Nazmiye Oral schrijft in de Volkskrant:
Laatst nog had ik een gesprek met een mevrouw die geschokt was dat ik op deze aarde begraven wilde worden. Mijn verweer dat mijn kinderen hier wonen en dus mijn lijk ook hier mag blijven – ‘dan kunnen ze nog eens op bezoek als ze willen’ – maakte geen indruk. Wat overeind bleef, was dat ik deze aarde verkoos boven het vaderland. Het is geen westerlingenhaat, maar simpelweg angst voor verlies van identiteit. Angst om te verdwijnen.
http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/7686/Gevangen%20in%20de%20klauwen%20van%20bange%20ouders//
Het is een scherpe observatie, de 'angst voor identiteitsverlies.' Het is juist deze 'angst om te verdwijnen,' die het westers consumentisme voedt. De identiteit bij ons is direct gekoppeld aan status, de mens hier is niet wie hij is, maar wat hij heeft. Zonder bezit is men niet, dit is de absolute kern van het neoliberale model dat ons leven beheerst. Vandaar dat in het Westen het verschil tussen arm en rijk weer groeit. Hoe meer men heeft des te meer men is, hoe minder men heeft des te groter de angst voor identiteitsverlies, tot men tenslotte onzichtbaar is geworden. Daarbij geldt: de rijkdom van de een gaat ten koste van de ander.
'Our economy is based on spending billions to persuade people that happiness is buying things, and then insisting that the only way to have a viable economy is to make things for people to buy so they'll have jobs and get enough money to buy things. Now, if you can base a whole economy on such a silly circularity, you could just as well base it on some other silly circularity. How about paying people to do what needs to be done so that they'll have enough mnoney to pay the financing of what needs to be done? [...] There's probably no more important task ahead of us than finding a way for people to make a living being useful to the community.' Philip Slater. 1970
Stel, ik ben een Turks-Nederlandse jongeling en ik kan dwars door de hypocrisie van ons bestel heenkijken, wat voor een alternatief heeft hij/zij dan? Welke werkelijke keuze heeft hij/zij? Hoe groot is zijn/haar vrijheid? En nu heb ik het dus niet over al die Turks-Nederlandse jongeren voor wie het kopen een religie is geworden net als voor al hun andere Nederlandse leeftijdsgenoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten