De truc voor de individele journalisten was om ze bondgenoten van de militairen te maken, waardoor ze vanzelf maar een kant gingen belichten ('wij worden onder vuur genomen', etc.)
dinsdag 6 april 2010
De Commerciele Massamedia 239
De truc voor de individele journalisten was om ze bondgenoten van de militairen te maken, waardoor ze vanzelf maar een kant gingen belichten ('wij worden onder vuur genomen', etc.)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Russia Struck Ukraine With The World’s Most Powerful Hypersonic Ballistic Missile
Russia Struck Ukraine With The World’s Most Powerful Hypersonic Ballistic Missile ‘ORESHNIK’ Keep up to Date & Bypass the Big Tech Cen...
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ... -
NUCLEAR ARMS AND PROLIFERATION ANTI-NUCLEAR ACTIVISM MILITARY-INDUSTRIAL COMPLEX A Women state legislators and advocacy group...
-
https://russiatruth.co/lviv-on-fire-british-canadian-military-instructors-took-off-in-the-air-along-with-training-center/ LVIV on FIRE: Br...
2 opmerkingen:
(vette tekst door mij)
p. 144
"Het Ministerie van Defensie (MvD) is van meet af aan de actor geweest die bewust een actief mediabeleid heeft geëntameerd, als actie tot consensusmobilisatie. Dit beleid werd verwoord in een communicatieplan dat vlak voor het vertrek van de militairen werd opgesteld, in een nota van 12 juli 2006. Het plan diende de volgende doelen te bereiken:
- het draagvlak onder de bevolking voor deze bijzondere missie te garanderen, daar dit een ‘bijzondere missie’ betreft ‘die intensief en kritisch zal worden gevolgd in de Nederlandse samenleving maar ook daarbuiten’;
- het draagvlak binnen de krijgsmacht te garanderen;
- de politiek afdoende te informeren over de voortgang.
- het imago van de strijdkrachten te vergroten."
p. 145
"Als onafhankelijk journalist – de ‘unilateral’ – kon je er via de havenstad Basra wel komen, en dat lukte menig journalist ook, maar het was duur en omslachtig. Hoofdredacties, en ook politici, vroegen daarom om persreizen, en Defensie organiseerde deze periodiek.
Het beeld dat zodoende uit Zuid-Irak overkwam naar Nederland was er een van een welwillende, goed beheerste militiemacht die louter politie- en opbouwwerk verrichtte en niet daadwerkelijk aan militaire operaties meedeed. Het incident eind 2003 met de in verband met plunderingen schietende militair Eric O. waar een dode bij viel, onderstreepte in feite dit imago van een overwegend op opbouwwerk gerichte missie."
p. 146
"Om de diverse doelgroepen van de gewenste informatie te voorzien, waren uiteenlopende middelen en media gedacht:
- Thuisfront Informatiedagen
- Persbriefings in Den Haag
- ‘Embedded journalism’
- Persreizen
- VIP-reizen voor politici en bekende Nederlanders
- Het aanwenden van regionale en lokale media
- Het gebruik van nieuwe media. Hieronder werd niet alleen internet verstaan, maar ook de gratis dagbladen als Metro en Spits die net als internet een groot bereik onder de jeugd hadden en daarom belangrijk werden geacht.
- een ‘video feed point’ in het gebied zelf, ofwel de permanente plaatsing van een satellietschotel met randapparatuur. RTL Nieuws had aangeboden deze faciliteit te willen inrichten.
- levering van door de Audiovisuele Dienst Defensie (AVDD) zelf vervaardigd materiaal."
"Opzet was journalisten de kans te geven gedurende een à twee weken ‘ons werk van dichtbij waar te nemen’. Daartoe zouden de journalisten worden opgenomen in de eigen gelederen, en leven en werken tussen de militairen. ‘En omdat begrip leidt tot waardering krijgen ze zelfs de kans, als de omstandigheden dat toelaten, onze missies in het gebied van nabij mee te maken’. (DVD,2006, 7/8) Wel dienden nog harde afspraken gemaakt te worden over het waarborgen van de operationele veiligheid, Operations Security (Opsec). De Irak-ervaring leerde dat die afspraken met Nederlandse media goed te maken waren."
p. 147
"De navolging van het Amerikaanse mediabeleid om, zowel in de Golfoorlog in 1991 als vanaf de invasie in Irak in 2003, alleen te werken met ‘embedded’ journalisten, leek al snel zijn vruchten af te werpen.
De voordelen waren duidelijk: journalisten die meereden met een tank, identificeerden zich snel met de militairen en begonnen hun (live-) items vaak met ‘Wij worden bestookt’. De Amerikaanse media waren in 2003 overwegend ingenomen met dit mediabeleid, daar dit de audiovisuele media bijna permanent voorzag van beeld en geluid, vaak live overgedragen."
p. 148
"Gevoegd bij het gegeven dat de meeste Nederlandse hoofdredacties het leven van hun verslaggevers niet in de waagschaal willen stellen om ‘de waarheid’ boven water te krijgen, leidde dit tot groot enthousiasme voor de facilitering door Defensie om een week door te brengen in Kamp Holland. Over de periode van de eerste twee jaar zijn er naar schatting enkele honderden Nederlandse journalisten geweest, zo niet meer."
p. 148
"Het aantal journalisten dat op eigen gelegenheid naar Afghanistan trok – de
zogeheten unilateral - was op de vingers van één hand te tellen, en onder hen steekt de ‘old hand’ oorlogsverslaggever Arnold Karskens met kop en schouder boven de rest uit.
Karskens ontpopte zich als een van de grootste kritici van de missie. In zijn ogen was van opbouwwerk geen sprake en was het vooral een vechtmissie die bovendien veel minder goed verliep dan Defensie en de Navo wilden doen geloven. Het feit dat hij voor het populaire weekblad Nieuwe Revu en het gratis dagblad De Pers werkt, en niet voor een van de kwaliteitsmedia, beperkte evenwel zijn invloed."
p. 148/149
"Volgens een onderzoek van het The Hague Center of Strategic Studies handelde 93% van de embedded berichtgeving over de eigen militairen en hun activiteiten. De unembedded journalisten zouden slechts 2,5% van hun artikelen wijden aan militaire zaken en in plaats daarvan focussen op zaken zoals politiek, geweld en wederopbouw. Ter vergelijking: de berichtgeving over het conflict in Kosovo ging slechts voor 0,9% over de Nederlandse militairen.
...
De journalisten van de Volkskrant en NRC Handelsblad gebruiken de militairen van Nederlandse zijde verreweg het meest als bron. ‘De andere kant’, de vijand, de Afghaanse politici en soldaten worden niet of nauwelijks aan het woord gelaten. Veel aandacht voor de partner-landen in andere Afghaanse provincies is er evenmin."
p. 150
"De berichtgeving in de print-media werd dus gedomineerd door verhalen over Kamp Holland, waarbij het conflict-frame van good guys - bad guys – ‘onze jongens’ en de Taliban-vijand – het meest gehanteerde frame was."
etcetera
Een reactie posten