Terwijl de wereldpers met angst en beven naar de extreme verrechtsing in Israel kijkt, beweert Alex Burghoorn dat 'Hoop krijgt toch kans in Israël', aldus de kop in de Volkskrant. Zijn 'analyse' moet gelezen worden in het kader van de Volkskrant-overtuiging dat Kadima 'een middenpartij' is en 'de waarheid ergens in het midden [moet] liggen.'
Leest u deze nonsens zelf:
'ANALYSE, Alex Burghoorn
'ANALYSE, Alex Burghoorn
gepubliceerd op 11 februari 2009 21:26, bijgewerkt op 12 februari 2009 08:29
JERUZALEM - Kadima’s boodschap van hoop vond voldoende gehoor om de grootste partij te worden. Toch vraagt het angstige land zich af hoe het verder moet met Israël.
Kadima-leider Tzipi Livni reageert tijdens de verkiezingsnacht in Israël. Volgens exitpolls heeft haar partij nipt gewonnen van Benjamin Netanyahu's Likud. (AP)
‘Breng niet uit wanhoop uw stem uit, maar uit hoop’, sprak Tzipi Livni tot de kijkers thuis, toen zij dinsdagochtend in Tel Aviv haar eigen biljet in de stembus deed.
Het was een bekende campagneboodschap van haar partij Kadima, die na de Gaza-oorlog wat op de achtergrond was geraakt. Immers, hoop gaat doorgaans niet zo goed samen met geweld. Maar voor de eindsprint greep de middenpartij weer terug op de van Obama afgekeken aanpak.
En dus werd het: de hoop, dat ben ik, en de wanhoop, dat zijn de anderen – te weten: de angstzaaiers van rechts.
Het werkte. Tzipi Livni heeft van Kadima de grootste partij in de Knesset – het parlement – weten te maken, met 28 zetels. Toch is dat, om in haar termen te blijven, slechts een eilandje van hoop.' Zie: http://www.volkskrant.nl/buitenland/article1147278.ece/Hoop_krijgt_toch_kans_in_Israel
JERUZALEM - Kadima’s boodschap van hoop vond voldoende gehoor om de grootste partij te worden. Toch vraagt het angstige land zich af hoe het verder moet met Israël.
Kadima-leider Tzipi Livni reageert tijdens de verkiezingsnacht in Israël. Volgens exitpolls heeft haar partij nipt gewonnen van Benjamin Netanyahu's Likud. (AP)
‘Breng niet uit wanhoop uw stem uit, maar uit hoop’, sprak Tzipi Livni tot de kijkers thuis, toen zij dinsdagochtend in Tel Aviv haar eigen biljet in de stembus deed.
Het was een bekende campagneboodschap van haar partij Kadima, die na de Gaza-oorlog wat op de achtergrond was geraakt. Immers, hoop gaat doorgaans niet zo goed samen met geweld. Maar voor de eindsprint greep de middenpartij weer terug op de van Obama afgekeken aanpak.
En dus werd het: de hoop, dat ben ik, en de wanhoop, dat zijn de anderen – te weten: de angstzaaiers van rechts.
Het werkte. Tzipi Livni heeft van Kadima de grootste partij in de Knesset – het parlement – weten te maken, met 28 zetels. Toch is dat, om in haar termen te blijven, slechts een eilandje van hoop.' Zie: http://www.volkskrant.nl/buitenland/article1147278.ece/Hoop_krijgt_toch_kans_in_Israel
Nu de werkelijkheid. Hoop voor wie? Niet voor de Palestijnen in bezet gebied en zeker niet voor de burgerbevolking in de Gazastrook die onlangs nog de Israelische terreur over zich heen kreeg, ook niet voor de ouders van de bijna 300 Palestijnse kinderen die door de Israelische strijdkrachten werden vermoord. Hoop voor wie? Ook niet voor de Palestijnen die hun land verliezen aan de Joodse kolonisten die de partij van de 'hoop' weigert te ontruimen. Hoop voor wie? Zelfs niet voor de Palestijnse Israeli's die van Kadima-leidster Livni te horen hebben gekregen dat een Palestijnse staat op de Westbank en de Gazastrook 'would be the “answer” to Israel’s Palestinian citizens', en die nu in angst leven dat ze straks etnisch worden gezuiverd door de regering van hun eigen land. Er is alleen hoop voor de Joden in Israel van wie een meerderheid wil dat hun Palestijnse landgenoten voorgoed verdwijnen uit 'de Joodse staat'. En de hoop van deze mensen heeft Alex Burghoorn, die voor de 'pro-zionistische lobbygroep' het CIDI optreedt, zich eigen gemaakt. 20 procent van de Israelische bevolking speelt in zijn berichtgeving geen rol, want de Palestijnse Israeli's vormen in zijn ogen een te verwaarlozen groep. Burghoorn gedraagt zich als een zionistische propagandist, voor wie de democratie een wassen neus is. Welk journalistiek belang denkt hij te dienen? Welke journalistieke beloning levert hem dit soort 'analyses' op?
6 opmerkingen:
Een tijdje dacht ik dat het wat beter ging met onze CIDI-man in Tel Aviv, maar dit is weer diep triest.
De analyse kan ik in grote lijnen onderschrijven. Echter de uitspraak "Er is alleen hoop voor de Joden in Israel van wie een meerderheid wil dat hun Palestijnse landgenoten voorgoed verdwijnen uit 'de Joodse staat' " klopt denk ik niet.
De analyse kan ik in grote lijnen onderschrijven. Echter de uitspraak "Er is alleen hoop voor de Joden in Israël van wie een meerderheid wil dat hun Palestijnse landgenoten voorgoed verdwijnen uit 'de Joodse staat' " klopt denk ik niet, althans niet op de lange termijn.
Genoemde joden denken dat hun belangen parallel lopen met die van hun leiders. Dat is echter de grote leugen in deze hele wereld. Die leiders (leidende families) opereren internationaal en verkassen daarheen waar ze in het betreffende tijdsbestek het meeste geld en macht kunnen verdienen. Voor zichzelf - niet voor de bevolking die ze zouden moeten dienen. Die zijn niks anders dan een stuk gereedschap. Dit geldt overigens net zo goed voor Amerika, Nederland, etc. Ik heb niet de illusie dat deze landen langdurig welvaart en vrede zullen bewaren met een politiek die net als dat van Israël op grootschalige diefstal en macht is gebaseerd.
wolk
dat is waar, maar of die belangen nu vermeend zijn of daadwerkelijk, maakt in dit geval geen verschil. een meerderheid van de joods-israeli's denkt dat een etnisch zuivere staat hen goed zal doen.
stan
Het maakt wel verschil omdat hier de oplossing in schuilt. Als we in staat zijn de mensen te laten zien dat hun belangen vermeend zijn en dat ze in feite zelf hun (klein)kinderen de dood in jagen, moet je mensen van mening kunnen laten veranderen. Daar probeer ik zelf over na te denken. Hoe doe je dat.
Ik ben erg benieuwd hoe Stan als journalist daar over denkt.
Informatie beschikbaar stellen alleen, is niet genoeg, blijkt. Wat wel. Of doet die mening er ook niet toe – zou kunnen - maar is belangrijk voor de te volgen strategie voor de goedwillende journalist/burger.
wolk
wolk
ik weet niet meer dan het leven mij geleerd heeft, en dat is dat angst een grotere drijfveer is dan rationele beschouwingen. als journalist en burger heb ik niet de pretentie dat ik reeds overtuigde mensen kan overtuigen door feiten. mijn doel is vrij bescheiden: ik beschouw mezelf een chroniqueur van mijn tijd, niet meer dan dat. een chroniqueur wiens stukjes later gelezen kunnen worden door mensen die zich afvragen hoe het in godsnaam mogelijk was dat mensen de werkelijkheid niet zagen en dan ontdekken dat er wel degelijk een dissidente uitleg van de werkelijkheid bestond.
groet
stan
VUILNISHOOP VOOR DE VOLKSKRANT
DE KRANT VOOR ROEMRIJKE NOOIT BESCHREVEN BLADZIJDEN
anzi
Een reactie posten