'Noam Chomsky over de oorlog tegen Gaza, deel 1Geplaatst onder: Palestina/Israël, Te Gast om 8.45 uur
Met dank aan Engelbert voor de vertaling.Hier een link naar het origineel.Deel 2 volgt.
“Roei al die beesten uit”: Gaza 2009Door Noam ChomskyOp zaterdag 27 december werd de meeste recente Amerikaans-Israëlische aanval op weerloze Palestijnen uitgevoerd. De aanval was zorgvuldig voorbereid - gedurende meer dan 6 maanden volgens de Israëlische pers. De voorbereiding had twee componenten: een militaire en een propagandistische. Ze was gebaseerd op de lessen die men had geleerd van Israëls invasie van Libanon in 2006 die werd gekenmerkt door slechte voorbereiding en een even slechte publiciteitscampagne. Derhalve kunnen we erop vertrouwen dat het meeste dat is gedaan en gezegd, met voorbedachte rade en een duidelijke bedoeling is gedaan.
Zeker het moment van de aanval hoort daarbij: vlak voor de middag, toen kinderen terugkwamen uit school en men elkaar verdrong in de menigte in de straten van het dichtbevolkte Gaza Stad. In slechts enkele minuten tijd werden meer dan 225 mensen gedood en 700 verwond; een mooi begin voor de massaslachting van weerloze burgers die gevangen zaten in een kleine kooi, zonder mogelijkheid tot vluchten.
In zijn terugblik “Winsten ontwarren van de oorlog in Gaza“ (“Parsing Gains of Gaza War”) noemt de Ethan Bronner, correspondent van de New York Times, deze prestatie als een van de belangrijkste voordelen. Israel ging ervan uit dat het gunstig zou zijn om “waanzinnig” te lijken door het gebruik van buitensporige terreur, een doctrine die teruggaat tot de jaren vijftig. “De Palestijnen begrepen de boodschap vanaf de eerste dag”, schrijft Bronner, “toen Israëlische gevechtsvliegtuigen gelijktijdig vele doelen bestookten op een zaterdagmorgen. Zo’n 200 vonden direct de dood, Hamas, heel Gaza in verbijstering achterlatend.” De tactiek van de “waanzin” lijkt succesvol te zijn, concludeert Bronner: er zijn “enkele aanwijzingen dat het volk van Gaza zo geleden heeft onder deze oorlog dat zij zullen trachten Hamas te beteugelen.” De gekozen regering. Alweer zo’n oude doctrine van staatsterreur. Ik kan me overigens niets herinneren van een terugblik in de Times genaamd “Winsten ontwarren van de oorlog in Tsjetsjenië”, hoewel de voordelen daar groot waren.
De zorgvuldige voorbereiding behelsde vermoedelijk ook het eind van de aanval, net voor de inauguratie, teneinde de (mogelijke) dreiging van wellicht wat kritische woorden van Obama over deze door de VS gesteunde verfoeilijke misdaden te beperken.
Twee weken na het sabbat-begin van de aanval, met het grootste deel van Gaza reeds kapotgebombardeerd en een dodental dat de duizend naderde, verklaarde het VN agentschap UNRWNA – van wie de meeste inwoners van Gaza afhankelijk zijn om te kunnen overleven – dat het Israëlische leger weigerde schepen met hulpgoederen toe te laten tot Gaza, aangezien de crossings gesloten waren wegens de sabbat. Om deze heilige dag te eren moeten Palestijnen, die nog maar net overleven, voedsel en medicijnen worden ontzegd, terwijl er honderden mogen worden afgeslacht met Amerikaanse bommenwerpers en helicopters.
De rigoureuze inachtneming van de sabbat op deze tegenstrijdige wijze kreeg nauwelijks aandacht. Dat is begrijpelijk. In de annalen van de Amerikaans-Israëlische misdaad verdienen dergelijke wreedheden en cynisme zelden meer dan een voetnoot. Ze zijn te bekend. Om een relevante parallel te noemen: in juni 1982 opende de door Amerika gesteunde aanval van Israel op Libanon met het bombarderen van de Palestijnse vluchtelingenkampen Sabra en Shatila, die later bekend zouden worden als de plek van verschrikkelijke slachtpartijen onder supervisie van de IDF (Israeli “Defense” Forces). Het bombardement raakte het lokale ziekenhuis - het Gaza Ziekenhuis – en kostte het leven aan meer dan 200 mensen volgens het ooggetuigeverslag van een Amerikaanse Midden-Oosten-deskundige. Het bloedbad was de eerste akte van een invasie waarbij 15-20.000 mensen werden afgeslacht en een groot deel van zuidelijk Libanon en Beiroet werd vernietigd, dit alles met de onontbeerlijke militaire en diplomatische steun van de Verenigde Staten. Onder andere veto’s van resoluties van de Veiligheidsraad die tot doel hadden de nauwelijks verholen criminele agressie tegen de dreiging van vreedzame politieke overeenstemming te stoppen, in tegenstelling tot vele handige verzinsels over het lijden van Israel onder intense raketbeschietingen, een fantasie van apologeten.'
Zeker het moment van de aanval hoort daarbij: vlak voor de middag, toen kinderen terugkwamen uit school en men elkaar verdrong in de menigte in de straten van het dichtbevolkte Gaza Stad. In slechts enkele minuten tijd werden meer dan 225 mensen gedood en 700 verwond; een mooi begin voor de massaslachting van weerloze burgers die gevangen zaten in een kleine kooi, zonder mogelijkheid tot vluchten.
In zijn terugblik “Winsten ontwarren van de oorlog in Gaza“ (“Parsing Gains of Gaza War”) noemt de Ethan Bronner, correspondent van de New York Times, deze prestatie als een van de belangrijkste voordelen. Israel ging ervan uit dat het gunstig zou zijn om “waanzinnig” te lijken door het gebruik van buitensporige terreur, een doctrine die teruggaat tot de jaren vijftig. “De Palestijnen begrepen de boodschap vanaf de eerste dag”, schrijft Bronner, “toen Israëlische gevechtsvliegtuigen gelijktijdig vele doelen bestookten op een zaterdagmorgen. Zo’n 200 vonden direct de dood, Hamas, heel Gaza in verbijstering achterlatend.” De tactiek van de “waanzin” lijkt succesvol te zijn, concludeert Bronner: er zijn “enkele aanwijzingen dat het volk van Gaza zo geleden heeft onder deze oorlog dat zij zullen trachten Hamas te beteugelen.” De gekozen regering. Alweer zo’n oude doctrine van staatsterreur. Ik kan me overigens niets herinneren van een terugblik in de Times genaamd “Winsten ontwarren van de oorlog in Tsjetsjenië”, hoewel de voordelen daar groot waren.
De zorgvuldige voorbereiding behelsde vermoedelijk ook het eind van de aanval, net voor de inauguratie, teneinde de (mogelijke) dreiging van wellicht wat kritische woorden van Obama over deze door de VS gesteunde verfoeilijke misdaden te beperken.
Twee weken na het sabbat-begin van de aanval, met het grootste deel van Gaza reeds kapotgebombardeerd en een dodental dat de duizend naderde, verklaarde het VN agentschap UNRWNA – van wie de meeste inwoners van Gaza afhankelijk zijn om te kunnen overleven – dat het Israëlische leger weigerde schepen met hulpgoederen toe te laten tot Gaza, aangezien de crossings gesloten waren wegens de sabbat. Om deze heilige dag te eren moeten Palestijnen, die nog maar net overleven, voedsel en medicijnen worden ontzegd, terwijl er honderden mogen worden afgeslacht met Amerikaanse bommenwerpers en helicopters.
De rigoureuze inachtneming van de sabbat op deze tegenstrijdige wijze kreeg nauwelijks aandacht. Dat is begrijpelijk. In de annalen van de Amerikaans-Israëlische misdaad verdienen dergelijke wreedheden en cynisme zelden meer dan een voetnoot. Ze zijn te bekend. Om een relevante parallel te noemen: in juni 1982 opende de door Amerika gesteunde aanval van Israel op Libanon met het bombarderen van de Palestijnse vluchtelingenkampen Sabra en Shatila, die later bekend zouden worden als de plek van verschrikkelijke slachtpartijen onder supervisie van de IDF (Israeli “Defense” Forces). Het bombardement raakte het lokale ziekenhuis - het Gaza Ziekenhuis – en kostte het leven aan meer dan 200 mensen volgens het ooggetuigeverslag van een Amerikaanse Midden-Oosten-deskundige. Het bloedbad was de eerste akte van een invasie waarbij 15-20.000 mensen werden afgeslacht en een groot deel van zuidelijk Libanon en Beiroet werd vernietigd, dit alles met de onontbeerlijke militaire en diplomatische steun van de Verenigde Staten. Onder andere veto’s van resoluties van de Veiligheidsraad die tot doel hadden de nauwelijks verholen criminele agressie tegen de dreiging van vreedzame politieke overeenstemming te stoppen, in tegenstelling tot vele handige verzinsels over het lijden van Israel onder intense raketbeschietingen, een fantasie van apologeten.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten