Jan Blokker schreef enkele jaren voor zijn dood:
'Na de Tweede Wereldoorlog is het jodendom in de christelijke wereld vrijwel heilig verklaard en geen volk dat in die processie zo hard vooroploopt als de Nederlanders…'
Een belangrijk gegeven in een opportunistisch land waar zodra het erop aankomt en het om het eigen hachje gaat de macht blindelings wordt gehoorzaamd. Blokker dienaangaande:
‘In de Nederlandse geschiedenis is onverschilligheid doorgaans de vriendelijkste houding ten opzichte van joden geweest. Nederlanders hebben altijd precies geweten wie van hun buren een jood was en op elk gewenst moment kon die wetenschap consequenties krijgen: het verraden van joden voor "kopgeld" tijdens de Duitse bezetting is daar maar één vorm van.’
Een andere vorm is het feit dat procentueel twee keer zoveel joden uit het tolerante Nederland zijn gedeporteerd als uit Belgie en drie keer meer dan uit Frankrijk.
Dat verklaart ook dat Nederland filosemitischer is dan vele andere Europese landen. Hoe schuldiger men zich voelt des te filosemitischer de kaaskop is, en dat alles ten koste van de Palestijnse bevolking die de rekening betaalt voor het Europees antisemitisme dat momenteel op Arabieren/moslims wordt geprojecteerd, nu de jodenhaat niet langer meer politiek correct is, althans niet in het openbaar. In dit geestelijk klimaat opereert Rosanne Hertzberger van wie het racisme breeduit in een elitekrant als de NRC mag worden geëtaleerd zonder dat dit ook maar enige zichtbare weerzin bij de beschaafde lezers opwekt. Had daarentegen een Palestijnse Nederlander geschreven dat zijn ‘onderbewuste... niet politiek correct' was en hij daarom in Nederland liever niet een ‘coupé’ wenst te delen met een willekeurige meneer met een keppeltje op aangezien de zionisten sinds jaar en dag in Israel de Palestijnen terroriseren, dan was dit niet eens gepubliceerd door de zogeheten kwaliteitskrant. En wel omdat het verspreiden van een dergelijke racistische opvatting op dit moment voor de krant niet commercieel aantrekklijk is, in tegenstelling tot het racisme van Hertzberger tegen wat zij noemt ‘mohammedanen,’ jargon dat als stigmatiserend is bedoeld in een land waar haar 'oh zo exotische joods-zijn' een als het ware licence to kill is.
Rosanne Hertzberger heeft als zelfbenoemde ‘halfslachtige jood die liever geen varkensvlees [eet]’ een vrijbrief gekregen om het altijd latent aanwezig ressentiment tegen de ander, de vreemdeling, de buitenstaander (een rol die vroeger in de christelijke wereld aan de jood werd toebedeeld) nu op Arabieren/moslims te projecteren. We dienen immers niet te vergeten dat ‘het enige wat een beetje bijzonder aan mij is, is dat ik joods ben,’ en als ‘jood,’ hoe 'halfslachtig' ook, kan zij in het Westen een beroep doen op het ultieme slachtofferschap. Zij mag zeggen wat anderen niet mogen, zonder onmiddellijk ter verantwoording te worden geroepen. Per slot van rekening is het 'jodendom vrijwel heilig verklaard,' nietwaar? Dit feit is ook haar voornaamste reden om regelmatig bekend te maken dat ze zich ‘joods’ voelt, zonder duidelijk te maken wat ze daarmee precies bedoelt. Ondertussen is het gecultiveerde slachtofferschap voor haar een uitstekend excuus om zich grof te gedragen, om normen en waarden te negeren. Voor slechts 100 euro is ze bereid publiekelijk bekend te maken dat ze als raciste te werk gaat bij het veroordelen van mensen die ze niet kent. Dat ze net als Wilders niet gelooft in een multiculturele samenleving is een logisch gevolg daarvan. Hoe zou het ook anders kunnen? En omdat ze te weinig kennis bezit wordt haar benepen zienswijze ook een waarheid als een koe. Zij weet kennelijk niet dat er ooit eeuwenlang een bloeiende joods-islamitische beschaving heeft bestaan in Spanje, een schitterende cultuur die verwoest werd door christenen. De joden die om te voorkomen dat ze verdreven zouden worden zich tot het christendom hadden bekeerd werden nog tijdenlang vervolgd door de inquistitie die bang was dat deze voormalige joden zich niet echt het ware geloof hadden omarmd. Hertzberger weet kennelijk ook niet dat joden in de Arabische wereld eeuwenlang beschermd werden door een zogeheten protectie-contract waarover de inmiddels extreemrechtse arabist Hans Jansen in 1993 schreef
'dat moslims terecht (nog steeds) trots zijn op het dhimma-systeem, en wanneer Arabische nationalisten zich op het dhimma-systeem beroepen om de Arabieren en de moslims vrij te pleiten van anti-joodse kwaadaardigheid, is er alle reden om dat serieus te nemen.'
Ze weet het allemaal niet deze 26-jarige jonge dame die alles zal inzetten om zich te kunnen manifesteren, van haar 'halfslachtige' joodszijn tot haar troebele ‘onderbewuste’. En ondertussen beseft ze waarschijnlijk niet hoe ze misbruikt wordt door commerciele en/of politieke belangen, tot het straks te laat is. Meer daarover in een volgend stukje.
'dat moslims terecht (nog steeds) trots zijn op het dhimma-systeem, en wanneer Arabische nationalisten zich op het dhimma-systeem beroepen om de Arabieren en de moslims vrij te pleiten van anti-joodse kwaadaardigheid, is er alle reden om dat serieus te nemen.'
Ze weet het allemaal niet deze 26-jarige jonge dame die alles zal inzetten om zich te kunnen manifesteren, van haar 'halfslachtige' joodszijn tot haar troebele ‘onderbewuste’. En ondertussen beseft ze waarschijnlijk niet hoe ze misbruikt wordt door commerciele en/of politieke belangen, tot het straks te laat is. Meer daarover in een volgend stukje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten