Via Paul:
De media en de Israëlische aanval op de Freedom Flotilla
Deze nacht enterde het Israëlische leger de Freedom Flotilla, een groep schepen die op weg waren naar Gaza met hulpgoederen en vredesactivisten. Hierbij vielen verschillende doden. Israël maakt elke communicatie met de bemanning en vredesactivisten onmogelijk waardoor de berichtgeving wel zeer eenzijdig is.
Volgens de aanwezige journalisten van verschillende media bevonden de schepen zich in internationale wateren en werden ze geënterd en beschoten voor er sprake was van verzet van bemanning en passagiers op het schip.
Op de beelden van de Turkse televisie en Al-Jazeera zie je dat er ook na het uithangen van witte vlaggen wordt geschoten op de schepen en passagiers. Ook een Grieks schip werd in internationale wateren met scherp beschoten.
De VRT en Ankie Reches
Al heel vroeg konden we de eerste reacties horen op Radio 1.
VRT-correspondente Ankie Reches: “Israël gelooft wel dat de hele situatie totaal uit de hand is gelopen. Ze verwachtte ook niet een dergelijke gewelddadige weerstand op de boot zelf. De bedoeling van Israël was om op een elegante manier de boot af te leiden naar een Israëlische haven. En dat is dus niet gelukt. Er wordt hier in Israël gesproken over 20 doden en vele tientallen gewonden. En er zijn ook inmiddels zes Israëlische soldaten gewond waarvan er één zwaar gewond is overgebracht naar een ziekenhuis in Israel. Dus de zaak is hier uit de hand gelopen... Maar ik geloof dat niemand dit had verwacht.”
Dat dit zo maar door een journalist wordt verkondigd... Zelfs al vind je dat Israël het recht had om deze schepen te enteren (wat ze volgens het internationaal recht niet hadden) dan nog is het zeer bedenkelijk om te beweren dat het de bedoeling was om dit “op een elegante” manier op te lossen. Er bestaat zo iets als politie en oproerpolitie die veel geschikter zijn voor dergelijke opdrachten dan tot de tanden gewapende militairen die opgeleid werden om te doden.
In een latere update voegde ze er nog aan toe...
“Israël legt het als volgt uit. Wij kwamen aan boord en werden ontvangen met ijzeren staven en met messen. Eén van de activisten heeft het wapen van de soldaten afgenomen en begon te schieten op de soldaten die aan boord wilden komen. En zo is het uit de hand gelopen want de Israëlische soldaten hadden duidelijk de instructie om het vreedzaam te doen tenzij bij gevaar voor eigen leven.”
Later wordt de versie van Ankie Reches van de feiten verwerkt in het artikel op de website van Deredactie.be. Om het helemaal compleet te maken sluit het VRT-artikel af met de volgende paragraaf: "Volgens Israël zijn er banden tussen de organisatoren van het hulpkonvooi voor Gaza en Al Qaeda, Hamas en de internationale jihad."
Maar wie is de VRT-correspondente in Israël, Ankie Reches?
Ankie Reches is de weduwe van Andrei Spitzer. Hij was één van de twaalf Israëlische sporters die in 1972 bij een Palestijnse aanval werd gedood. In Ankies verslagen weerklinkt dan ook steevast en zonder schroom de pro-Israëlische versie van het verhaal, dat is trouwens volkomen begrijpelijk.
De vraag aan de VRT is natuurlijk of iemand die haar echtgenoot verloor bij een Palestijnse aanval nog aan onafhankelijke verslaggeving kan doen. Die vraag is natuurlijk niet nieuw en werd bijvoorbeeld ook luidop geformuleerd door de voormalige Nederlandse Midden-Oosten journalist Joris Luyendijck.
Maar ook onze geschreven (internet)pers heeft veel moeite om voorbij de propaganda te kijken.
Ook volgens DeMorgen.be kwam het geweld in de eerste plaats van de vredesactivisten, ze maken er zelfs een tussentitel van: “Aangevallen met messen en bijlen” om vervolgens de Israëlische privézender Channel 10 te citeren. “Volgens Channel 10 werden de Israëlische commando's aangevallen met onder meer messen en bijlen en begonnen ze toen te schieten.”
Even verder geeft men in het artikel op Demorgen.be wel aan dat ook het Griekse schip van de vredesactivisten met scherp werd beschoten.
De Standaard is genuanceerder en brengt de twee versies van het verhaal.
“Volgens het Israëlische leger werden mariniers aangevallen met messen, knuppels en wapens toen ze aan boord gingen. Israël vond naar eigen zeggen wapens aan boord en vermoedt dat enkele van de opvarenden banden hebben met Al-Qaeda en andere terroristische bewegingen.”
“Volgens de Arabische nieuwszender Al-Jazeera echter vuurde de Israëlische marine eerst op het Turkse schip Mavi Marmara dat het konvooi leidde. 'De commando's daalden vanuit een helikopter neer op het schip', getuigt Audrey Bomse, woordvoerster van Free Gaza Organization. Er zou ook traangas zijn gebruikt.
Het Griekse schip Sfendoni dat deel uitmaakte van de humanitaire vloot voor Gaza is 'met echte kogels' beschoten vanuit Israëlische helikopters en opblaasbare bootjes, meldt de Griekse ngo 'Een schip voor Gaza'.”
Wie een beetje zoekt, kan nochtans vinden dat het Turkse schip waarop de slachtoffers vielen grondig werd gecontroleerd door de Turkse douane: “Alle passagiers die aan boord gingen werden grondig gescreend, er werden geen wapens gevonden op de passagiers.”
Ondertussen heeft het Israëlische leger (IDF) haar bewijslast gepubliceerd op Youtube:
Met andere woorden:
Wat geduw, getrek, en iemand met iets wat lijkt op een vlaggenstok. Er wordt iets overboord gegooid en een projectiel vliegt richting militairen. Het kan gaan om traangasgranaten die activisten overboord gooien of terugwerpen naar de militairen, mischien een voetzoeker of iets dat van ver lijkt op een molotov zonder vuur. Die beelden gebruikt het leger ter verantwoording voor de dood van meerdere vredesactivisten. De Belgische politie zou op die manier tijdens elke betoging die uit de hand loopt een tiental betogers mogen doodschieten.
Trouwens, uit het bericht van IDF blijkt dat het aan de kant van het Israëlische leger gaat over : één “moderately wounded” en enkele soldaten met lichte verwondingen of “light injuries”.
Opvallend is ook dat voor alle Nederlandstalige media er lang slechts twee Belgen aan boord waren van de Freedom Flotilla. De Franstalige media en ook het ministerie van Buitenlandse Zaken meldden nochtans zeer snel de aanwezigheid van vijf Belgen. Of zouden Fatima El Mourabiti, Kenza Isnasni en Issam Zaatar voor de Vlaamse media niet meetellen? De Nederlandstalige radio, TV en internet media melden immers tot laat in de namiddag enkel de twee vrouwen met een Vlaamse naam die aan boord waren van één van de schepen: Inge Neefs en Griet De Knopper.
Door, han Soete, Keltoum Belorf .
Meer over de zionistische propagandiste Ankie Rechess kunt u hier lezen.
1 opmerking:
Zou het echt: Maxime eist?
Een reactie posten