Paul Brill van de Volkskrant

'Dit is het eerste stuk van een serie over de westerse commerciële pers. Ik zal dit aan de hand van een concreet locaal voorbeeld doen, de Volkskrant-opiniemaker Paul Brill, die ik al sinds de jaren zeventig ken en die tot mijn generatie behoort.

Vier decennia geleden werd Walter Joseph Hickel, de Amerikaanse minister van Binnenlandse Zaken, na slechts 22 maanden aan het bewind te zijn geweest, door president Nixon de laan uitgestuurd omdat de minister de onvergeeflijke fout had gemaakt om confrontatie aan te gaan met de ware macht in het land, de grote concerns met voorop de oliemaatschappijen, die massaal het milieu aan het vernietigen waren.

Water Hickel schreef vervolgens in 1971 een boek over zijn ervaringen onder de titel Who Owns America? dat door de Amerikaanse pers werd aanbevolen als ‘a blockbuster… May well be the most important book about our own country in the 1970s.’ En The Nation prees het boek met de woorden: ‘It should be must reading for every American.’ Omdat de analyse in dit boek buitengewoon illustrerend is voor wat er nu weer gebeurt, citeer ik er een langer fragment uit. In de introductie van Who Owns America? schreef Hickel, geen radicale socialist, maar een gematigde conservatieve Republikein:

‘What Americans want “returned to us” is a sense of care, a sense of ownership. We want renewed assurance that we have some control over our physical assets and our spiritual destiny. We want to know that the important decisions affecting our life styles, and our very existence, will not be made by any anonymous “them” who may have no suitable consideration for our wishes. The public is asking for a larger role in the direction of its fate… Why are the rivers no longer blue, as when the early explorers first saw them? Who owns the water running down out of the mountains to the sea? […] Who owns the air? Who owns the millions of acres of public land that remain in the United States, and the nearly one million square miles of the Continental Shelf? Who owns America?

Sometime in the 1960’s a political and economic era came to an end in this country. The rough-and-tumble of economic survival and growth failed to provide the satisfaction that was supposed to come with the accumulation of glitter. We discovered that economic prosperity without due consideration for the needs of the mind and spirit left us with a society where the “good life” was measured in tangibles rather than those intangibles, such as friendship and service, that can make life a joy to live. We need a truly national approach to government, and we must have men in government who will have the courage to accept responsibility for planning and implementing the policies that will lift us as a nation into the next century. This government must be visionary in nature and be prepared to “return to us” both the physical things that only national government can give back – clean rivers and unpolluted air and land – and those human things of hope and heart. The subject is the living of life, and it is not a regional or parochial thing. It cannot be sustained by a government based on the principle that mixing together regional and special interests will produce a truly national policy…

People – our job is people! The problems in America are created by the failure to inform the people or to listen to their pleas. Let’s seek out the naked truth. It is clearly time to reaffirm that “we” and not “them” are the new voices of America, and that “we” and not “them” really own America.’

Waarom zijn deze woorden van een Amerikaanse voormalige minister nog steeds zo actueel? De reden is, denk ik, het feit dat de conclusie niet langer meer te negeren is dat niet de bevolking in de VS, maar enkele machtige belangengroepen, met voorop de banken en de grote concerns Amerika Bezitten.

De vraag is nu of Obama deze machtige belangen aan banden gaat leggen. Dat is in feite de enige echte vraag. De rest is beeldvorming, dat in handen is van de commerciële massamedia. Meer daarover in een volgend stuk.