De Volkskrant Oorlogspropaganda 2

Wat doet de wereld aan bijna 5 miljoen Palestijnse vluchtelingen die door de Israelische politiek niet terug kunnen?

De Volkskrant opent vandaag met de retorische vraag:

Wat doet de wereld aan twee miljoen Syrische vluchtelingen?

Het antwoord is simpel: even veel dan wel weinig als de wereld al 65 jaar doet aan het schrijnende onrecht tegen de rond 5 miljoen geregistreerde Palestijnse vluchtelingen die in ongeveer 60 kampen van de Verenigde Naties leven. En net zo veel/weinig als de wereld doet aan het groeiende aantal van de meer dan 40 miljoen andere vluchtelingen op aarde. En net zo veel/weinig als de wereld doet aan de 20.000 kinderen die dagelijks van honger omkomen, en net zo veel/weinig als de wereld doet aan het bestrijden van het schreeuwende onrecht dat meer dan drie miljard aardbewoners die van 2 dollar per dag moeten zien te overleven. Net zo veel/weinig als de rijke wereld doet aan het feit dat door het kapitalistische systeem de kloof tussen arm en rijk almaar blijft toenemen. Tot voor 200 jaar waren de rijke landen slechts 3 keer rijker dan de arme landen, tegen het einde van het kolonialisme, in de jaren zestig van de twintigste eeuw, waren ze 35 keer rijker, en vandaag de dag zijn de rijke landen ongeveer 80 keer rijker. 

'The richest 300 people on earth have as much wealth as the poorest 3 billion. This is no accident; those in power write the rules.’

Elk jaar betalen de arme landen 600 miljard aan de rijke landen voor leningen die al vele malen zijn terug betaald. Jaarlijks verdwijnt in totaal 2 biljoen dollar (biljoen: een miljoen maal een miljoen) van de arme landen naar de rijke landen voor leningen die al vele malen zijn terug betaald.

http://www.therules.org

Begrijpen jullie wat ik bedoel, beste collega’s? Want ik begrijp maar al te goed wat jullie bedoelen met jullie tendentieuze berichtgeving over het leven

in de schaduw van het gifgas: mensenmassa’s verlaten Syrie.

Gezien het feit dat jullie al het andere onrecht als normaal beschouwen of in elk geval zo onvermijdelijk dat jullie er nauwelijks tot geen aandacht aan besteden en zeker geen oproep doen dit met geweld te bestrijden, kan ik alleen maar concluderen dat jullie geweld tegen het Assad regime willen, zinloos geweld zoals in Irak, Afghanistan en Libie, westers geweld dat de chaos in die landen vergroot zoals de geschiedenis onmiskenbaar aantoont. Jullie willen hoge oplages van de krant door vrijblijvende ‘humanitaire’ oproepen waardoor het westers militair industrieel complex weer eens op volle toeren kan draaien. Achter de zogenaamde ‘responsibility to protect' schuilt jullie hevige verlangen naar ‘feeling good,’ gebaren. Maar ‘achter dat alles ligt een hypocriet gevoel van morele verontwaardiging,’ zoals Zizek terecht stelt. Jullie selectieve verontwaardiging is misselijk makend en houdt het onrecht met geweld in stand. Jullie houding is weerzinwekkend. Zizek stelt er dit over:

Wanneer de media ons overstelpen met 'humanitaire crises' die voortdurend overal ter wereld lijken op te duiken, moeten we altijd in gedachten houden dat een crisis alleen volle mediazichtbaarheid krijgt als uitkomst van een complexe strijd. Eigenlijke humanitaire overwegingen spelen doorgaans een minder belangrijke rol dan culturele, politiek-ideologische en economische. Zo luidde het voorpagina-artikel van Time Magazine van 5 juni 2006 'The Deadliest War in the World.' Het gaf een gedetailleerd verslag van hoe het afgelopen decennium in de Democratische Republiek Kongo rond de vier miljoen mensen door politiek geweld om het leven zijn gekomen. Niets van de gebruikelijke humanitaire opschudding volgde, alleen een paar ingezonden brieven -- alsof een soort filtermechanisme verhinderde dat de volle impact van dit nieuws in onze symbolische ruimte doordrong. Cynisch gezegd: Time koos het verkeerde slachtoffer in de strijd om de hegemonie op het gebied van het lijden. Het had zich aan het bekende lijstje moeten houden: moslimvrouwen en hun moeilijke situatie, de familie van de slachtoffers van 9/11 en hoe zij hun verlies hebben verwerkt enzovoort. Kongo is tegenwoordig feitelijk opnieuw een conradiaans 'hart der duisternis' geworden. Niemand durft het rechtstreeks onder ogen te zien.

Het voert Slavoj Zizek tot de vraag:

Behoeft het méér bewijs dat het humanitaire gevoel van urgentie door duidelijk politieke overwegingen tot stand gebracht en zelfs overbepaald is? 

Congo. Geen westerse belangstelling voor genocide.

Nogmaals Slavoj Zizek in zijn boek Geweld over onze vernietiging van het milieu in ‘een gewelddadige wereld van uiteenvallende sociale verbanden,’ waarin de machtigen ‘niets anders doen dan de condities voor zo’n wereldwijde verwoesting en vervuiling scheppen,’ Maar over dat structurele ‘objectieve’ geweld spreken jullie niet, al was het maar omdat jullie grotendeels betaald worden door de reclame van deze neoliberale dictatuur. Wat doet de wereld daaraan, collega’s? Zizek:

De tirannie die nu plaatsvindt gaat onder nieuwe dekmantels schuil – de tirannie van de eenentwintigste eeuw heet ‘democratie.’ De heersers’ zijn ‘geen grijze, geuniformeerde orwelliaanse ‘totalitaire’ bureaucraten, maar verlichte, democratische bestuurders, beschaafd, ieder met zijn of haar eigen ‘leefstijl.’

Je ziet ze voor je, één blik op het Nederlandse kabinet en je weet genoeg. Eén blik op de ‘eerste zwarte president’ en zijn Samanta Power, de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties, is voldoende. De mond vol over ‘R2P’ terwijl Power in haar 701 pagina’s tellende boek over de westerse verantwoordelijkheid om in te grijpen bij oorlogsmisdaden met geen woord rept over de oorzaken van de Amerikaanse genocide in Zuidoost Azie. Ze kijkt wel uit, ze is op macht uit, niet op het vinden van de waarheid. Voor haar zijn mensenrechten niet meer dan een politiek wapen om de Amerikaanse economische en geopolitieke belangen veilig te stellen.

Beste collega’s van de Volkskrant, ondanks alle mainstream propaganda over Obama's 'change' die een omslag zou bewerkstelligen in de Amerikaanse politiek zijn dit de feiten:

In 2011, the median income of Black households was about $32,000; that is, half of Black households had income above this figure, and half had incomes below this figure. This was 61.7% of the 2011 median income of White households. In 1970, before the general increase of income inequality, the figure was 60.9%, just a smidgen lower. Not much change. Also, there has been virtually no change if mean incomes are used for the Black-White comparison. (The “mean” is the average—the total income all households in the group divided by the number of households.)

This lack of change over the last 40 years might come as a surprise, contrary to visible indicators of improvement in the position of Black people. We see, for example, many Black professionals in fields where 40 years ago there were few. There are also more Black executives—even a few CEOs of major corporations. And there is Barack Obama. How do these visible changes square with the lack of change in the relative income positions of Blacks and Whites?

The answer to this question is largely that the distribution of income among Black households is very unequal, even more unequal than the distribution of income among White households. So many of the prominent Black people who appear to be doing so well are indeed doing well. At the other end are the Black households that are doing worse. Between 1970 and 2011, the upper 5% of Black households saw their average (mean) incomes rise from about $114,000 to about $215,000 (measured in 2011 dollars), while the incomes of Black households in the bottom 20% saw their average income fall from $6,465 to $6,379.

Among White households, the pattern of change was similar but not quite so extreme. The average income of the top 5% of White households rose by 83% in this period, as compared to the 88% increase for the top Black households—though that elite White group was still taking in 50% per household more than their Black counterparts. The bottom 20% of White households saw a 13% increase per household in their inflation-adjusted incomes between 1970 and 2011.

http://www.truth-out.org/opinion/item/18473-black-white-income-differences-whats-happened

Wat doet de wereld daaraan? Waarom hebben jullie die vraag nooit gesteld? 

Samantha Power: Geen woord over de Amerikaanse oorlogsmisdaden.