Internet 4

In een vorig stuk schreef ik dit: 'Onze westerse cultuur wordt ook niet gedreven door normen en waarden, maar door de onverzadigbare hebzucht naar nog meer materie. De massamedia zijn daarvan slechts een afspiegeling, zoals Thom Meens onbewust zo treffend verwoordt. Onbewust, stel ik met nadruk, omdat hij zo embedded is in deze postmoderne waarheid die geen waarheid is, dat hij niet eens beseft wat hij werkelijk schrijft, niet inziet dat wat hij schrijft niets anders is dan kitsch... Beste meneer Meens, gezien het verleden verwacht ik allang niet meer een serieus antwoord van u te krijgen. U bent daartoe niet in staat. Daarvoor weet u te weinig van het vak dat ik al meer dan veertig jaar uitoefen. Het feit dat u meent een antwoord te kunnen geven is al aanmatigend genoeg.' Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2009/02/internet-3.html

Wanneer ik stel dat 'ombudsman' Meens 'te weinig van het vak' weet bedoel ik dit: afgaande op wat hij schrijft beseft de 'ombudsman' van de Volkskrant werkelijk niet binnen welke context hij functioneert. Hij heeft kennelijk nooit een theoretisch werk over de journalistiek gelezen. Erger nog: hij weet ook niet wat gerenommeerde vakbroeders over ons werk hebben geschreven. Hij beseft zelfs niet dat er fundamentele kritiek op de journalistiek mogelijk is. Laat ik een voorbeeld geven: een van de beroemdste journalisten van de afgelopen decennia, de Pool Ryszard Kapuscinski, schreef in het Lapidarium. Observaties van een wereldreiziger 1980-2000 het volgende over de Franse filosoof Paul Ricoeur: 'Ricoeur meent dat dat het hoofdprobleem van de negentiende eeuw de uitbuiting was. Het hoofdprobleem van onze tijd is de marginalisering (uitsluiting, afwijzing). Hij heeft gelijk. De marginalisering betreft niet alleen mensen, maar ook zaken en problemen: die welke onrust en vrees zouden kunnen wekken, worden op een zijspoor gezet, uit het gezichtsveld verwijderd, en in de media wordt hun plaats ingenomen door amusement, door aangenaam, zorgeloos tijdverdrijf zoneder conflicten. De wereld na de Koude Oorlog is een wereld van diffuse gevaren. Er is geen angst meer voor de atoombom, maar wel angst vor iemand die ons in een donkere straat tegemoet komt.'

En dat nu is de context waarbinnen de commerciele journalistiek functioneert. Het is iets dat 'ombudsman' Meens niet weet. In zijn onnozelheid gaat hij ervan uit dat de massamedia uiteindelijk in vrijheid hun werk doen. En een ieder die journalisten en 'ombudsmannen' erop wijst dat journalisten met handen en voeten gebonden zijn aan de consumptiecultuur waarbinnen ze functioneren, kan rekenen op een woedende, geirriteerde reactie. Godzijdank is er internet, waardoor wij nu aan eigen nieuwsvoorziening kunnen doen, een nieuwsvoorziening die immens veel breder is dan een dagblad als de Volkskrant ooit kan aanbieden.