Hogere Belangen dan de Waarheid 11

Gisteren wandelde ik in gezelschap van mijn neefje Spencer, 15 jaar, over de hei ergens in Drenthe. Onderweg kwam het onderwerp de kredietcrisis ter sprake. Na een tijdje vertelde ik Spencer dat sinds de mens zich in sedentaire gemeenschappen begon te organiseren de staat er altijd is geweest om de rijken tegen de armen te beschermen en niet andersom. Zijn onmiddellijke reactie was: 'Ja, dat is nogal logisch, de rijken zijn altijd in de minderheid, er zijn veel meer armen dan rijken, dus daarom moet er een organisatie zijn die de minderheid beschermt, anders zouden ze niet zo rijk kunnen blijven!' Ik was verrast door mijn neefjes vermogen om onmiddellijk dat te zien wat de de meesten van mijn collega's niet zien. Die denken nog steeds dat de staat er is om de meerderheid tegen de minderheid te beschermen. Ik vertelde Spencer dit en zijn reactie was: 'Dat is wonderlijk, want waarom zou de meerderheid moeten worden beschermd tegen een minderheid? De meerderheid is getalsmatig altijd al sterker en machtiger, die heeft de staat dus niet nodig om arm te blijven, en de minderheid wel om haar bevoorrechte positie veilig te stellen.'

Om de juistheid van zijn opmerking te illustreren gaf ik hem het volgende voorbeeld. In de machtigste democratie ter wereld, de Verenigde Staten, bezit 1 procent van de bevolking tenminste 40 procent van alle rijkdommen en meer dan 20 procent van het jaarlijkse inkomen. De andere 99 procent bezit de rest. Heeft die 99 procent democratisch beslist dat die 1 procent al die rijkdommen en al dat inkomen mag hebben? Met andere woorden, is die 99 procent zo gek geweest om 1 procent onvoorstelbaar rijk en daarmee machtig te maken? Vergeet niet, onder die 99 procent vallen de inmiddels meer dan 45 miljoen Amerikanen die zich geen ziektekostenverzekering kunnen permitteren, en de miljoenen daklozen die door het land zwerven en de bijna 30 procent van de Amerikaans families die weliswaar werken, maar tegen lonen die onder de officiele armoedegrens vallen, en dan nog die ruim 40 miljoen Amerikanen die onder de armoedegrens leven. Hebben zij allemaal democratisch beslist dat 1 procent van hun landgenoten tenminste 40 procent van de rijkdommen mogen bezitten en 20 procent van het inkomen, terwijl zijzelf nauwelijks kunnen rondkomen en er miljoenen kinderen in de VS leven die honger lijden? Het antwoord is natuurlijk: NEE!

'Hoe komt het dan,' vroeg mijn neefje dat 'zoveel van jouw collega's geloven dat de staat de armen tegen de rijken beschermt?'

En dat nu komt door de propaganda waarin mijn collega's blind zijn gaan geloven. Zij bezitten niet het vermogen de werkelijkheid te zien, de werkelijkheid zoals Spencer die wel kan zien. Zij zijn zo gehersenspoeld dat ze de werkelijkheid niet meer kunnen zien. Het ministerie van Waarheid heeft hen het volgende geleerd: 'Oorlog is vrede; Vrijheid is slavernij; Onwetendheid is kracht.' Kijkt om u heen en u ziet het, elke dag weer, overal. Deze journalisten dienen 'hogere belangen dan de waarheid.'