Kees Schaepman. Ik kreeg net deze reactie:
'Chizki Loonstein vertelde werkelijk ook bij de VPRO leugens.
Je kunt het nog naluisteren.
Mijn reactie staat er onder.
Groet Jose van Leeuwen
Je kunt het nog naluisteren.
Mijn reactie staat er onder.
Groet Jose van Leeuwen
Geschreven door:
jose
jose
Haar reactie was deze:
'Op: 24 januari, 2009 at 10:04 am
Met belangstelling heb ik geluisterd naar Chizki Loonstein en mij zeer opgewonden. Ik ben helaas maar twee weken op de West Bank geweest maar hoop deze zomer terug te gaan. Ik heb met Palestijnse organisaties kennis gemaakt en bij Palestijnse Christenen 10 dagen gelogeerd. In die tijd heb ik veel Israëlische soldaten gezien die de Palestijnen als vee behandelden. Ik heb verhalen gehoord hoe mensen werden geweigerd om naar een ziekenhuis te gaan. Dat een van de ouders maar bij een zieke baby in het ziekenhuis mocht blijven ( moeder moest thuis blijven) Hoe boeren van hun land werden verdreven en hun olijfbomen niet mochten onderhouden of de olijven niet mochten plukken.Ik heb naast een doofstomme man gestaan die de takken aan de olijfbomen wilde afzagen en een wapen op zijn hoofd kreeg en gedwongen op te stoppen. Dat kolonisten die illegaal een huis op Palestijns land gebouwd,met wapens de dorpsbewoners van hun eigen land verdreven. Zij kregen hierbij hulp van 30 militairen en politie zag ik in busjes aankomen om te helpen de dorpsbewoners weg te jagen. De sjeik van het dorp rende rond en joeg iedereen weg omdat hij bang was dat de militairen met traangas en kogels zouden schieten.
De Christelijke en Islamitische Palestijnen leven in vrede met en naast elkaar en zien steeds meer land verdwijnen door de bouw van de muur en de nederzettingen. Ik heb geen oproepen tot aanslagen gehoord of kinderen die haat onderwezen kregen op school. Ik kan natuurlijk niet voor alle Palestijnen spreken net zoals de Israëlische Chizki dat kan. Hij heeft alles van verhalen en niet zelf meegemaakt. Vele Palestijnen mogen niet door de muur naar Israëlische ziekenhuizen en regelmatig sterven er Palestijnen door te kort aan zorg.In Ramallah was men absoluut niet blij met het rode kruis daar zij jaren geleden tijdens de belegering door militairen vele doden in huizen en moskeeën lagen, geen hulp kregen. Dit is wat ik van Palestijnse ambulance broeders heb gehoord.Er was te kort aan bloed en plasma,aan alles en er kwam geen hulp.
De bezetting van Palestina is een misdaad tegen de menselijkheid en een reden tot verzet van de Palestijnen.Dit gebeurt zeer regelmatig, vertegenwoordigers van vele geloven die demonstreren tegen de muur en daarbij worden beschoten door militairen.Geluidsbombardementen,traangas en (rubber)kogels worden ingezet tegen vreedzame demonstranten.Tijdens mijn verblijf werd het water afgesloten,niet voor de nederzettingen maar wel voor de Palestijnse dorpen.Ik heb stinkend afvalwater gezien en geroken wat de Israeliers op Palestijns gebied dumpen en ga maar zo door.De Palestijnse kinderen kwamen altijd naar ons toe gerend en wilde praten en kennismaken. Palestijnen die zeiden “Shalom”of hello in tegen stelling tot de orthodoxe Joodse bevolking en kinderen,zei wilde geen contact en bekeken ons in het geheel niet. Er zijn zoveel voorvallen te vertellen waarbij Palestijnse kinderen niet naar school kunnen omdat zij lastig gevallen worden door kolonisten. Zelfs Amerikaanse Christelijke organisaties mochten deze kinderen niet begeleiden naar school.Zoveel te vertellen over de stress en de angst van kinderen in Hebron en andere delen van Palestina . In Hebron worden de Palestijnen bekogeld met stenen,heet water en zelfs urine . Boven de winkeltjes in de oude straten zijn ijzeren hekken geplaatst zodat vuilniszakken en stenen niet op de winkelende Palestijnen terecht kunnen komen. Helaas gaat daar wel vloeistof door heen. Niemand kan deze Palestijnen beschermen daar het leger de kolonisten beschermd . Op de daken van Palestijnse huizen zie je uitkijkposten van het Israëlische leger die op die manier het gebied in de gaten houdt.Wegen die alleen toegankelijk zijn voor de Joodse bevolking en de stad in tweeën deelt en men wil een nieuwe weg bouwen die de stad in vieren deelt en daardoor niet meer toegankelijk voor Palestijnen ,behalve in het deel waar zij zelf wonen.Dit heb ik gezien en meegemaakt en kan er uren over vertellen en schrijven.
Ik heb op de muur geschreven “ik wil geen haat voelen”.
Met dank voor uw aandacht.
Jose van Leeuwen'
Met belangstelling heb ik geluisterd naar Chizki Loonstein en mij zeer opgewonden. Ik ben helaas maar twee weken op de West Bank geweest maar hoop deze zomer terug te gaan. Ik heb met Palestijnse organisaties kennis gemaakt en bij Palestijnse Christenen 10 dagen gelogeerd. In die tijd heb ik veel Israëlische soldaten gezien die de Palestijnen als vee behandelden. Ik heb verhalen gehoord hoe mensen werden geweigerd om naar een ziekenhuis te gaan. Dat een van de ouders maar bij een zieke baby in het ziekenhuis mocht blijven ( moeder moest thuis blijven) Hoe boeren van hun land werden verdreven en hun olijfbomen niet mochten onderhouden of de olijven niet mochten plukken.Ik heb naast een doofstomme man gestaan die de takken aan de olijfbomen wilde afzagen en een wapen op zijn hoofd kreeg en gedwongen op te stoppen. Dat kolonisten die illegaal een huis op Palestijns land gebouwd,met wapens de dorpsbewoners van hun eigen land verdreven. Zij kregen hierbij hulp van 30 militairen en politie zag ik in busjes aankomen om te helpen de dorpsbewoners weg te jagen. De sjeik van het dorp rende rond en joeg iedereen weg omdat hij bang was dat de militairen met traangas en kogels zouden schieten.
De Christelijke en Islamitische Palestijnen leven in vrede met en naast elkaar en zien steeds meer land verdwijnen door de bouw van de muur en de nederzettingen. Ik heb geen oproepen tot aanslagen gehoord of kinderen die haat onderwezen kregen op school. Ik kan natuurlijk niet voor alle Palestijnen spreken net zoals de Israëlische Chizki dat kan. Hij heeft alles van verhalen en niet zelf meegemaakt. Vele Palestijnen mogen niet door de muur naar Israëlische ziekenhuizen en regelmatig sterven er Palestijnen door te kort aan zorg.In Ramallah was men absoluut niet blij met het rode kruis daar zij jaren geleden tijdens de belegering door militairen vele doden in huizen en moskeeën lagen, geen hulp kregen. Dit is wat ik van Palestijnse ambulance broeders heb gehoord.Er was te kort aan bloed en plasma,aan alles en er kwam geen hulp.
De bezetting van Palestina is een misdaad tegen de menselijkheid en een reden tot verzet van de Palestijnen.Dit gebeurt zeer regelmatig, vertegenwoordigers van vele geloven die demonstreren tegen de muur en daarbij worden beschoten door militairen.Geluidsbombardementen,traangas en (rubber)kogels worden ingezet tegen vreedzame demonstranten.Tijdens mijn verblijf werd het water afgesloten,niet voor de nederzettingen maar wel voor de Palestijnse dorpen.Ik heb stinkend afvalwater gezien en geroken wat de Israeliers op Palestijns gebied dumpen en ga maar zo door.De Palestijnse kinderen kwamen altijd naar ons toe gerend en wilde praten en kennismaken. Palestijnen die zeiden “Shalom”of hello in tegen stelling tot de orthodoxe Joodse bevolking en kinderen,zei wilde geen contact en bekeken ons in het geheel niet. Er zijn zoveel voorvallen te vertellen waarbij Palestijnse kinderen niet naar school kunnen omdat zij lastig gevallen worden door kolonisten. Zelfs Amerikaanse Christelijke organisaties mochten deze kinderen niet begeleiden naar school.Zoveel te vertellen over de stress en de angst van kinderen in Hebron en andere delen van Palestina . In Hebron worden de Palestijnen bekogeld met stenen,heet water en zelfs urine . Boven de winkeltjes in de oude straten zijn ijzeren hekken geplaatst zodat vuilniszakken en stenen niet op de winkelende Palestijnen terecht kunnen komen. Helaas gaat daar wel vloeistof door heen. Niemand kan deze Palestijnen beschermen daar het leger de kolonisten beschermd . Op de daken van Palestijnse huizen zie je uitkijkposten van het Israëlische leger die op die manier het gebied in de gaten houdt.Wegen die alleen toegankelijk zijn voor de Joodse bevolking en de stad in tweeën deelt en men wil een nieuwe weg bouwen die de stad in vieren deelt en daardoor niet meer toegankelijk voor Palestijnen ,behalve in het deel waar zij zelf wonen.Dit heb ik gezien en meegemaakt en kan er uren over vertellen en schrijven.
Ik heb op de muur geschreven “ik wil geen haat voelen”.
Met dank voor uw aandacht.
Jose van Leeuwen'
Zie: http://weblogs.vpro.nl/villavpro/2009/01/22/villa-vpro-op-donderdag-22-januari-2009/#comment-2080
En ook deze reactie: 'Anoniem heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Jair Stein van de Pro-Israel Lobby 6" achtergelaten: @ Meneer Schaepman, U krijgt hier antwoorden op een vraag in de mond gelegd. Zou u zo goed willen zijn nog een keer te reageren? Ik ben, als VPRO-lid, erg nieuwsgierig naar uw antwoorden.M.a.w.: wilt u de vragen niet opvatten als rethorische vragen, maar als oprecht en open? Alvast dank.'
Ga je gang collega Schaepman, je krijgt van mij alle ruimte tot beantwoording.
1 opmerking:
Jeetje Jose, wat een verhalen allemaal. Wie beschermt die mensen tegen deze barbaren. Het is echt niet normaal. Ik lees en zie zoveel van dit soort "dagelijkse" verhalen (afgezien van de periodes dat ze gewoon platweg worden kapot gebombardeerd) raak ik er maar niet aan gewend. Het is onmenselijk en barbaars. Het is haast niet voor te stellen dat dit 3000km hiervandaan dagelijks gebeurt.
Ik moest gelijk denken aan het verhaal van Trees Kosterman wat ik had gelezen op de site van Sonja. Gewoon een verhaal van een gewoon mens die daar is geweest en het persoonlijk aan de lijve heeft ondervonden.
Van Trees Kosterman aan de EO
Sakhnin 13-05-2008
Geachte EO-redactie,
Afgelopen donderdag 8 mei was ik gast in uw programma “De Ochtenden”, wat als thema had 60 jaar Israel. Dit programma werd uitgezonden vanuit een bejaardentehuis voor Joodse nederlanders in Herzlya, Israel.
Een week daarvoor werd ik gebeld door Adrie Diepenbroek (of Andre) waar ik een lange tijd geleden een keer contact mee had gehad. Toen was het ook met de vraag of ik aan een of ander programma mee wilde doen. Dit werd later afgelast daar de EO er geen zin in had. Nu, zo zei hij, zou het de discussie wat levendiger maken. Hij vertelde me ook dat Frits Barend aan tafel zou zitten en wat Joodse Nederlandse Israeliers. Ik had hem ook gezegd dat ik geen zin had in een ordinaire kiftpartij, en dat ik een hoog gehalte van discussie verwachtte, en ook dat ik er geen zin in had om de piespaal te zijn (sorry voor de uitdrukking). Nee, zei hij, dat zou in orde komen.
Donderdagochtend vanuit Sakhnin naar Herzlyia gegaan, een rit van twee en een half uur heen en ook weer terug. Van te voren was mij een email gestuurd met de opzet van het gesprek: het zou twee en een half uur duren, en ik moest de hele uitzending erbij blijven als een soort van rode draad. Ik wist uiteraard dat het een EO-uitzending was. Ik heb niks tegen de EO, hoewel ik niet tot de fanclub van Andries Knevel behoor. Ik vond het een kans om ook de andere kant van Israel te laten horen, namelijk. Die van de ruim een miljoen Palestijnen die binnen de grenzen van Israel wonen. Waarvan hun land onteigend is, die dagelijks geconfronteerd worden met discriminatie op alle gebied.
Dus vol goede moed vertrok ik. Ik kwam aan in het bejaardentehuis, haring en nederlandse koekjes op tafel, en het publiek, gemiddelde leeftijd tussen de 75 en de 90 jaar.
Het programma begon. De discussie leider Andre Zwartbol begon met de directrice van het bejaardentehuis, “heeft U gisteravond feestgevierd?” Nou dat had ze. Daarna mijn buurman, een jonge religieuze jood, die bij de inlichtingendienst had gezeten, en net uit dienst was. Andre zei “ik begrijp dat je niet veel over je diensttijd kan vertellen, maar van wie was het land nu eigenlijk voor 1948?” Deze jongeman vertelde van niemand, of eigenlijk wel, van de Britten, het was een Brits mandaat. Ik wilde graag zeggen dat het was van degenen die er woonden en die land bezaten, 98% palestijn en een paar % joods. En had er graag aan toegevoegd dat toen Nederland bezet werd in 1940-1945 het land toch ook niet van de Duitsers was, maar van de Nederlanders. Maar niet dus. Frits barend begon al gauw te stangen. Verdorie, het is feest, en waarom moeten we nou zo kritisch zijn, doen we toch ook niet in Nederland als de koningin jarig is, etc. etc. etc. Op een gegeven moment kwam er een andere spreker aan het woord die het publiek wijs wilde maken dat het meeste land door de Palestijnen aan de Joodse immigranten was verkocht. Ik wilde daar weerwoord op geven door het een beetje dicht bij huis te houden, en het verhaal van mijn schoonfamilie en het dorp Sakhnin te vertellen, waar mensen met landmijnen werden ontmoedigd om naar hun landbouwgrond te gaan, veel ongelukken gebeurd, veel doden, en dit allemaal in de jaren ‘70. Maar achteraf hoorde ik dat dit niet doorgekomen was, de verbinding met Nederland was verbroken, ik was uitgepraat, Frits Barend was weer aan de beurt, en er was weer verbinding. Dit schijnt enkele keren gebeurd te zijn terwijl ik aan het praten was. Ik ben niet paranoide, maar toch, het geeft je te denken.
Ook was Grietje Baars uitgenodigd, een Nederlandse onderzoekster, wonend op de westbank, zij was uitgenodigd om over het EU-beleid ten aanzien van Israel te praten. Ook dit is een kritisch verhaal, want onder de EU vallen produkten uit de nederzettingen op de Westbank niet onder de speciale regeling van goedkopere belastingtarieven voor Israel etc. Dus riep Grietje op om deze produkten te boycotten. Ze werd helemaal afgezeken door de heer Barend. En er werd niet ingegrepen door Andre. Tussendoor heb ik zo af en toe nog eens geprobeerd om wat weerwoord te geven, maar dan zat onze Frits er weer tussen door te tetteren.
Ook het nivo van de discussie. “Waarom leren Palestijnen hun kinderen om stenen te gooien, zei een van de tafelgasten?” Mijn God, moet ik daar mijn hele riedel weer over afspelen, dat Palestijnen dat niet doen, dat het hele gewone mensen zijn die van hun kinderen houden, maar dat Palestijnen geen vliegtuigen en geweren hebben zoals het Israelische leger dat heeft, en dat het een oorlog is van een van de meest geavanceerde legers op de wereld tegen een door de bezetting verpauperde burgerbevolking. Palestijnen mogen al geen wapens gebruiken, zijn stenen dan ook al uit den boze? Etc. etc. etc.
Ik besloot om het niet te doen, en eigenlijk niet meer op dit soort domme opmerkingen in te gaan.
Zo ook Frits Barend “waarom kijken Palestijnen niet vooruit, en doen ze niet iets positiefs?” Om daarna een schampere opmerking te maken over een vluchtelingenkamp waar hij geweest was “daar zou ik ook wel willen wonen, ze wonen gewoon in huizen die Palestijnen, en niet in tenten”. Nee Frits, Palestijnen hebben in 60 jaar heel veel opgebouwd wat meerdere keren weer vernield is, had hij dan verwacht dat ze 60 jaar in tenten zouden wachten. Doen de Palestijnen iets vooruitstrevends, proberen ze de vluchtelingenklampen leefbaarder te maken, en mag dat weer niet van Frits.
Frits begrijpt niet en wil niet begrijpen dat die mensen daar tegen hun wil terechtgekomen zijn, dat dit mensen waren die voor 1948 van hun land leefden, dat land is afgepakt etc. etc. Nee Frits vond het prettiger om er iedere keer weer een lachertje van te maken.En Andre liet Frits zijn gang maar gaan.
De andere gasten aan tafel, dat was wel het meest rechtse zooitje (een paar daargelaten) wat ik ooit bij elkaar gezien heb. De meneer uit Haifa die sprak in ieder geval nog over de Palestijnen in Haifa en de dominee uit Nez Amin. Ik hoop hem gauw ergens hier tegen te komen.
Maar ik had achteraf het gevoel dat ik alleen maar was gebruikt door de EO als de excuus-truus. En als dat niet zo was, dan hebben ze hun huiswerk erg slecht gedaan, en had zo’n discussie nooit plaats mogen hebben in zo’n setting. Want weten jullie, ik ben fatsoenlijk opgevoed en heb geleerd dat je het niet met elkaar eens hoeft te zijn, om met elkaar in gesprek te gaan. Een eerste vereiste is dat je elkaar i.i.g. laat uitpraten. Maar daar hadden mijn tafelgenoten geen last van, die gingen maar door met hun racisitische riedels, en bleven me maar afkappen, en zeggen wat ik allemaal voor onzin zat te verkopen. Ik heb me ontzettend ingehouden omdat ik al kijkend naar het publiek wist dat ik hier geen ordinaire kiftpartij wilde hebben. Deze mensen hebben allemaal vreselijk veel meegemaakt, en ik weet zeker dat we het niet met elkaar eens zijn, dat bleek ook, boegeroep als ik sprak, en veel applaus als Frits en kornuiten iets zei.
Ook werd mij een paar keer verteld dat ik een anti-semiet ben, zo ook Grietje. Oke, dat heb ik vaker gehoord, en ik probeer te kijken wie het zegt, en deze mensen zijn waarschijnlijk nooit in Sakhnin en omstreken geweest. O ja, ik heb ook nog iets dergelijks gezegd als “ik heb nog nooit een Palestijn horen zeggen dat ze de Joden de zee in willen drijven, en ik woon er tussen”, waarop het publiek zeer verontwaardigd tegen mij inging. Toen heb ik het hele bejaardentehuis uitgenodigd om eens naar Sakhnin te komen naar ons dagverblijf voor ouderen. Ik ben bang dat dat nooit zal gebeuren, ze kijken wel uit, naar die enge Arabieren. Maar het zou enig zijn.
Na afloop heb ik de heer Frits Barend nog even de mantel uitgeveegd, dat ik hem erg onprofessioneel vond, en hij moest zich schamen voor zijn gedrag. Waarom moest hij ons zo afzeiken (wederom, excuus voor mijn woordgebruik, kan geen ander word vinden wat de lading dekt) Grietje en ik waren toch uitgenodigd om hierover te komen praten? Of waren we uitgenodigd om voor gek gezet te worden?
Want dit verwijt ik de heer Zwartbol: waarom greep hij niet in. waarom liet hij het gebeuren dat 2 mensen die verdorie de moeite nemen om helemaal daar naar toe te komen, en als cadeautje een blikje pepermuntjes krijgen met de afbeelding van Willem en Maxima erop, daar ook nog eens worden afgezeken, en eigenlijk niet aan bod komen, en daar een beetje voor nop zitten.
Ik weet zeker dat men van te voren allang had bedacht om het luchtig te houden “want er was nu eenmaal feest vandaag”. Ik weet niet of het onwil is of onkunde van de EO,maar dit was allemaal zo vreselijk dom ingeschat, en verkeerd gebracht. Jullie hadden je gewoon bij je feestje moeten houden en mij en Grietje er niet mee lastig moeten vallen.
Ik heb de afgelopen dagen veel nagedacht over het gebeurde, en weet wel zeker dat ik dit nooit meer doe. Nogmaals, discussies zijn okay, maar niet op de manier waarop de EO weer probeerde punten te scoren en ik (en Grietje) geen enkele kans kregen om onze standpunten naar voren te brengen. En die Frits Barend, die zat daar gewoon om punten te scoren, en achteraf verweet hij me min of meer dat ik hun feestje was komen verstoren. MENEER BAREND, WE WAREN UITGENODIGD OM DAT TE DOEN, OF TOCH NIET?
Ik wil ook nog even over het verdere verloop van de dag vertellen. ’s Middags ging ik naar een Naqba-herdenking. Naqba is het Arabische word voor catastrophe, en ieder jaar als Israel hun onafhankelijkheidsfeest hebben doen de palestijnen ook iets. Ieder jaar wordt er een dorp uitgekozen wat in 1948 of daarna vernietigd is, daar worden dan een beetje leuzen geroepen, een paar speeches. Soms zijn daar ook nog vroegere inwoners van dit dorp bij, als ze niet terechtgekomen zijn in een van de vluchtelingenkampen over de grens. Zo ook dit jaar, we gingen naar de plek Safurya, wat tegenwoordig in het Hebreeuw Zippori heet.
De bijeenkomst vond plaats diep in het bos, er was een vergunning voor afgegeven, en het was een gezellige middag. Ik kwam veel oude vrienden en vriendinnen tegen, het was prachtig weer, mensen hadden hun kinderen meegenomen, veel kinderwagens, veel lekkere dingen bij ons. En een beetje luisteren naar speeches. Wat jongens met palestijnse vlaggen. Om een uur of 5 was het afgelopen en we liepen met zijn zes- of zevenduizend mensen weer naar beneden naar de weg waar de bussen en auto’s stonden om iedereen weer naar huis te brengen. Toen ik halverwege de heuvel was en de weg al kon zien zag ik dat er een heel peloton ME stond te wachten (de Israelische versie van de ME). En een groepje Joodse Israeliers met keppeltjes op die wat jongens aan begonnen te vallen met stenen (jazeker Joods-Israelische stenengooiers, lachu he). Dat werd dus een heen en weer getrek. Op dat moment kwam ik net een vriendin tegen, met haar zoon van 23, ik was met mijn beide dochters. We bleven dat van boven even aankijken, en binnen een minuut stonden we midden in de traangasgranaten, en de geluidsbommen. Het was idioot, en erg beangstigend. Wat ik maar niet van mijn netvlies kan krijgen is die ene vrouw die een baby van een paar maanden in een kinderwagen had, ze pakte de baby eruit, en ik pakte de kinderwagen, want we werden naar boven, de heuvel op gedreven door de ME. En ze bleven maar traangas op ons gooien. Ik word geraakt, en ren als een gek naar boven, laat de kinderwagen achter, onderweg sleep ik nog drie meisjes van een jaar of 7 mee die helemaal hysterisch om hun moeder stonden te gillen. Boven gekomen ben ik mijn dochters kwijt, en mijn vriendin (vrouw van over de 50). Na een half uur vind ik ze weer. Wat was er met hen gebeurd? Mijn vriendin kon niet meer naar boven komen ze was helemaal uitgeput en had vreselijk veel last van het gas, en ik kan me nog herinneren dat haar zoon zei dat hij erg bezorgd om haar was. Affijn, ze ging te langzaam, werd gegrepen door een paar ME’ers, waarvan 2 te paard die haar wilden omverduwen. Haar zoon wilde er tussen springen, en hij wordt beetgepakt door zo’n 7 ME’ers, compleet in elkaar geslagen en weggevoerd. Hij is dus gearesteerd en zit nu vast. Mijn ene dochter wilde helpen, kreeg een ME’er tegenover zich die zijn geweer op haar richtte en dit aan het laden was, en haar dreigde. Er kwamen twee andere ME’ers aan die haar in elkaar begonnen te slaan, haar ene been is van boven naar beneden helemaal blauw en opgezwollen, haar armen heeft ze 3 dagen niet kunnen bewegen van de pijn. Mijn andere dochter werd vastgepakt toen ze haar zus wilde helpen. Ze werd vastgepakt door een ME’er, en uitgescholden voor hoer, jazeker, wat een moraal. Ze werd dus uitgescholden en er werd tegen haar gezegd dat als ze niet wegging ze haar hoofd in zouden slaan. Toen zei ze dus terug dat hun “zonen van hoeren” waren (nogmaals sorry voor het taalgebruik, maar zo gaat dat er hier aan toe) en dat ze haar hoofd dan maar in moesten slaan, maar ze ging niet weg bij haar zuster en mijn vriendin. Toen lieten ze haar gaan.
Veel gewonden, veel jonge jongens gearesteerd, gearresteerd omdat ze een bedreiging zouden zijn voor de politie, maar iedereen liep gillend weg van de politie, dus hoe kan dat. Ik denk dat ze die Arabieren gewoon een lesje wilden leren, want het zag er allemaal zo gepland uit. Waarom moesten ze ons opwachten in volle gevechtsuitrusting? 80% van de mensen waren families met kinderen. Kortom, het was op zijn zachtst gezegd een enerverende dag. Ik vertel dit laatste verhaal zodat jullie misschien een beetje willen gaan begrijpen dat het niet allemaal koek en ei is hier.
Ik hoop van harte dat jullie de moed hebben om hier iets op te antwoorden. Ik wacht af.
Trees Kosterman, Sakhnin
http://empire.blogsome.com/2008/05/14/van-trees-kosterman-aan-de-eo/
Een reactie posten