Philip Slater is net als Nazmiye Oral een toneelmens en een publicist.
BIOGRAPHY
Philip Slater has an A.B. and Ph. D. from Harvard and taught sociology at Harvard, Brandeis, and UCSC. He was Professor and Chairperson of the Brandeis Sociology Department in 1971 when he resigned to found--with Jacqueline Doyle and Morrie Schwartz-- Greenhouse, a non-profit growth center, where he led encounter groups and personal growth workshops. He has been a merchant seaman, actor, business consultant, cookie salesman, marriage officiant, and president of a theatre.He co-wrote and narrated PARADOX ON 72nd STREET, a one-hour TV documentary aired nationally by PBS, and has acted in over 30 plays and films. In 1982 he was chosen by MS. Magazine as one of its “male heroes.” He has written twenty plays, and has taught writing and playwriting at UCSC and in private workshops since 1989.
He is currently teaching online courses at California Institute for Integral Studies.
Nazmiye Oral eindigt haar VK-column het advies om de eerste generatie Turkse ouders in Nederland in te lichten
'over de pijn van hun kinderen, het vernietigende effect van afknippen van vleugels en het belang van loslaten van hun kroost. Als we in alle vrijheid het beestje bij de naam durven noemen, doe ik graag mee.'
Oral gaat er van uit dat de ouders het lijden van hun kinderen niet zien. De vraag is of dit juist is, of dat de wederzijdse pijn zo groot is dat geen van de betrokkenen het bespreekbaar durft te maken. En zelfs als het bespreekbaar wordt gemaakt wat is dan de boodschap van de kinderen? Dat hun ouders er een inferieure cultuur op nahouden? Dat de westerse cultuur vrijheid betekent? Ook dat zijn leugens. Zo simpel zit het leven hier niet in elkaar. Philip Slater schrijft wat dat betreft terecht:
'The issues that people got so exited over in the sixties are still unresolved. The conflicts of that period go to the heart of American culture.... the sixties were just the first battle in a struggle that will last for many decades... Yet the structure of our society -- its massive inequalities, overwhelming corporate power, and the chronic exploitation of the consumer by professions, industry and government -- has not changed. It will take more than enthusiasm to bring that about. What the turmoil of the sixties did was to define the issues of the struggle... The point is that if the new culture was devoured by the old, the battle will continue in the old culture's belly. At some point a devourer always overreaches himself, like the witch or giant in folk tales who tries to drink up the sea and bursts, or like the vacuum monster in Yellow Submarine who ultimately devours himself and disappears.'
Dat wat van buitenaf vrijheid mag lijken blijkt maar al te vaak een onzichtbare vorm van repressie te zijn. De westerse repressie is veel geavanceerder en geraffineerder dan die van de Turkse ouders waar Nazmiye Oral het over heeft. Dat is het enige echte verschil. Samenlevingen berusten nu eenmaal op repressie. Het is niet wij tegen ik, zoals Oral stelt:
'Wij halen onze schouders op: dan ben je toch alleen? Maar dan leef je wel naar je eigen waarheid, en dat is wat telt.'
Dit is de 'waarheid' van de consument 'en dat is wat telt,' de waarheid van de vervreemding, het thema van alle grote moderne toneelschrijvers, van Albee tot Pinter. Het IK dat zijn schouders ophaalt en zo zichzelf vernietigt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten