30.12.10
CIDI ontkent het zionisme
"De weerzin om Israel te accepteren leidde er in 1947 toe dat de Palestijnen het delingsplan van de Verenigde Naties verwierpen. Israel ging echter wel akkoord met dit plan en liet daarmee de Groot-Israel gedachte ver achter zich.
In tegenstelling tot wat Elshout ons wil doen geloven is er ook in de huidige politieke constellatie geen noemenswaardige voedingsbodem voor de Groot-Israel gedachte. Hoewel enkele politici op individuele basis nog steun betuigen aan deze visie is er slechts één partij diedaadwerkelijk naar een Groot-Israel streeft: de Nationale Unie, met maar 4 zetels in het parlement." (CIDI persbericht, 30 december 2010)
"De weerzin om Israel te accepteren leidde er in 1947 toe dat de Palestijnen het delingsplan van de Verenigde Naties verwierpen."
Het was niet "de weerzin ... van de Palestijnen" die hen deed besluiten het "delingsplan" (moet zijn: het verdelingsplan, want gedeeld werd er niet) van de Verenigde Naties te verwerpen. Nee, het was geen emotie, zoals het CIDI suggereert, maar het was de werkelijkheid, namelijk dat zij 56% land moesten inleveren aan de joden, die op dat moment, legaal, 7% in handen hadden. En het land dat de Palestijnen zouden behouden was juist het meest onvruchtbare land. Daarnaast stelde Azzam Pasha, het hoofd van de Arabische Liga, voor: "We are fighting for an Arab Palestine. Whatever the outcome the Arabs will stick to their offer of equal citizenship for Jews in Arab Palestine and let them be as Jewish as they like. In areas where they predominate they will have complete autonomy." Maar daar waren de zionisten op tegen. Veel Palestijnse leiders en organisaties accepteerden het plan overigens wél, zie Wikipedia.
ZIONISME
Kaart van 'Groot-Israël', de gewenste joodse staat als opgetekend en gepresenteerd door de World Zionist Organization in 1918.
"Israel ging echter wel akkoord met dit plan en liet daarmee de Groot-Israel gedachte ver achter zich."
Aldus het CIDI. Inderdaad, Israël ging akkoord, maar wel met het vooringenomen plan om zich er niets van aan te trekken en land te gaan veroveren (lees verder). Daarnaast werd het zionisme, dat tot op de dag van vandaag meestal valselijk wordt omschreven als 'het verlangen naar een joods thuisland', in 1948 niet afgeschaft, toen het dat joodse thuisland uiteindelijk had gekregen. Natuurlijk niet, immers:
"Zionism does not have a uniform ideology, but has evolved in a dialogue among a plethora of ideologies: General Zionism, Religious Zionism, Labor Zionism, Revisionist Zionism, Green Zionism, etc. However, the common denominator among all Zionists is the claim to Eretz Israel as the national homeland of the Jews and as the legitimate focus for the Jewish national self-determination (as shown, among others, by Gideon Shimoni). It is based on historical ties and religious traditions linking the Jewish people to the Land of Israel." (Wikipedia)
GROOT-ISRAËL
Eretz (Y)Israel - ook bekend onder de namen Groot-Israël, het Heilige Land, het Bijbelse land enthe Land of Israël - is:
"...het gebied dat ongeveer overeenkomt met het huidige Israël inclusief de bezette gebieden zoals de Westelijke Jordaanoever. Ook kleine delen van Libanon, Syrië, Jordanië en Egypte die grenzen aan Israël worden wel hiertoe gerekend." (Wikipedia)
Ben-Goerion bepleitte in 1947 bij zijn partij het Verdelingsplan van de VN te accepteren, omdat het geen overeenkomst zou blijven (aldus de Israëlische historicus Simha Flapan):
"...not with regard to the regime, not with regard to borders, and not with regard to international agreements."
Een dag na het tekenen van het verdelingsplan stelde Menachem Begin van de joods-terroristische Irgun militie (die later premier zou worden):
"The Partition of Palestine is illegal. It will never be recognized .... Jerusalem was and will for ever be our capital. Eretz Israel will be restored to the people of Israel. All of it. And for Ever." (Iron Wall, by Avi Shlaim, p. 25)
Poster met het embleem van de Irgun, met de kaart van Groot-Israël
Hoe ver ligt "de Groot-Israel gedachte" tegenwoordig eigenlijk van Israël? Dat kunnen we o.a. lezen in het handvest (1999) van de regerende Likud-partij, een partij die is ontstaan uit de Irgun van Menachem Begin, die niet toevallig een kaart van Groot-Israël in haar embleem had staan.
"The Jewish communities in Judea, Samaria [Westelijke Jordaanoever] and Gaza are the realization of Zionist values. Settlement of the land is a clear expression of the unassailable right of the Jewish people to the Land of Israel* and constitutes an important asset in the defense of the vital interests of the State of Israel."
*) In 1977 stond daarboven: "The Right of the Jewish People to the Land of Israel (Eretz Israel)"
en
"The Government of Israel flatly rejects the establishment of a Palestinian Arab state west of the Jordan river.
The Palestinians can run their lives freely in the framework of self-rule, but not as an independent and sovereign state. Thus, for example, in matters of foreign affairs, security, immigration and ecology, their activity shall be limited in accordance with imperatives of Israel's existence, security and national needs."
en:
"Jerusalem is the eternal, united capital of the State of Israel and only of Israel."
Professor Arye Naor, hoogleraar aan de Ben-Gurion Universiteit schreef:
"Since the political upheaval of May 17, 1977, Israel has had four Likud Prime Ministers—Menachem Begin, Yitzhak Shamir, Benjamin Netanyahu, and Ariel Sharon. All four had pledged allegiance to the Greater Israel (Eretz Israel Hashlemah) ideology before being elected and during tenure. Different from each other in background, in style, and language as they might have been, all of them were elected on the Greater Israel ticket, having disassociated themselves and their Likud Party from Labor mainly on this issue."
Enkele maanden geleden nog stelde premier Benjamin Netanyahu: "You don't need to worry. Nobody needs to teach me what it is to love Eretz Israel." (AFP)
Zelfs de zogeheten 'duif', de Kadima partij:
"Israel's media reported that Kadima released the main points of its national agenda on 28 November 2005 as presented by Justice Minister Tzipi Livni in a drafted statement:
- The Israeli nation has a national and historic right to the whole of Israel. However, in order to maintain a Jewish majority, part of the Land of Israel must be given up to maintain a Jewish and democratic state.
- Israel shall remain a Jewish state and homeland. Jewish majority in Israel will be preserved by territorial concessions to Palestinians.
- Jerusalem and large settlement blocks in the West Bank will be kept under Israeli control." (Wikipedia)
ANTIZIONISME
Wanneer de pro-Israël lobby van het CIDI beweert dat Israël "de Groot-Israel gedachte ver achter zich" heeft gelaten, is dat ronduit gelogen. In deze is het opmerkelijk dat het CIDI tegenwoordig zwijgt wanneer, zoals recent in in politiek en media, antizionisme wordt gelijkgeschakeld met antisemitisme. Toen Wim Kortenoeven nog bij het CIDI werkte in 2007, voordat hij zich dit jaar aansloot bij de extremistische PVV, stelde hij dat de "ultieme synthese" van islamitisch en extreemrechts antisemitisme het antizionisme was. Ook stelde hij: "Antizionisme heeft een sterke relatie met Holocaustontkenning en de rest kunt u zelf wel invullen."
Het CIDI ontkent in haar persbericht dat "Groot-Israel" relevant is in de Israelische politiek. Dat is een antizionistische uitspraak. Het typeert de constante, maar vrijwillige, spagaat van het lobby-instituut. Aan de ene kant moet het, voor de vorm, tolerantie, vrijheid, democratie en vrede preken, en moet het deze eigenschappen ook aan Israël toeschrijven. Maar aan de andere kant moet het continue de bezetting, het racisme, de misdaden en de mensenrechtenschendingen van Israël verdedigen en goedpraten. Dat lukt het CIDI nog steeds goed, grotendeels door het verzwijgen van genoemde andere kant. Behalve voor de mensen die de propaganda doorzien.
1 opmerking:
Nog een kleintje er achteraan: Het CIDI en "de harten van de betrokkenen"
Een reactie posten