Naar aanleiding van de volgende badinerende woorden van Rosanne Hertzberger die getuigen van minachting:En ach, die arme Cohen. Wat kan hij anders dan aan de zijlijn alleen maar een beetje ‘iedereen telt mee’ te roepen? Wat valt er voor sociaal-democraten nog te strijden? http://www.nrcnext.nl/columnisten/2010/12/29/soulsearchen/
schreef ik dit:
Hertzberger is in weelde opgegroeid en is te onnozel en te onervaren om in te zien dat de status quo van de ene op de andere dag kan verdwijnen en dat bloedvergieten het enige gevolg zal zijn.
Voor precies hetzelfde waarschuwde Rosanne Hertzberger's grootvader die als joodse Nederlander vier nazi-kampen overleefde, en die in een boek samen met anderen zijn herinneringen vertelt. De NRC schreef daarover:
Holocaust-overlevenden zijn voor het eerst echt openhartig tegenover hun kleinkinderen. Boek: Eén verhaal uit duizenden, Uitgeverij Boom, 19,50 euro, inclusief dvd. In het boek komt de bacterioloog Ellis Hertzberger (1914-2008) aan het woord. Hij overleefde achtereenvolgens Theresiënstadt, Sachsenhausen, Auschwitz en Dachau doordat hij in de laboratoria van deze kampen te werk werd gesteld. „Opa wist te overleven, ook al ging dat soms ten koste van anderen”, zegt zijn kleindochter Rosanne Hertzberger (1984). „Het was hij of een ander. En die ander kende hij niet. Daarmee laat hij ons iets van de onmenselijkheid van deze oorlog voelen.”
In een televisie uitzending van de NOS eindigt Ellis Hertzberger als hoogbejaarde met een gedichtje van Annie M.G. Schmidt dat hij aan scholieren placht voor te dragen. Het onderwerp is 'uit rundleder vervaardigde soldatenlaarzen' en heeft als slotregels:
“Die laarzen kunnen ons nu niet meer deren / maar in de verte dreunt een nieuw refrein: / er zullen nieuwe laarzen opmarcheren / zolang er zoveel runderen zijn.”
Met zijn oude, breekbare stem wist Ellis Hertzberger er de juiste diepte aan te geven. Na de laatste regel zweeg hij en keek de camera in, een machteloos gebaar makend. Dat was het, en zo is het, leek hij te willen zeggen. Daar zat iemand uit een ander tijdperk die had geleerd te overleven door elke moment weer 'geestelijk te vechten,' in het besef dat hij anders ten onder zou gaan. En toch is hij er niet in geslaagd zijn kleindochter ervan te overtuigen dat het isoleren van een hele groep, het stigmatiseren van anderen onvermijdelijk leidt tot een bloedbad, want 'er zullen nieuwe laarzen opmarcheren/zolang er zoveel runderen zijn,' onder wie zijn kleindochter. De ironie van het leven is soms gruwelijk. Sommige mensen leren niets. Een oude vriend van me, de dichter Arie Visser zei vlak voor zijn dood tegen me: 'Je kunt een ezel naar de waterrand brengen, maar hij moet wel zelf drinken.' En zo was het en zo is het nog steeds. Rosanne Hertzberger beseft op geen enkele manier 'wat er' allemaal 'voor sociaal-democraten nog te strijden valt.' Ze heeft alles op een zilveren blad aangereikt gekregen, heeft nooit moeten vechten om te kunnen overleven, is gepriviligeerd als geen ander, en gedraagt zich als een ondankbaar kind dat onverzadigbaar naar aandacht hunkert en daarom zo hard mogelijk probeert te schreeuwen en te schofferen. Al die rijkdom beschouwt ze als vanzelfsprekend, alsof ze er recht op heeft, alsof het moeiteloos tot stand is gekomen, alsof niemand ervoor krom heeft moeten liggen, alsof er geen armen bestaan en mensen zonder rechten. Alsof zij het ware slachtoffer is. Ze is te druk met zichzelf bezig, ze bezit te weinig verbeeldingskracht om zich voor te stellen hoe de wereld er voor de meeste mensen werkelijk uitziet. Misschien is wel het wezenlijke probleem dat als gevolg van de welvaart mensen als Hertzberger te lang onvolwassen kunnen blijven. Tot het straks ineens afgelopen is met deze Spielerei.
5 opmerkingen:
Nog een denkparel van Rosanne Hertzenberger (1984 of 1985?), allah-is-groot (27 oktober 2010):
"Ik snap de ophef over het halal vlees wel. Dat er alleen nog maar ‘Allah is groot’-kip te krijgen is op het stadhuis, dat stoot tegen de borst. Noem het beleid in de kantine een detail, maar als zelfs de hamblokjes uit de salade worden verbannen omdat een handjevol mohammedanen het niet lust, dan gaat een beetje simpele ziel toch geloven dat zij de dienst uitmaken".
Ter vergelijking: dit gaf dit.
eGast
Stop de Bezetting is m.i. fout bezig, ik wil er niets meer mee te maken hebben.
Wat ooit was "blijf met je rotpoten van onze rotjoden af" is nu; blijf met je rotjodenpoten van onze rotpalestijnen af. Gretta weegt d'r woordjes niet op een goudschaaltje. Daarvoor houden Palestijnen van haar.
Sonja, mijn "Ter vergelijking" slaat op het gedrag van HP & MDI, meer niet. Namelijk, de simpele check: als je "X" vervangt door "Y", mag het opeens niet/wel.
eGast
Jammer dat een column algemeen geaccepteerd wordt voor het ventileren van een mening, al dan niet met achterliggende agenda.
Heel soms getuigt een column nog wel eens van een verworven inzicht, waarbij je deel wordt gemaakt van de voorafgegane twijfel en overwegingen.
Maar wie herkent het niet: een tiener die probeert de hormonen enige richting te geven door te schrijven.
Aaahhhh....
Daar houdt de tiener meestal weer mee op als hij/zij al lezende ontdekt hoeveel er nog te ontdekken valt, hoe weinig hij of zij eigenlijk weet, heeft meegemaakt, enz.
Of hij/zij houdt er niet mee op: boekwinkels liggen vol met puberale debutanten.
Van poesie-album naar dagboek naar stoere-meisjestaal.
Bij gebrek aan stof herhaalt ze loyaal de kreten die om zich heen hoort.
Duidelijk zonder te beseffen dat deze aanzetten tot scheiding > hetze > konflikt.
Veel meer kun je ook niet verwachten van iemand die niet beseft dat het woord 'onbewuste' datgene vertegenwoordigt dat je geen aandacht geeft;
bijvoorbeeld de duizenden jaren aan conditionering die het vorm gaven.
Toevallig - heus, toevallig - hoorde ik gisteren nog een fraai voorbeeld van inzicht:
'We bedachten mettertijd grenzen, nationaliteiten... paspoorten.
Toen dat tot konflikten en oorlogen leidde,
bedachten we The United Nations.'
Confronterende tegenstelling, humoristisch en intelligent tegelijkertijd - een mini-columnpje voor de kleintjes.
De valsheid-in-geschrifte ligt natuurlijk bij de NRC-Next redaktie die de jongeren wil bereiken; de jongeren-markt, wel te verstaan.
Het verschil tussen een spraakmakende columnist en een opruiende wauwelaar maakt de redaktie niet uit, als het maar aanspreekt en verkoopt.
Terecht dat je zoveel aandacht besteed aan dit nog-wezenloze wezentje en vooral haar 'ouders' niet vergeet, die NRC-next lieden, want er is ook nog een nuance tussen 'commerciële inzendingen' en 'commerciële propaganda,- hoop ik.
Ton
Een reactie posten