Turkije als Regionale Macht

De NRC begint langzaam door te krijgen wat er op de achtergrond meespeelt:

Turkije speelt de rol van regionale grootmacht en volgens veel opinieleiders heeft het incident van maandag die rol versterkt.

„Het is nu aan de Verenigde Staten om te beslissen: laten we het Midden-Oosten stikken of gaan we werken aan een oplossing”, zegt hoogleraar Deniz Gokce van de Bahcesehir Universiteit. „Voor een oplossing hebben ze Turkije nodig. En Turkije kan tegelijkertijd niet langer zijn buurlanden negeren. Niemand is hier voor een gewapende aanval op Israël, maar we kunnen ook de mensen in Gaza niet laten sterven.”

Dit schreef ik gisteren:

Dit is een stukje informatie niet voor u, want de meesten van u weten het al, maar voor mijn onnozele collega's in Nederland die bij de commerciele media werken.

Collega's,

Wat we nu zien in en rond het Midden Oosten is vanuit historisch perspectief buitengewoon belangrijk. Turkije heeft zich sinds enige tijd spreekbuis gemaakt van het verzet tegen de Joods-Israelische terreur die het Midden Oosten heeft veranderd in een kruitvat. De Egyptische autoriteiten die eigenlijk deze rol zouden moeten spelen zijn te corrupt om zich politiek te manifesteren. Toen de nazaten van het Ottomaanse rijk onlangs door Europa werden afgewezen beseften de Turkse machthebbers, inclusief het leger, dat hun land zijn eigen koers moest gaan varen. Turkije is nu druk doende het streven van Israel te frustreren om in de regio de hegemonie te bemachtigen. Turkije, en niet Israel zoals sommige westerse politici menen, is de brug naar de Arabische wereld met zijn 300 miljoen inwoners. Die brug is onontbeerlijk voor allereerst Europa, niet alleen in economische zin, maar vooral ook in politieke zin. 300 miljoen permanent door het Westen vernederde Arabieren vormen een probleem dat niet eindeloos voor ons en voor Turkije zonder consequenties zal zijn. Vandaar dat Turkije al dan niet met geheime medewerking van de VS de zogeheten 'Joodse staat' aan banden zal moeten leggen. Een schurkenstaat als buur is politiek onhoudbaar. Dat zou Europa moeten beseffen maar de rijke en machtige pro-Israel lobby in Europa met zijn geweldig schuldbesef heeft een rationele politiek onmogelijk gemaakt. En dus is Turkije in dat gat gesprongen.

Laten we 1 ding duidelijk stellen: Israel is een dolle hond die de hand van zijn baas bijt. 5 miljoen Israelische Joden en een paar miljoen joodse sympathisanten buiten Israel kunnen niet generatieslang hun wil opleggen aan een wereld waarin bijna zeven miljard mensen leven. Israel is snel op weg zichzelf te vernietigen en dat proces is in feite mogelijk gemaakt en gestimuleerd door het christelijke Westen. Van het eind van dit proces zijn we nu getuige.

http://stanvanhoucke.blogspot.com/2010/05/israel-als-schurkenstaat-201.html

De NRC van vanavond:

Turkije breekt band met Israël niet meteen af

Wel nieuwe nagel aan doodskist

Turkije is woedend op Israël over de Israëlische militaire actie tegen het hulpkonvooi voor Gaza, met veel Turken aan boord. Maar dood is de relatie met Israël nog niet.

Door onze correspondent
BRAM VERMEULEN

ISTANBUL, 1 juni.

De Turkse premier Tayyip Recep Erdogan gebruikte grote woorden gisteren om de operatie van de Israëlische commando’s op het schip dat voer onder Turkse vlag te veroordelen. Hij sprak over „onmenselijke staatsterreur”. Zijn regering haalde alle diplomatieke middelen die in zo’n geval voorhanden zijn uit de kast. Turkije riep zijn ambassadeur in Israël terug, riep de Israëlische ambassadeur op het matje, schortte gezamenlijke militaire oefeningen met Israël op en vroeg om een spoedzitting van de VN-Veiligheidsraad.

Daarmee onderstreepte de regering de analyse die vanochtend in de meeste Turkse kranten de boventoon voert: „een laatste nagel aan de doodskist van de Turks-Israëlische relatie”, die al sinds het begin van de oorlog in Gaza in december 2008 onder druk staat.

Maar dood is die relatie nog niet. Turkije beet van zich af, maar beet niet door. De Israëlische ambassadeur had weliswaar wat uit te leggen bij het ministerie van Buitenlandse Zaken in Ankara, maar werd niet gevraagd om het land te verlaten. Ankara belde ook meermalen naar Israël. De communicatielijnen bleven open. De krant voor progressieve intellectuelen Taraf kopte vandaag uitdagend: ‘Zorg dat ze spijt hebben’.

Onduidelijk blijft of Turkije de diplomatieke banden met Israël wel durft te verbreken. Erdogan liet vanochtend bij terugkomst van zijn afgebroken bezoek aan Zuid-Amerika weten dat er een besluit is gevallen, maar niet welk: „Ik hoop dat ons genomen besluit goed zal zijn voor het volk.”

In Turkije woedt nu een felle discussie over de gevolgen van het incident voor de Turkse internationale ambities. De kans voor de droomrol als bemiddelaar in het conflict in het Midden-Oosten zijn nu verkeken, zeggen seculiere columnisten als Asle Aydintasbas. „De Turkse regering wist al dagen van tevoren dat Israël het konvooi niet zou toelaten. De regering had daarom meer moeite moeten doen om ze tegen te houden.”

Het konvooi werd georganiseerd door de hulporganisatie IHH, dat volgens Israël „radicaal islamitisch” is en verbonden met Hamas. IHH ontkent dat. Maar volgens Aydintasbas is de organisatie „zeker geen Turkse Greenpeace”. „Ik dacht dat wij een land waren dat wilde toetreden tot de Europese Unie. Maar de wereld ziet vooral een Turkije dat de kant kiest van Hamas en Iran.”

Het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken maakt al maanden overuren met zijn charmeoffensief bij de buurlanden. Niet alleen in Iran is de Turkse premier nu een graag geziene gast, de banden met Irak, Syrië, de Balkan en recentelijk Griekenland worden steeds nauwer aangehaald. Turkije speelt de rol van regionale grootmacht en volgens veel opinieleiders heeft het incident van maandag die rol versterkt.

„Het is nu aan de Verenigde Staten om te beslissen: laten we het Midden-Oosten stikken of gaan we werken aan een oplossing”, zegt hoogleraar Deniz Gokce van de Bahcesehir Universiteit. „Voor een oplossing hebben ze Turkije nodig. En Turkije kan tegelijkertijd niet langer zijn buurlanden negeren. Niemand is hier voor een gewapende aanval op Israël, maar we kunnen ook de mensen in Gaza niet laten sterven.”