Allereerst dit:
The emergence of public opinion as a significant force
in the political realm can be dated to the late 17th century. However, opinion
had been regarded as having singular importance since far earlier - William Shakespeare
had called public opinion the 'mistress of success' and Blaise Pascal thought it
was 'the queen of the world.' John Locke
in his influential treatise An Essay Concerning Human Understanding
considered that man was subject to three laws: the divine law, the civil law, and
most importantly in Locke's judgement, the law of opinion or reputation. He
regarded the latter as of the highest importance because dislike and ill-opinion force people to conform
in their behaviour to social norms, however he didn't consider public opinion
as a suitable influence for governments.
William
Temple in his essay of 1672, On
the Original and Nature of Government gave an early formulation of the
importance of public opinion. He observed that:
when vast numbers of men submit their
lives and fortunes absolutely to the will of one, it should be want of heart,
but must be force of custom, or opinion, the true ground and foundation of all
government, and that which subjects power to authority. Authority rises from
the opinion of wisdom, goodness, and valour in the persons who possess it.
Met dit inzicht als uitgangspunt
stelde in 1922 de meest
vooraanstaande Amerikaanse opiniemaker van de twintigste eeuw, Walter Lippmann,
in zijn standaardwerk Public Opinion dat
public
opinions must be organized for the press if they are to be sound, not by the
press... Without some form of censorschip, propaganda in the strict sense of
the word is impossible. In order to conduct propaganda there must be some
barrier between the public and the event. Access to the real environment must
be limited, before anyone can create a pseudo-environment that he thinks is
wise or desirable... Though it is itself an irrational force the power of
public opinion might be placed at the disposal of those who stood for workable
law against brute assertion.
Dit is precies het uitgangspunt van de
hedendaagse macht. Brute repressie is duurder dan soepele manipulatie. Ik stel
dit nog even met nadruk omdat we op dit moment getuige zijn van het
geleidelijke afname van de legitimiteit van de huidige macht. Het geklungel van
de regering Obama is kenmerkend voor de betrekkelijk snelle ineenstorting van
de VS als enige supermacht.
Lippmann: 'public opinions must be organized for the press if they are to be sound, not by the press'
Obama is een zwart/witte president die met de
kreet ‘Change We Can Believe In’ iets meer dan een kwart van de Amerikaanse
kiesgerechtigden achter zich kreeg. Een laag aantal omdat tussen de 40 tot 50 procent van het
Amerikaanse electoraat al ongeveer een halve eeuw niet meer stemt, omdat het geen vertrouwen erin heeft dat stemmen zin heeft, ook niet op Obama. Dit is een
feit dat door de mainstream media genegeerd wordt omdat de 'vrije pers' dan de afnemende legitimiteit
van de Amerikaanse democratie bespreekbaar moet maken. En daar rust een taboe
op in de westerse commerciele massamedia, een even groot taboe als er in de Middeleeuwen
het taboe was het bestaan van God ter discussie te stellen. Een ander groot
taboe is publiekelijk het failliet van het neoliberalisme structureel aan te
kaarten. De VS is een democratie en het kapitalisme is een zegening, punt, uit! Het probleem is alleen dat deze doctrine steeds minder geloofwaardig is geworden.
Het geloof dat wij de goeden en de anderen de kwaden zijn is onder druk komen te staan,
onder andere door het succes van internet, waardoor de officiele opiniemakers
in de mainstream het monopolie op de waarheid verloren hebben, net als de
katholieke geestelijkheid voorafgaand aan de Reformatie haar macht verloor door de komst van de drukpers en de gelovigen zelf konden lezen wat in de bijbel stond. Er treedt, net
als toen, een periode op van wat ik noem: de barokkisering van de samenleving.
De etymologie van het begrip barok is veelzeggend.
Het woord is afgeleid van het Portugese barroco,
hetgeen betekent ‘onregelmatig gevormde parel,’ terwijl het
oorspronkelijk in het Italiaans een term was waarmee de filosofen in de
Middeleeuwen een obstakel in de logica aanduidden. In beide gevallen hebben we
te maken met een afwijking van de norm, van de vorm zowel als van de inhoud. De barok
ontstaat wanneer de oorspronkelijke impuls van een systeem is uitgewerkt, en de
mens krampachtig zoekt naar een nieuwe vorm en inhoud, maar die niet kan
vinden. Het enige dat hij weet te verzinnen is een herhaling van zetten met
steeds meer versierselen erom heen, tot het eindigt in de krankzinnigheid van
de rococo, wanneer alleen nog maar de versierselen ertoe doen en de inhoud achter
die versierselen is verdwenen. De werkelijkheid is alleen nog maar vorm. Ik
geef een voorbeeld: sinds 1960 zijn de rijken in de Amerikaanse democratie erin
geslaagd om hun rijkdom te verviervoudigen, dat wil zeggen: van elke 10
dollar verdween in 1960 één dollar in de zakken van de plutocratie, en nu vier
dollar. Het zal ieder zinnig mens duidelijk zijn dat dit niet democratisch is
gegaan, tenzij de materialistische massa van de Amerikanen bestaat uit idioten die graag haar
geld aan de rijken geeft. In diezelfde Amerikaanse democratie leeft intussen
meer dan 40 miljoen individuen onder de armoedegrens, is één op de vijf
kinderen ondervoed, en wordt meer dan 50 procent van het beschikbare
(discretionary) federale budget besteed aan het militair industrieel complex,
ten koste van gezondheidszorg, volkshuisvesting, onderwijs, kunsten, de
binnenlandse infrastructuur etc. Ook dat is een signaal dat de Amerikaanse
‘democratie’ geen inhoud meer heeft, maar een barokke vorm. Biljoenen dollars
worden besteed om dit systeem met geweld in allerlei vormen in stand te houden. Obama heeft bij de laatste
presidentiele verkiezing een miljard van met name de rijken gekregen voor zijn
verkiezingsfonds om president te kunnen worden. Het zal duidelijk zijn dat zijn
rijke financiers dit niet hebben gedaan met de gedachte dat ‘de eerste
zwarte president’ hun belangen zou gaan schaden, Alleen een dwaas
gelooft dat Obama werkelijk de leus ‘change we can believe in,’
in praktische daden zou omzetten. Een dwaas, en de mainstream media moet ik
erbij vermelden, want ook de commerciele massamedia zijn in handen van de
rijken.
De bestsellerauteur Geert Mak mag dan wel op de Nederlandse radio met
grote stelligheid beweren dat
Het beter is voor Nederland en
de internationale gemeenschap dat Obama de verkiezingen wint.
en:
'Bij Obama speelt het erg over het verdedigen van verworven rechten,'
en:
'Bij Obama speelt het erg over het verdedigen van verworven rechten,'
maar daarmee toont hij alleen aan dat hij even
gecorrumpeerd is als zijn mainstream collega-journalisten. Feit is namelijk het
volgende, zoals de kritische Amerikaanse journalist Robert Scheer schreef:
The love fest between Barack
Obama and his top fundraiser Penny Pritzker that has led to her being nominated
as Commerce secretary would not be so unseemly if they both just confessed that
they did it for the money. Her money, not his, financed his rise to the White
House from less promising days back in Chicago.
“Without Penny Pritzker, it
is unlikely that Barack Obama ever would have been elected to the United States
Senate or the presidency,” according to a gushing New York Times report last
year that read like the soaring jacket copy of a steamy romance novel. “When
she first backed him during his 2004 Senate run, she was No. 152 on the Forbes
list of the wealthiest Americans. He was a long-shot candidate who needed her
support and imprimatur. Mr. Obama and Ms. Pritzker grew close, sometimes
spending weekends with their families at her summer home.”
But don’t sell the lady
short; she wasn’t swept along on some kind of celebrity joyride. Pritzker, the
billionaire heir to part of the Hyatt Hotels fortune, has long been first off
an avaricious capitalist, and if she backed Obama, it wasn’t for his looks.
Never one to rest on the laurels of her immense inherited wealth, Pritzker has
always wanted more. That’s what drove her to run Superior Bank into the
subprime housing swamp that drowned the institution’s homeowners and depositors
alike before she emerged richer than before.
Pritzker and her family had
acquired the savings and loan with the help of $600 million in tax credits. She
became the new bank’s chairwoman and ended up as a director of the holding
company that owned it. Under her leadership, Superior specialized in subprime
lending, hustling folks with meager means and poor credit into high interest
loans that were bundled into the toxic securities that wrecked the U.S.
economy.
As
federal regulators began to move in on her bank after it had dangerously
inflated the value of its toxic assets, Pritzker assured its employees: “Our
commitment to subprime has never been stronger.” Two months later, the bank was
pronounced insolvent. At the time, the Federal Deposit Insurance Corp.’s
inspector general report concluded, “The failure of Superior Bank was directly
attributable to the board of directors and executive management ignoring sound
risk diversification principles, as evidenced by excessive concentration in
residual assets related to subprime lending.”
President Obama looks to longtime fundraiser Penny Pritzker after announcing her nomination to run the Commerce Department and that of economic adviser Michael Froman, left, as the next U.S. Trade Representative.
Ook dit
is een illustrerend voorbeeld dat de Amerikaanse ‘democratie’ niet meer is dan
een barok verschijnsel, een versiersel dat de schijn moet ophouden dat de
volksheerschappij nog bestaat. Het probleem nu is dat de zwakke president Obama
met een imagoprobleem zit opgescheept, want als de rijken je hebben betaald om
voor president te spelen terwijl je de bevolking ‘change we can believe in’
hebt beloofd, is het logisch dat je net als de PVDA in Nederland een
toneelstukje moet opvoeren. Het gevolg is dat het beleid van Obama buitengewoon
stupide, maar tevens gevaarlijk is geworden. Daarover bericht de 'vrije mainstream pers' natuurlijk niet. Daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten