Het verhaal dat onze media al bijna 30 maanden over Syrië verspreiden is dat van de spontane opstand van een bevolking die verlangt naar vrijheid en democratie en zich daarbij op heldhaftige en vreedzame wijze verzet tegen het brutale ‘regime’ van ‘dictator’ Bashar al Assad. En pas na maanden van vreedzaam verzet greep men naar de wapens en pas doordat westerse steun uitbleef kregen jihadisten deels de overhand.
Ida Abdo
Nog steeds volgens die versie brak de opstand totaal onverwacht op 15 maart 2011 uit in de vlakbij de Jordaanse grens gelegen stad Daraa waar enkele kinderen na het spuiten van graffiti opgepakt en gefolterd waren door de veiligheidsdiensten. Wat dan een geheel ‘spontane’ betoging veroorzaakte waarop dan zonder enige aanleiding door de veiligheidsdiensten was geschoten.
Dit veroorzaakte ook elders in het land ‘spontane’ betogingen waarop de politie ook dan weer schoot. Het werd in onze media voorgesteld als de reactie van een bloeddorstig monster die doodbrave burgers hondsbrutaal aanpakte. Waarna de zaak verder escaleerde.
Dat is het klassieke bijna officiële verhaal dat propagandisten als VRT-journalisten Jens Franssen, Rudi Vranckx, Brigitte Herremans van Pax Christi en Rik Coolsaet ons al die tijd voorhouden. Een grote leugen. En dat blijkt ook uit documentatie van die rebellen zelf.
Zo blijkt niets van die opstand spontaan te zijn en het bewijs hiervoor is zelfs in het Nederlands op een Nederlandse blog te vinden. Die blog heet
www.syrischeopstand.blogspot.nl en is het geesteskind van de 13 jaar geleden in Nederland gearriveerde Syrische Ida Abdo.
Nep
Die schreef op 26 februari 2011 – Dus drie weken voor die 15de maart!! – een artikel met als toch wel heel merkwaardige titel: ‘Syrische opstand verwacht op 15 maart 2011’. Het is alsof men bij de bakker een taart bestelde of een reisje naar de kust plande.
Zo schrijft ze die zaterdag 26 februari om 3u09 in de nacht (1):
“De organisatoren van de Syrische opstand hebben gisteren op Facebook 15 maart uitgeroepen tot de dag waarop de Syrische revolutie ontketend gaat worden. Eerder werd op 5 maart een ‘Syrische dag der woede’ aangekondigd die echter gedoemd was om te mislukken.
De reden voor de keuze van 15 maart is, volgens de organisatoren, het feit dat ze tijd nodig hebben om het volk te mobiliseren en warm te maken voor de opstand, maar ook door organisatorische redenen.
Deze voorbereiding achten ze essentieel om te voorkomen dat deze opstand, net als de eerder aangekondigde ‘dag der woede’, niet zal slagen. Daarnaast hebben de organisatoren als reden genoemd het feit dat de revolutie in Libië nog vol aan de gang is, met als gevolg dat alle media-aandacht op Libië gericht is.
Op de Facebookpagina van de Syrische opstand, die momenteel 24.500 leden telt, werd verder aangegeven dat in acht Syrische provincies al groepen zijn gevormd die verantwoordelijk zijn voor de lokale organisatie en mobilisatie van burgers.
De berichten en reacties op de Facebookpagina zijn zeer lovend en enthousiast. Het blijft echter de vraag of de woorden ook daadwerkelijk in daden zullen worden omgezet. Ik hoop het van harte!”
Van een onthulling gesproken. Die zogenaamde spontane acties in Syrië waren dus nep maar bovendien ook nog erg goed voorbereid. Alles moest op die dinsdag de 15de maart 2011 klaar staan om het land dan geleidelijk aan in brand te steken.
Ze heeft het over ‘organisatoren’, maar dat blijkt dan de ondergronds werkende Syrische Moslimbroederschap te zijn. Ook heeft ze het over een Facebookpagina. Iedereen die Facebook en de sociale media kent weet dat dit soort pagina’s overal kunnen worden opgezet, dus ook in de VS of Israël, en dat het aantal ‘vrienden’, zo nep kan zijn als maar kan.
Het kan zelfs gewoon slechts 1 man zijn die namens 24.500 niet eens bestaande personen spreekt. Een aangepast computerprogramma maakt het erg simpel om dit zelfs in enkele seconden te realiseren. Facebook is ook een der meest favoriete instrumenten van de VS om hen vijandige regeringen te destabiliseren en desnoods omver te werpen.
Seymour Hersh
Het artikel van Ida Abdo is daarom een bevestiging van het hier eerder al herhaalde malen ter sprake gekomen artikel ‘The redirection’ (De koerswijziging) van de Amerikaanse journalist Seymour Hersh, een der beste onderzoeksjournalisten van de VS, welke op 5 maart 2007 verscheen in weekblad The New Yorker. (2)
Hierin staat aan de hand van getuigenissen van o.m. de Libanese Druzenleider Walid Jumblatt hoe hij aan de toenmalige Amerikaanse Dick Cheney vicepresident voorstelde om de Libanese verzetsbeweging Hezbollah te breken door de Syrische regering aan te vallen, gebruikmakend van de lokale Moslimbroederschap.
Een idee dat blijkens Hersh ook andere Libanese politici, waaronder een groep leidende figuren rond de vroegere vermoorde president Rafic Hariri, en de Saoedische regering opperden. Het voordeel hiervan was dat men dan ook Iran, die andere aartsvijand, kon pakken.
Die voorstellen werden gedaan in de herfst van 2006 en waren een cruciaal onderdeel van de Israëlische en Amerikaanse evaluatie van de Israëlische inval van juli en augustus 2006. Die inval was voor Israël namelijk desastreus afgelopen. Met Hezbollah als de symbolische winnaar.
Fatah al Islam
In het werk hierover van Seymour Hersh kwam expliciet de steun van de VS aan de jihadistische groep Fatah al Islam ter sprake. Die was in november 2006 opgericht en kreeg haar wapens met steun van de VS, de groep rond Saad Hariri, zoon van de vermoorde Rafic, en Saoedi-Arabië.
Volgens Hersh speelde David Welch, toen een onderminister op het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, hier een sleutelrol. Fatah al Islam werd in augustus 2007 door de VS uitgeroepen tot een terreurgroep.
Wat de VS toeliet vast te houden aan de illusionaire ‘oorlog tegen de terreur’. En het gaf die groep bij velen in de Arabische wereld ook een heldenstatus. Wat eveneens de bedoeling van de VS was. Eind 2010 werd ze echter opmerkelijk van die lijst gehaald. Dit terwijl haar contacten met al Qaeda toch goed gekend waren.
Ook de door de VS bewapende Syrische jihadistengroep Jabhat al Nusra zit in die door de VS gecreëerde categorie van terreurorganisaties. Fatah al Islam en leden ervan zijn nu volop actief in Syrië.
Van mei tot juni 2007 bezette deze terreurgroep het Palestijnse vluchtelingenkamp Nahr al Bared vlakbij de noordelijke Libanese havenstad Tripoli. Ze werd uiteindelijk verslagen door het Libanese leger. Men deed toen in de media ook verwoede pogingen om de groep te liëren aan de regering in Syrië. Tevergeefs.
Syrische Moslimbroeders
Het is dit plan dat o.a. Walid Jumblatt voorstelde dat men dan ook in Syrië toepaste. Het werd voor het eerst opnieuw in de praktijk gebracht met de creatie van Fatah al Islam in 2006 in Libanon. Een soort test dus.
Als Iba Abdo dan in haar tekst spreekt over het organiseren van die opstand, dan heeft zij het daarom over lokale afdelingen van de geheime maar toch vrij goed uitgebouwde structuur van die Syrische tak der Moslimbroeders.
En waarom de opstand dan met een aantal dagen werd uitgesteld kunnen wij uit de tekst niet echt afleiden. Maar mogelijks heeft het te maken met de essentiële aanwezigheid bij de betogingen van ingehuurde sluipschutters.
Tijdens de eerste betogingen onder meer in Daraa bleek dat er tussen de betogers sluipschutters verborgen zaten die o.a. de aanwezige politie aanvielen en ook op de betogers zelf schoten. Het is een techniek die men eerder ook in Tunesië bij de eerste betogingen toepaste.
Vietnam als voorbeeld
Hier werden enkele figuren met onbekende nationaliteit – het gerucht ging dat het Israëli betrof - gearresteerd maar om onduidelijke reden en in het grootste geheim terug vrijgelaten. Ze verdwenen als het ware van de aardbol.
Het doet natuurlijk denken aan de zich in het Vietnamese Ho-Chi-Minhstad (Toen nog Saigon) in 1952 afspelende roman ‘The Quiet American’ van de Britse schrijver en journalist Graham Greene (3).
Plots wordt de stad geconfronteerd met een serie bomaanslagen die volgens de kranten het werk van de Vietminh waren, de nationalistische verzetsgroep. Een boek gebaseerd op ware gebeurtenissen.
Tot in de roman van Greene een Brits journalist ontdekt dat het allemaal het werk is van een brave stille Amerikaan die er ogenschijnlijk met hulpverlening bezig was. En man die in het geheim samenwerkte met een criminele organisatie om zo de boel te destabiliseren.
Syrisch Observatorium voor de Mensenrechten
Volgens onder meer de Nederlandse oorlogscorrespondent Arnold Karskens waren al bij het begin van deze opstand jihadisten vanuit Irak afgezakt naar Syrië om er de burgeroorlog in gang te steken. De VS en Israël wilden immers, in navolging van de andere landen in de regio, ook Syrië vernielen.
En dat alles netjes en met militaire precisie was voorbereid bewijst zeker ook het bestaan van het Syrisch Observatorium voor de Mensenrechten dat vanuit het Britse Coventry werkt. Het is ogenschijnlijk een eenmanszaak van een zekere Rami Abdulrahman die gelieerd wordt aan de Syrische Moslimbroederschap.
Deze stond bij het begin van de opstand plots in Coventry klaar om berichten te verzamelen en te publiceren, komende vanuit zowat alle plekken in Syrië. Berichten over wat hij dan uiteraard de ‘strijd voor de vrijheid en mensenrechten’ noemde. Maar zoiets opzetten doe je natuurlijk niet op enkele weken, neen, het neemt maanden voorbereidend werk in beslag.
Het vergt ook de medewerking van de Britse regering die indien gewenst vlot de actieradius van elke vreemdeling in het land zo kan beperken. Bovendien bleek Rami Abdulrahman zo goed op de hoogte van bomaanslagen dat hij sommige ervan al aankondigde nog voor ze gebeurden. Van een informatienetwerk gesproken.
Dit Observatorium heeft bovendien als extra voordeel dat het de bron van informatie is voor onze naar vlot en schokkend nieuws verlangende pers. In die zin was de oprichting van dit Observatorium een essentieel element om die opstand in de media slagkracht te geven. En dat dit niets met mensenrechten te maken heeft is ook duidelijk, behalve dan het vertrappelen ervan.
Politieke vluchteling
Vraag is natuurlijk wie die Iba Abdo dan is en wat haar beweegreden zijn om in haar geboorteland een door het westen gefinancierde jihadistische opstand te steunen. Zij is geboren in de Syrische aan Turkije grenzende stad al Khamisly, pal in Koerdisch gebied. Haar grootouders langs vaderszijde kwamen uit Irak en behoorden tot de Chaldeeuws-katholieke kerk. (4)
Haar vader, een timmerman zonder veel werk, vroeg een 13 jaar geleden politiek asiel aan in Nederland. Wat bij sommigen in de stad vragen opriep daar hij de dag voor zijn vertrek thuis hiervoor nog een feest had gegeven. In Nederland bekende hij zich bovendien plots tot een volgeling van Riad al Turk, een oudgediende topman van de Syrische Communistische Partij.
Wat eigenaardig is want volgens bronnen in al Khamisly was hij er vroeger actief bij ‘Revolutionaire Actie’, een comité werkende onder de kleine linkse splintergroep de Syrische Communistische Actiepartij, dus los van en zelfs tegen de Syrische CP van Riad al Turk.
Merkwaardig is dat deze groep volgens diezelfde bronnen vorige eeuw dan wel samenwerkte met de Moslimbroederschap als die van 1976 tot 1982 een erg gewelddadige opstand organiseerde tegen de regering van toen nog president Hafez al Assad, vader van Bashar. Wat in 1981 resulteerde in een bloedbad in de stad Hama toen het leger er een massaslachting aanrichtte.
Fris ding
En eens asiel liet hij dan zijn vrouw en kinderen overbrengen. De vraag is waarom een jonge modieus en goed geklede dame met mooi lang haar en een stevig uitziende decolleté plots een jihadistische revolutie gaat steunen. Een opstand van mensen die als ze slaagt dat soort gedrag met minstens zweepslagen zullen afstraffen.
Politiek ermee akkoord gaan lijkt bij haar dus uitgesloten. En dan stelt zich de vraag welk de echte reden is voor haar politieke actie. Bovendien heeft ze niet alleen een goed overkomend uiterlijk maar is ze ook erg goed gebekt en dus ideaal voor de financiers achter die jihadisten om voor hun zaak propaganda te maken.
Een dame met nikab of een man met een agressieve blik en zware baard brengt men in het westen nu eenmaal niet op TV om reclame te maken voor de ‘goede’ Syrische zaak. En dan is zo’n fris vlot pratend ding het uitstekende uithangbord voor deze niet-zo spontane opstand. En bovendien wordt ze zo bekend en stijgt haar marktwaarde op de jobmarkt. Tweemaal raak.
Ze was in Nederland al o.m. in de Tv-programma’s Pauw en Witteman en vorige week in Knevel & Van den Brink. Ze werd de voorbije week ook in De Morgen als politicologe over die gasaanval aan het woord gelaten, zonder dat men haar affiliatie met het verzet vermelde. En uiteraard was volgens haar die gasaanval het werk van het Syrische leger. Wat had men gedacht.
Willy Van Damme
Met dank aan onder meer Jan Verheul.
Deze zogenaamde heroriëntering heeft wel nooit echt plaats gehad. Hier was Seymour Hersh verkeerd. De steun der VS aan allerlei islamistische extremisten dateert al van 1978 toen men Afghanistan aanpakte en de Sovjetunie naar het land lokte. Een beleid dat men feitelijk nooit stopte. Het was de periode toen de VS de moedjahedien, de Taliban en al Qaeda creëerden.
Dit beleid werd verder versterkt door de staatsgreep in Qatar van 27 juni 1995 waarbij Emir Khalifa bin Hamad al Thani werd afgezet door zijn zoon Hamid bin Khalifa al Thani. Vooral zijn neef Hamid bin Jassim bin Jabar al Thani speelde hierbij als premier de sleutelrol, samen met Mozah bint Nasser, de tweede echtgenote van de emir.
Al Jazeera
De premier was daarnaast ook nog minister van Buitenlandse Zaken en baas van de Qatarese Overheidsinvesteringsdienst, het over tientallen miljarden euro’s beschikkende investeringsfonds dat o.m. eigenaar is van het Londense grootwarenhuis Harrods en de voetbalclub Paris Saint-Germain.
Reeds op 1 november 1996, een jaar na het afzetten van de emir, begon Qatar met de Arabischtalige uitzendingen per satelliet van al Jazeera. Dit werd vanaf 1 januari 1999 een permanent uitzendende nieuwszender. Wat in 2006 dan gevolgd werd door al Jazeera English.
Het is via al Jazeera dat de VS greep zal krijgen op de Arabische publieke opinie. Essentieel indien ze de Arabische bevolking wou manipuleren. En dit gebrek aan controle over de Arabische media was tot dan een reuzengroot probleem welke Washington erg dwars zat.
Via de verslagen van Wikileaks weten we dat de Qatarese premier, samen met de Amerikaanse militaire veiligheidsdienst (DIA) en de Amerikaanse ambassade in Qatar tot zelfs de woordkeuze, de onderwerpen en de studiogasten bij de zender bepaalden. Met andere woorden: Men paste hier de meest strikte censuur toe die maar mogelijk is.
Yusuf al Qaradawi
De zender was, mede dankzij het uitzenden van de boodschappen van Bin Laden, de zender geworden voor vele kritische Arabieren die hun regering beu waren. Gelijktijdig begon men via deze zender ook aan het verspreiden van het gedachtengoed van islamistische extremisten als Yusuf al Qaradawi, de in Qatar verblijvende Egyptische haatpredikant.
Het is deze controle van de Arabische media die het mogelijk maakte om de Arabische Lente te lanceren. Wat, zoals nu duidelijk blijkt, niets anders dan een poging was om in seculiere staten als Egypte islamisten aan de macht te brengen. Wat de spanning er deed toenemen en in die landen zorgde voor een sociale en economische catastrofe.
Al Jazeera is in bijna alle Arabische landen nu zeer impopulair en zelfs gehaat. Getuige de soms spontane acties in Egypte tegen hun journalisten. Met andere woorden: De VS en Israël zitten opnieuw met hetzelfde probleem als van weleer.
3) De roman ‘The Quiet American’ werd zowel in 1958 als in 2002 ook verfilmd. De eerste maal onder regie van de gekende regisseur en schrijver Joseph L. Mankiewicz. Met een ontevreden Graham Greene tot gevolg die hem als te weinig anti-oorlogs bestempelde.
De tweede gebeurde onder de regie van Phillip Noyce met Michael Caine als de Britse journalist Thomas Fowler. Alden Pyle, gespeeld door Brendan Foster, is hier de man van de CIA die met bendeleider ‘generaal’ Thé, in het echte leven Trinh Minh The, een bommencampagne organiseert met vele dode vrouwen en kinderen tot gevolg.
Met als bedoeling de Franse invloed uit te schakelen, de Vietminh in diskrediet te brengen, een hereniging van Vietnam te saboteren en een aan de VS schatplichtige Quislingregering aan de macht te brengen. Het begin van de derde fase van de Vietnamese oorlog.
Graham Greene werkte in de tweede wereldoorlog voor de Special Operations Executive (SOE), de voorloper van de Britse spionage- en sabotagedienst MI6, als contactman voor het anti-Duitse verzet in Joegoslavië.
Het boek was de weerslag van de ervaringen opgedaan tijdens een reis van Graham Greene doorheen de Vietnamese Mekongdelta en Ho Chi Minhstad in 1952.
4) De Chaldeeuws Katholieke kerk is ontstaan uit het eerste schisma van de katholieke kerk waarbij vooral de kerken in het Midden-Oosten en verder in Azië zich afscheurden van Rome. Met als een der voornaamste stromingen toen de Nestorianen. Haar voornaamste geloofskernen bevinden zich in Irak, Syrië, Turkije en Libanon.
De taal van deze Chaldeeuws-Katholieke kerk is het oud Syrisch (dus niet het Arabisch) en het Aramees, de taal die Christus en zijn volgelingen toen spraken en die nog in delen van Syrië en Libanon wordt gesproken.
De invasie van de VS in Irak in 2003 en de creatie door de VS van allerlei jihadistische groepen heeft de kerk wel zeer zware schade toegebracht. Wat vermoedelijk ook de bedoeling was van Israël en Washington.
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten