendrik.
anzi
Hij heeft voor het boek een Inktaap gekregen.
anzi
Als je zo oud bent als ik - verzuchtte hij - dan weet je ook hoe grote flauwekul het was en is dat die bleke juffrouw achter die krant bij de VPRO de "eerste blote vrouw" op de Nederlandse televisie was.
Maar al die blote zwarte vrouwen die aan mijn puberogen voorbij waren gegaan, die hoorden bij "documentaire", en waren eigenlijk geen echte vrouw moest (en moet) ik begrijpen.
Het omgekeerde Phil-Bloomsyndroom zou ik dat van Vuijsje noemen.
Als iemand zegt: ik houd van blonde vrouwen met grote borsten is er niets aan de hand, maar als je van donkere vrouwen met cup F houdt, dan discrimineer je of word je voor gek versleten. Ik ben er inmiddels achter dat er vrouwen bestaan die beide kanten in zich verenigen: opwindend, spannend en toch slim en geleerd.
- Weet deze schrijver wat "houden van" inhoudt?
Heeft deze schrijver besef van de inherente tragische diemnsie van het bestaan, het opwindende en spannende is toch echt van korte duur. En als er dan geen liefde is - wat dan wel?
Wat gaat er toch voor literatuur door in Nederland tegenwoordig?
Boek gelezen ,vond het uitermate racistisch en denigrerend .
Ondanks zijn ''kritische'' en "sarcastische'' opmerkingen over zijn eigen milieu ,is het boek toch doordesemd met het beeld dat de joodse cultuur uiteindelijk het meest ontwikkeld is.Met mensen met een afro-achtergrond heeft hij alleen oppervlakkige en banale gesprekken,alsof er niemand is waarmee je in de Bijlmer een normaal gesprek kunt voeren .Werk er zelf ,en kan me totaal niet vinden in de zeer negatieve beschrijving van de bevolking daar.
Een reactie posten