De Volkskrant 12

Niet alleen de Volkskrant-correspondent in Israel, Alex Burghoorn, gedraagt zich in zijn verslaggeving als pro-Israel lobbyist, maar ook de buitenlandredactie van de krant. Vanochtend stond een 'interview?' afgedrukt met de Israelische ambassadeur in Nederland. Het interview? eindigt met de open vraag: 'Wat gaat Israel doen als de soldaat wordt vermoord?' Antwoord: 'Daar wil ik nog niet over nadenken.' Hoezo niet? Nog meer terroristische aanslagen op de Palestijnse burgerbevolking? U zult het niet te weten komen via het werk van de interviewer? Cor Speksnijder.

Waarde collega Speksnijder: waarom de Israelische ambassadeur en niet eens een keer een Palestijnse autoriteit in Nederland? En dan net zo kritiekloos als je interview? met die Israelische propagandist. Waarom niet? Jullie zullen ongetwijfeld tijdens de redactie-vergadering hierover hebben gediscussieerd. Angst voor de oplagecijfers hoef je niet te hebben, de doorsnee burger voelt intuitief al lang aan dat het Israelische geweld tegen een burgerbevolking niet deugt. Overigens: hoe kritiekloos deze propaganda werd opgelepelt, laat Anja Meulenbelt op haar weblog zien onder de kop 'Leugens': http://anjameulenbelt.sp.nl/weblog/categorie/algemeen/ Of Cor Speksnijder's pastiche de dalende oplagecijfers van de Volkskrant zal weten te stuiten, is ondertussen twijfelachtig. Het dringt niet echt door bij de oudere generatie journalisten dat dankzij internet de potentiele klanten beter geinformeerd zijn geraakt en dwars door de nonsense kunnen heenkijken. De Cor Speksnijder's hebben het monopolie op de berichtgeving godzijdank verloren.

Over het hoofdredactionele duo van de Volkskrant dat dagen- misschien wel wekenlang braaf had geluisterd naar prins Bernhard en deze nonsense na zijn dood ook nog eens trots publiceerden, schreef de nu vertrokken Blokker: 'Zelf had ik ook heel even een lichte aarzeling toen ik voor de vijftiende keer die dag de Nederlandse Woodward en Bernstein voor het Journaal zag poseren: de hoofdredacteur waardig en vermoeid, zijn verslaggever Tromp meer als een gereincarneerde wethouder Hekking die er af en toe tussen probeerde te komen, maar eigenlijk geen van beiden met het pokerface van de vakman die achteloos tegen z'n interviewer zegt: ach, het is je werk.' En Blokker heeft gelijk: het was een farce. Inmiddels is het kritiekloos interviewen door de Volkskrant tot duidelingswekkende hoogte opgevoerd. Ik stel daarom voor dat we een prijs in het leven roepen voor het ongecheckt en kritiekloos beste interview van het jaar. De Volkskrant Persprijs zou het genoemd kunnen worden. Een verzilverde beker, zo groot als dat ding dat ze in de Cupfinal uitdelen.

Meer over een van de kandidaten zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/01/jan-tromp-van-de-volkskrant.html En: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/03/jan-tromp-van-de-volkskrant-2.html En:
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/03/jan-tromp-van-de-volkskrant-3.html

Ook mijn favoriete malloot in de journalistiek, Philip Freriks, zal hoog scoren. In het acht uur Journaal meldde hij net dat de laatste crisis in Israel is begonnen met de 'ontvoering' van een Israelische militair. De dertig door Israel gedode Palestijnen in de weken daaraan voorafgaand, de overgrote meerderheid van hen burgers, vrouwen, kinderen, kunnen nauurlijk nooit een aanleiding voor de Palestijnen zijn om zich gewapend te verzetten tegen militairen die burgers doden en gijzelen.

Vandaag is weer een tiental Palestijnen gedood, de meerderheid van hen burgers. Het wordt door de westerse media routineus als een terzijde gemeld, collateral damage. Maar als er tien joodse Israelis zouden worden gedood, van wie de meerderheid als reservist in het Israelische leger dient, dan zouden de commerciele media geen ruimte genoeg hebben om tot in het kleinste detail over deze 'terreurdaad' te berichten. De Westerse burgers mogen dit normaal vinden, de rest van de wereld die de dagelijkse terreur van het kolonialisme uit ervaring of uit hun eigen geschiedenis kent, vindt dit allerminst normaal. En de woede daarover stijgt, niet alleen in de Arabische wereld.