Michael Zeeman schreef weer eens een prachtstuk in de Volkskrant:'Er komt een dag waarop wij die Wilders nog dankbaarheid zullen moeten betuigen, omdat hij met zijn unieke combinatie van onbesuisdheid en botheid de opgewonden breedsprakigheid van het multiculturele drama om zeep heeft geholpen.
Toronto,
Hoe zou het toch met ‘De vrienden van Ayaan’ gaan? Je hoort zó weinig meer van ze, dat de opiniepagina’s en babbelprogramma’s er haast iets verweesds van hebben gekregen.
Nooit meer een flinke oproep aan de regering om een paar miljoen euro uit te geven, op een toon waaruit blijkt dat de oproeper zelf daar zijn hand niet voor zou omdraaien als het om zijn eigen belang ging. Nooit meer een koddig stuk dat met ‘wij, het volk!’ begint omdat de opsteller ervan even meende dat hij de rol van ‘founding father’ wel kon spelen in zijn eigen pathetische boulevardstuk.Ja, zelfs nooit meer een openbare brief in de stijl van een aartsvader, met een pastiche op een genealogische litanie erin, ‘ik ben de dochter van die, die de zoon was van die en die, die weer de zoon was van zus en zo...’Geen aanhankelijkheidsbetuigingen meer, geen liefdesverklaringen, ‘eisen’ noch ‘dringende beroepen’, ja, zelfs nooit meer een mafkees die doodgemoedereerd verkondigt dat wij hier met de moderne Spinoza van doen hebben – of met Voltaire of Beccaria of iemand anders van wie onderwerp noch mafkees ooit ook maar één letter gelezen heeft.Ze zullen toch niet allemaal beteuterd hebben afgehaakt na lezing van Adan & Eva? Of zouden ze stiekem een leesclub hebben gevormd en nu al hun beschouwelijke talenten nodig hebben voor een spreekbeurt over Ayaan Hirsi Ali’s kinderboek, pardon, dat van haar nègre?ProfessorenEn wat doen al die professoren nu, die zich indertijd maar wat graag een paar maanden over haar ontfermden om haar in het openbaar al die dingen te laten zeggen die zij zelf nooit hadden durven zeggen, anders dan in de kroeg of de vriendenclub? Ze zullen toch, behalve onwaarachtig en huichelachtig, niet ook nog eens trouweloos en laaghartig zijn?Het loont de moeite het lijstje van destijds nog eens te googlen – en vast te stellen hoe al deze mannen en die enkele vrouw aan hun kuiten getrokken hebben. Eén voor één Simon Petrus achterna, ‘Ich kenne des Menschen nicht!’ En het eigenaardige is dat er geen haan naar kraait.Ik heb het wel vaker geschreven: behalve de enigszins pathetische figuur Ayaan Hirsi Ali, een vrouw met een verdrietige persoonlijke geschiedenis en een bewonderenswaardig mimisch talent, was er indertijd sprake van het project ‘Ayaan Hirsi Ali’.
Zelfde naam, zelfde gezicht, dus dat er wat mensen van in verwarring raakten was onvermijdelijk.Maar zodra de operatie ‘Ayaan Hirsi Ali’ voltooid was, had de persoon het nakijken. Wanneer schrijft iemand eens op hoe het écht gegaan is – en wordt in één moeite door de huidige zwijgzaamheid van die goeie vrienden verklaard? Speeltje verveelt, iets anders te doen.'
Nooit meer een flinke oproep aan de regering om een paar miljoen euro uit te geven, op een toon waaruit blijkt dat de oproeper zelf daar zijn hand niet voor zou omdraaien als het om zijn eigen belang ging. Nooit meer een koddig stuk dat met ‘wij, het volk!’ begint omdat de opsteller ervan even meende dat hij de rol van ‘founding father’ wel kon spelen in zijn eigen pathetische boulevardstuk.Ja, zelfs nooit meer een openbare brief in de stijl van een aartsvader, met een pastiche op een genealogische litanie erin, ‘ik ben de dochter van die, die de zoon was van die en die, die weer de zoon was van zus en zo...’Geen aanhankelijkheidsbetuigingen meer, geen liefdesverklaringen, ‘eisen’ noch ‘dringende beroepen’, ja, zelfs nooit meer een mafkees die doodgemoedereerd verkondigt dat wij hier met de moderne Spinoza van doen hebben – of met Voltaire of Beccaria of iemand anders van wie onderwerp noch mafkees ooit ook maar één letter gelezen heeft.Ze zullen toch niet allemaal beteuterd hebben afgehaakt na lezing van Adan & Eva? Of zouden ze stiekem een leesclub hebben gevormd en nu al hun beschouwelijke talenten nodig hebben voor een spreekbeurt over Ayaan Hirsi Ali’s kinderboek, pardon, dat van haar nègre?ProfessorenEn wat doen al die professoren nu, die zich indertijd maar wat graag een paar maanden over haar ontfermden om haar in het openbaar al die dingen te laten zeggen die zij zelf nooit hadden durven zeggen, anders dan in de kroeg of de vriendenclub? Ze zullen toch, behalve onwaarachtig en huichelachtig, niet ook nog eens trouweloos en laaghartig zijn?Het loont de moeite het lijstje van destijds nog eens te googlen – en vast te stellen hoe al deze mannen en die enkele vrouw aan hun kuiten getrokken hebben. Eén voor één Simon Petrus achterna, ‘Ich kenne des Menschen nicht!’ En het eigenaardige is dat er geen haan naar kraait.Ik heb het wel vaker geschreven: behalve de enigszins pathetische figuur Ayaan Hirsi Ali, een vrouw met een verdrietige persoonlijke geschiedenis en een bewonderenswaardig mimisch talent, was er indertijd sprake van het project ‘Ayaan Hirsi Ali’.
Zelfde naam, zelfde gezicht, dus dat er wat mensen van in verwarring raakten was onvermijdelijk.Maar zodra de operatie ‘Ayaan Hirsi Ali’ voltooid was, had de persoon het nakijken. Wanneer schrijft iemand eens op hoe het écht gegaan is – en wordt in één moeite door de huidige zwijgzaamheid van die goeie vrienden verklaard? Speeltje verveelt, iets anders te doen.'
Ooit_zullen_wij_Wilders_dankbaar_zijn
1 opmerking:
Ayaan, ach ja, wie was dat ook alweer? Af en toe heb ik toch het idee (wat ik niet kan bewiijzen) dat Wilders, van Gogh, Ayaan, Fortuijn, Mohammed B., de HOfstadgroep, LPF, TON en alle verwikkelingen daar omheen vooral een orkestratie waren van de Mossad en de CIA of andere geheimzinnige organisaties of lieden. Maar misschien beginnen mensen nu te ontwaken nu hun spaargeld verdampt?
Een reactie posten