De Volkskrant 8

De berichtgeving van de Volkskrant-correspondent Alex Burghoorn vanuit Israel is een perfecte illustratie van ideologische verslaggeving. Het zou zo als lesmateriaal op de scholen voor de journalistiek gebruikt kunnen worden.

Ik geef een voorbeeld. Afgelopen vrijdag begon Burghoorn zijn 'analyse' van de Israelische gewelddadige inval als volgt: 'De Israelische legeroperatie in antwoord op de ontvoering van soldaat Gilad Shalit is in twee dagen uitgewaaierd over drie arena's: de tanks bij Rafah en de bombardementen van bruggen en een electriciteitscentrale in de Gazastrook; de arrestatie van tientallen ministers en parlementariers van Hamas in de Westoever; en de waarschuwingsvlucht boven het buitenpaleis van president Bashar Assad in Syrie. Als er de komende dagen geen uitzicht komt op de vrijlating van de ontvoerde tankkorporaal, dan kunnen die arena's veranderen in oorlogsfronten.'

Zo wordt het conflict gepresenteerd. Israel neemt represailles tegen een illegale ontvoering door Palestijnen. Logischer kan niet. Maar wat verzuimt Burghoorn te melden? Allereerst dat de gevangenneming van de militair, die een tankschutter is, het resultaat is van een bijna 40 jaar durende bezetting van Palestijns land, dat ook nog eens door Israel in beslag genomen is. Volgens het internationaal recht mag een volk zich gewapend verzetten tegen een bezettend leger. Daarnaast verzuimt hij te vermelden dat in de weken voorafgaand aan de aanval op de militairen, tenminste 30 Palestijnse burgers om het leven waren gekomen.
Nee, het conflict is begonnen door de Palestijnen. Hun bestaan kent kennelijk geen context, in hun wereld is er geen oorzaak en gevolg, dat geldt alleen voor joods-Israeli's. Israeli's mogen reageren, Palestijnen niet. Punt uit. Bij Israeli's is er sprake van 'legeroperatie', bij Palestijnen 'terrorisme'. Over het woordgebruik, die de ideologie verpakt, heb ik het al in vorige stukjes gehad, dus ontvoering, arrestatie etcetera. Burghoorn vraagt zichzelf niet af op welk recht het Israelische leger en hij zich baseren om de ontvoering van een democratisch gekozen regering 'arrestatie' te noemen. Het vernietigen van bruggen en de enige electriciteitscentrale wordt alleen gemeld, zonder de lezer erop te wijzen dat dit volgens het internationaal recht terreur is tegen een burgerbevolking. Dat deze terreur de vrijlating van de militair niet dichterbij brengt, wordt ook niet gemeld. Zijn analyse is ook geen journalistiek, maar propaganda.

Dan krijgen we de conclusie van deze aanhef: als de krijgsgevangen militair niet wordt vrijgelaten dan wordt het oorlog. Het woord 'oorlog' is in dit verband ook een ideologisch woord. Bij een oorlog zijn twee legers betrokken. Daar is hier geen sprake van. Een van de modernste legers ter wereld uitgerust met geavanceerde wapens terroriseert een burgerbevolking. Een deel van die burgers verzet zich met stenen, katapulten en lichte wapens tegen een Israelische overmacht. Maar toch gebruikt Burghoorn het woord 'oorlog' om de Volkskrant-lezers alvast een rechtvaardiging te geven voor de mogelijk komende terreur van de Israelische strijdkrachten tegen de Palestijnse burgerbevolking.

Meer over de Pro-Israel propaganda van de Volkskrant later.