De Volkskrant adjunct-hoofdredacteur Arie Elshout schrijft:
We zijn amper een dag in Israël of een VN-man laat ons in zijn verduisterde kantoor iets zien waardoor we volledig uit het veld geslagen worden.
Chaos, mompelt mijn reisgenoot, en hoewel er uiterlijk niet veel aan hem te merken valt, weet ik dat hij zich onpasselijk moet voelen door het lichtbeeld op de wand.
Hij is iemand die zijn dossiers obsessief strak in het gelid op het bureau heeft liggen en denkt elk probleem beheersbaar te kunnen maken door het op te schrijven en in een plastic mapje te stoppen. Maar tegen deze obsceniteit is zijn zucht naar orde, regelmaat en overzicht niet bestand.
We zien op de muur een wirwar van lijnen, vlakken en stippen. Ze staan voor Palestijnse steden en dorpen, Joodse nederzettingen, controleposten, betonnen muren, ijzeren hekken, wachttorens, tunnels, greppels en blokkades. Allemaal krioelt het dwars door elkaar heen; het een zit het andere in de weg. Het lijkt een drip painting van Jackson Pollock, maar het is een kaart van de Westelijke Jordaanoever.
Probeer bij de aanblik daarvan maar eens moed te houden. Wij zien in het VN-kantoor even niet hoe uit deze kluwen ooit een levensvatbare, homogene Palestijnse staat kan verrijzen. Zonder zo’n staat geen tweestatenoplossing, en zonder zo’n oplossing geen einde aan het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Niet alleen is het de kaart die ontmoedigt, ook de context van waaruit we haar bekijken.'
Chaos, mompelt mijn reisgenoot, en hoewel er uiterlijk niet veel aan hem te merken valt, weet ik dat hij zich onpasselijk moet voelen door het lichtbeeld op de wand.
Hij is iemand die zijn dossiers obsessief strak in het gelid op het bureau heeft liggen en denkt elk probleem beheersbaar te kunnen maken door het op te schrijven en in een plastic mapje te stoppen. Maar tegen deze obsceniteit is zijn zucht naar orde, regelmaat en overzicht niet bestand.
We zien op de muur een wirwar van lijnen, vlakken en stippen. Ze staan voor Palestijnse steden en dorpen, Joodse nederzettingen, controleposten, betonnen muren, ijzeren hekken, wachttorens, tunnels, greppels en blokkades. Allemaal krioelt het dwars door elkaar heen; het een zit het andere in de weg. Het lijkt een drip painting van Jackson Pollock, maar het is een kaart van de Westelijke Jordaanoever.
Probeer bij de aanblik daarvan maar eens moed te houden. Wij zien in het VN-kantoor even niet hoe uit deze kluwen ooit een levensvatbare, homogene Palestijnse staat kan verrijzen. Zonder zo’n staat geen tweestatenoplossing, en zonder zo’n oplossing geen einde aan het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Niet alleen is het de kaart die ontmoedigt, ook de context van waaruit we haar bekijken.'
De_banaliteit_van_een_bezetting
Een betere illustratie van het feit dat de opeenvolgende Volkskrant-correspondenten in Israel hun werk niet gedaan hebben en propaganda hebben bedreven, blijkt uit de simpele woorden van de VK adjunct-hoofdredacteur Arie Elshout die 'volledig uit het veld geslagen' was na 'amper een dag in Israël 'te zijn geweest. In maar 1 dag ziet hij de werkelijkheid die kennelijk in al die stukken van de Volkskrant-correspondenten niet beschreven werd, anders kan Elshout niet 'volledig uit het veld geslagen worden.' Er is maar 1 conclusie mogelijk. De huidige correspondent, Alex Burghoorn, die ook optreedt voor de volgens Haaretz 'pro-Israelische lobbygroep' het CIDI, dient ogenblikkelijk vervangen te worden door een onafhankelijke journalist die niet door een ideologische bril naar de werkelijkheid kijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten