De Volkskrant 6

In zijn column van afgelopen zaterdag schreef Jan Blokker dat hij bij de Volkskrant vertrekt. ‘De details doen er niet toe. Het komt er op neer dat de hoofdboekhouder van het katern Cicero al in januari zonder enige waarschuwing vooraf, en zonder een spoor van argumentatie, maar met medeweten en goedvinden van de hoofdredacteur, op minder van mijn bijdragen prijs bleek te stellen, en op mijn vriendelijk verzoek te vertellen waarom, nooit meer heeft gereageerd.
Zo is het begonnen. Blijkbaar niemand heeft al die tijd bedacht dat ik me als snotjongen behandeld kon voelen. Blijkbaar is ook geen rekening gehouden met de mogelijkheid dat ik na vijf of zes herhaalde maar vergeefse “protesten” bij de aardige hoofdredacteur, wel tot de conclusie moest komen dat ze me niet meer lusten.’

Blokkers beschrijving is zoals altijd helder. Een verschil van mening over zowel inhoudelijke als vormkwesties hebben zijn vertrek ingeluid. De kenmerkende Nederlandse botheid en het feit dat zijn intellectuele bijdragen niet meer op prijs worden gesteld heeft geleid tot de breuk. Aangezien Blokkers columns en artikelen de enige reden waren om abonnee te blijven, is zijn vertrek een goede aanleiding voor mij en mijn gezin om het abonnement op de Volkskrant op te zeggen. Daar komt bij dat de krant in journalistiek opzicht ver onder de maat is gezakt.

Wilma de Rek schreef afgelopen zaterdag in haar krant: ‘In zijn opvattingen over journalistiek is Jan Blokker altijd consequent geweest – een negatieve geest zou dat ook star kunnen noemen, of ouderwets. Een goede journalist moet, vindt hij, veel gelezen hebben, mooi en helder kunnen schrijven – als hij even niet meer precies weet hoe dat ook alweer moet, slaat hij zijn Elschot er nog maar eens op na – en zich verder gedragen als een jachthond met een laag voorhoofd, die desnoods 24 uur op een stoep gaat liggen om zijn buit te veroveren… Een journalist is een buitenstaander, een waarnemer, iemand die nors en nukkig in een hoekje staat en er nooit helemaal bij hoort.’ En zo is het, daar is niets star of ouderwets aan.

Wat me steeds meer tegenstond in de Volkskrant is de vermenging van feiten en opinies, en de ideologische uitgangspunten van waaruit geschreven wordt. En dat begint al bij de taal, zoals ik al enige keren in deze weblog heb beschreven. Laat ik een recent voorbeeld geven. In de Volkskrant van afgelopen donderdag stond onder de kop ‘Emotionele storm in Israel’: ‘Korporaal Gilad Shalit zat met drie collega’s in zijn tank aan de rand van Kerem Shalom toen achter hun rug acht Palestijnse strijders uit de grond opdoken, van Hamas, de Volksverzetscomites en het Islamitische Leger. Ze vuurden van dichtbij een raket op de tank af. Twee jongens kwamen om, een derde raakte zwaargewond – Shalit die, gewond aan zijn buik, werd afgevoerd naar Gaza. Daags tevoren was de eenheid nog gewaarschuwd voor een tunnelaanval.
“De wereld heeft genoeg van de Palestijnen”, heeft premier Ehud Olmert maandag tijdens een vergadering met zijn “veiligheidskabinet” gezegd. “Tot nu toe hebben we ingehouden gereageerd. Dat is voorbij.” […] “We zijn het moe te vechten, we zijn het moe moedig te zijn, we zijn het moe te winnen, we zijn het moe onze vijanden te verslaan”, zei Olmert ruim een jaar geleden. “We willen dat ze onze vrienden zijn, onze partners, onze buren.” Het was een uitleg van de terugtrekking uit Gaza. Woorden van gelijke strekking – “Ik steek mijn hand uit in vrede” – sprak de Israëlische premier pas nog bij een presentatie van zijn terugtrekkingsplan voor de Westelijke Jordaanoever.’

Wat staat hier allemaal? Korporaal Shalit ‘een goedlachse jongen van 19 met een bril’ zat met drie collega’s rustig in een tank en ineens duiken achter hun rug acht Palestijnen op die van dichtbij een raket op de tank afvuren. Zonder aanleiding en op een geniepige manier, van achteren en acht tegen vier. Dan ‘Twee jongens kwamen om.’ Twee jongens? Nee, twee zwaar bewapende militairen in een tank van een bezettende macht, die sinds 1967 een groot deel van de Westbank heeft bezet en geconfisqueerd, en dit allemaal in strijd met het internationaal recht. Bovendien mag volgens datzelfde internationaal recht een bevolking zich gewapend verzetten tegen een bezettende militaire macht. Het spreekt voor zich dat de Volkskrant het Palestijns verzet niet de kwalificatie 'jongens' geeft. Vervolgens schrijft de bevooroordeelde Volkskrant correspondent dat volgens de Israëlische premier, tot voor kort een fanatiek aanhanger van de extremistische Groot-Israel ideologie, de hele wereld genoeg heeft van de Palestijnen. Dus niet genoeg van het Palestijnse verzet, maar genoeg van het hele Palestijnse volk. Tegelijkertijd wordt Olmert, net als Sharon, gepresenteert als een man van vrede die vergeefs zijn hand uitsteekt en tot nu toe ingehouden heeft gereageerd op de Palestijnse agressie. Deze voorstelling van zaken is een farce. Correspondent Alex Burghoorn verzuimt te vermelden dat als gevolg van deze ‘ingehouden’ reactie van Israel, in de weken voorafgaand aan de aanval op de militairen, tenminste 30 Palestijnse burgers om het leven waren gekomen. Bovendien verzuimt hij te melden dat die tank voor de grens met Gaza niet voor niets daar stond. De afgelopen tijd hadden onder andere tanks honderden granaten op het meest bevolkingsrijke gebied ter wereld afgevuurd, waarbij ook de familie op het strand was omgekomen. Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/07/de-pro-israel-lobby-14.html . Met andere woorden: de aanval van de Palestijnse verzetsstrijders was gerechtvaardigd, althans zo concludeert een onafhankelijke beschouwer. Aangezien het Westen de militaire terreur van Israel steunt, kan het Palestijnse verzet niets anders dan zichzelf verdedigen.

Terwijl de propaganda van Olmert ongeclausuleerd door Alex en andere westerse correspondenten wordt doorgegeven, confisqueert Israel nog meer Palestijns gebied op de Westbank. Maar ook dat verzuimt Burghoorn te melden. De Volkskrant wil het beeld oproepen dat onschuldige jongens ineens vermoord, gewond of ontvoerd zijn door gewelddadige Palestijnen. Notabene een jongen van negentien met een bril. Vandaar dat de Volkskrant in een commentaar schrijft; “Dat Israel de Palestijnse overval niet over zijn kant laat gaan, is begrijpelijk.’ Dit is geen journalistiek meer, maar propaganda. De Volkskrant gedraagt zich als de Pro-Israel lobby. Blokker heeft gelijk. Het wordt tijd om te vertrekken bij de Volkskrant, hij als columnist en wij als abonnee.

Kennelijk zijn er meer abonnees die er zo over denken. Toen vanochtend het Radio I-Journaal de Volkskrant belde om een reactie op het gerucht dat meerdere mensen hun abonnement opzeggen nu Blokker is vertrokken, weigerde de Volkskrant commentaar te geven.