Gisteren luidde de kop van een artikel van NRC-correspondent in Washington, Tom-Jan Meeus: 'Politiek is in VS een nationale sport', een bewering van de 'conservatieve' weblogger Matt Drudge die 'twee jaar geleden met commentator Mark Halperin (Time) een boek [schreef] over het politiek-journalistieke complex tijdens verkiezingscompagnes. In The Way To Win legden zij uit dat campagnes in de VS een "freakshow" zijn geworden; een politieke cultuur waarin radicale opvattingen beter gedijen dan gematigde ideeen, en waarin media ernaar streven politiek te brengen in de vorm van agressieve persoonlijke aanvallen.'
Kortom, wat Tom-Jan eigenlijk vertelt is dat de commerciele massamedia om een zo groot mogelijk publiek te bereiken, en daarmee advertentie-inkomsten, de politiek hebben teruggebracht tot een ordinaire schreeuw- en scheldpartij, waarbij inhoudelijke vraagstukken niet aan bod komen. Dat hoeft ook niet, want ongeveer de helft van de Amerikaanse kiesgerechtigden stemt al decennialang niet meer, aangezien die beseffen dat het toch niet uitmaakt wie aan de macht is, beide partijen dienen immers dezelfde macht. Maar dat kan Tom-Jan natuurlijk niet vertellen. Hij moet de schijn hoog houden dat er wel degelijk sprake is van democratie. En daarom laat hij de 'conservatieve' Matt Drudge onweersproken aankwekken en staat boven het artikel het citaat 'Politiek is in VS een nationale sport,' wat gezien het feit dat zovelen zijn afgehaakt in 'de machtigste democratie ter wereld' natuurlijk aperte nonsens is.
Even belachelijk is de onweersproken opmerking van Drudge dat het publiek naar een reactionaire schreeuwlelijk als Rush Limbaugh luisteren of naar de propagandazender Fox omdat 'ze de geest [willen] scherpen'. Kennelijk wil het Fox-publiek zijn geest net zo scherp slijpen als de lezers van de 'slijpsteen voor de geest,' een kwalificatie die de NRC zichzelf geeft. Ondanks de feiten beweert Tom-Jan Meeus unverfroren: 'Amerikanen hebben dit jaar een bijna onstilbare honger naar berichten over John McCain en vooral Barack Obama. Zelfs nu de VS door de kredietcrisis aan de vooravond van een economische neergang lijken te staan, geven veel media voorrang aan de campagne. Substantieel nieuws levert dat zelden op.' Zou Tom-Jan nu werkelijk niet beseffen dat in deze zinnen iets ongerijmds staat? Allereerst beweert hij dat er bij de 'Amerikanen... een bijna onstilbare honger' bestaat naar berichten over de twee kandidaten. Bewijzen kan hij dat niet, en dus schakelt hij bijna onmerkbaar over op het feit dat 'veel media voorrang [geven] aan de campagne.' Met andere woorden: de 'Amerikanen' zijn niet geinteresseerd in hun eigen economische achteruitgang, maar wel in het gescheld van de beide kandidaten dat 'zelden substantieel nieuws' oplevert. In zijn ogen zijn de 'Amerikanen' kennelijk de 'media'.
Welnu beste Tom-Jan, ga eens uit Washington weg en luister eens naar de gewone Amerikanen die jij zelf niet aan het woord laat. Laat de opiniemakers nu eens links liggen en gebruik je eigen ogen en oren. Dan zul je merken dat de gewone Amerikanen zich doorgaans drukker maken om hun steeds nijpendere financiele problemen dan wie nu eigenlijk president wordt, want zowel de kiezers als de niet-kiezers weten maar al te goed dat een president de ware macht niet kan aantasten. Die mensen zijn minder gehersenspoeld dan jij lijkt te zijn. Laat je niets op de mouw spelden, Tom-Jan.
1 opmerking:
"Amerikanen hebben dit jaar een bijna onstilbare honger naar berichten over John McCain en vooral Barack Obama."
Toevallig mailde een Amerikaanse vriend me eergisteren dat hij helemaal gek wordt van de onuitputtelijke stroom van informatie over de kandidaten, dat hij een overdosis heeft gekregen, en dat hij blij zal zijn dat het straks weer voorbij is allemaal. Murw is hij.
Misschien ken ik daar een te bijzondere minderheid (kunstenaars, schrijvers, musici) maar de meesten, toch best begaan met de wereld, halen hun schouders erbij op. Want ze weten dat het slechts een keuze wordt tussen Bush en Bush Light.
Amerika is een prima land - als je geld hebt. De realiteit, het dagelijkse leven - heel soms net 'exotisch' genoeg om er een portretje van in een Nederlandse krant te zetten (leuk, apies kijken) - is daar kei- en keihard. Heb je geen geld? Dan kun je letterlijk sterven. Op straat. Loop daar eens door een grote stad in het business centrum op een vroege zondagmorgen. Het is net een zombie movie. Dat wordt dan bevolkt door scharrelende daklozen, die The American Dream proberen te vinden in de afvalbakken. Op werkdagen worden ze weggejaagd.
Kijk, zo'n journalist zit daar bij wijze van spreken dag en nacht in het Disneyland van perscentra, waar ze op hun wenken worden bediend met natjes, droogjes, en stapels persberichten van de twee partijen. Die denken dat dat Amerika is, en dus dat Amerika 'een bijna onstilbare honger naar berichten' heeft. Maar wat ze in wezen de hele dag om zich heen zien zijn hun Amerikaanse collega's die bij elke roddel (uitgedeeld door de tegenpartij) fanatiek aan de slag gaan om de eerste te zijn die het publiceert. De hectiek. En op zondagmorgen, dan slapen de Nederlanders uit. Want dan zit iedereen toch in de kerk.
When 90-year-old Addie Polk put the gun to her chest and pulled the trigger she was seeking an escape from foreclosure. The first shot failed to do the job so the elderly widow pulled the trigger a second time as Sheriff’s deputies waited on the porch to serve her with an eviction notice. She was rescued by her neighbor, Robert Dillion, who grabbed a ladder and climbed in a back window. Sheriff’s deputies were kind enough to radio for paramedics.
Mrs. Addie Polk and her husband Robert had moved into the home in 1970. Mr. Polk had a union job with Goodrich Tire Company and they lived within their means in their small home. In 1995 her husband passed away, leaving 77-year-old Addie all alone. In 2004 Mrs. Polk took out a mortgage from Country Wide for $45,620 on a home with an appraised value of $32,230. No one knows what the money was used for or where it all went, but considering her age, fast cars, gambling or stock speculation are not the likely answers. The most common reason seniors get into financial trouble is medical bills.
Mrs. Polk’s solution to her social insecurity was to attempt to take her own life. We, as Americans, should hear the sound of that gunshot resonating in all of our ears. It should wake us up from a dead sleep because Mrs. Polk’s situation is all of our situations. Yesterday it was announced that under the terms of the bankruptcy agreement Lehman Brothers was discontinuing the severance payments that management had promised to its employees for the next three months. (bron)
Een reactie posten