Israel als Schurkenstaat 309

Benedict Verbrugge
zondag 21 november 2010

"Palestijnen": Etnische zuivering door middel van aanhalingstekens, door Robert van Waning
Tags: zuivering, etnische, aanhalingstekens, palestijnen, israel

Met aanhalingstekens maken sommige mensen duidelijk dat de Palestijnen ("Palestijnen") volgens hen geen echt volk zijn. Die aanhalingstekens zijn stigmata, onderscheidingstekens waarmee bepaalde mensen apart worden gezet van andere mensen. De methode is bekend en veel van zulke onderscheidingstekens helaas ook.



Ook in het geval van de Palestijnen vormen deze stigmata een wezenlijk onderdeel van een misdaad tegen de menselijkheid, en daarom tegen de mensheid als geheel. Zij horen bij het streven van Israël om de Arabische bewoners van het voormalige Palestina o.a. door middel van ontmenselijking te doen verdwijnen. Alle sporen die erop wijzen dat zij ooit als bevolkingsgroep en later als volk hebben bestaan, moeten worden uitgewist, inclusief hun naam en die van hun huizen, dorpen, bronnen en landstreken. Wat Israël betreft waren de Palestijnen geen volk, zijn zij geen volk en zullen zij in ieder geval ook nooit een volk mogen worden.

Door de Palestijnen het recht te ontzeggen om zich een volk te voelen en zich dus ook zo te noemen, wordt die mensen een wezenlijk element van hun identiteit ontnomen, ondanks het feit dat de Palestijnen met hun gemeenschappelijke afkomst, herkomst, geschiedenis, religie, taal, grondgebied en gemeenschapsgevoel (dat nog dagelijk wordt versterkt door de Israëlische beroving, onderdrukking, discriminatie, bezetting en landroof) voldoen aan álle relevante criteria voor het zijn van een volk.

Dehumanisering (ontmenselijking) dient als rechtvaardiging van het onderdrukken, vervolgen en soms zelfs massaal vermoorden van een heel volk. Zij zijn immers geen volwaardige mensen en daarom natuurlijk ook geen volwaardig vólk van mensen.



Ontmenselijking is een effectieve methode omdat het de slachtoffers hun gevoel van menselijkheid en eigenwaarde ontneemt. Andere mensen zijn bij deze vorm van misdaad al snel geneigd om de andere kant op te kijken, want het gaat immers niet om volwaardige mensen. Daarom is het een misdaad tegen de menselijkheid van bepaalde mensen daarmee tegen die van álle beschaafde mensen die die menselijkheid immers met elkaar delen.

Israël is als joodse staat gebaseerd op een aantal mythen of - zo u wilt -veronderstellingen. Het grondgebied zou bijvoorbeeld ooit door de God van álle aardse levensvormen exclusief aan de Joden geschonken zijn. Hardnekkig is ook de aanname dat de Joden uit hun 'beloofde land' verdreven zijn en zich dus onvrijwillig over de wereld hebben verspreid om zich temidden van andere volken te vestigen. Dit is typisch zo'n kwestie waarover geschiedkundigen en gelovigen het per definitie nooit eens zullen worden. Dit zou wel mogelijk moeten zijn met betrekking tot het tot dogma verheven excuus dat het Palestina van vóór 1948 een land was zonder volk. De aanhalingstekens waarmee wordt bedoeld dat de Palestijnen geen volk zijn, dienen om van dit excuus met terugwerkende kracht een geldig alibi te maken.



De aanhalingstekens om de Palestijnen moeten ervoor zorgen dat het Palestijnse volk alsnog verdwijnt. Israël streeft immers nog steeds naar het verwerven van zoveel mogelijk Palestijns land met zo min mogelijk Palestijnen.



Dit doel wordt niet alleen op hardhandige wijze verwezenlijkt (oorlog, etnische zuivering, verdrijving, moordpartijen), maar ook door middel van geleidelijke methoden. Van die laatste - minder opvallende - categorie zijn bij voorbeeld bekend de weigering om grenzen tussen Israël en Palestina vast te stellen, het ontmoedigen van Palestijnen om in Israël zelf of door Israël begeerde gebieden te blijven wonen, het slopen van 'illegale' Palestijnse huizen, de onteigening en annexatie van Palestijnse grondbezittingen, het wegpesten van Palestijnen door hen met stenen te bekogelen en zelfs menselijke uitwerpselen over hen heen te storten (Hebron), wetsvoorstellen tot 'transfer' (=deportatie) van Israëlische Palestijnen naar elders en apartheid dmv een feitelijk tweederangs burgerschap op allerlei gebieden van het dagelijkse leven (wonen, scholen, werk, vestigings- en bouwvergunningen, huwelijk, gezinshereniging, controles, roadblocks, invallen in huizen en het confisqeren ervan, het niet mogen gebruiken van wegen die voor kolonisten bedoeld zijn, etc.).

Lees hierover bijvoorbeeld 'De andere kant van Israël' van Susan Nathan, 'Oorlog als er vrede dreigt' van Anja Meulenbelt, 'Een schreeuw om recht' van Dries van Agt, 'De oneindige oorlog' van Stan van Houcke, 'Naar een normaal Joods bestaan' van A.B. Yehoshua, 'Kijken in de spiegel' van A.B. Yehoshua, 'Israël achter de schermen' van Salomon Bouman, 'Israël een onherstelbare vergissing' van Chris van der Heijden, 'Jerusalem 1913' van Amy Dockser Marcus, 'Over Israël' van Renate Rubinstein, 'In naam van de Thora' van Yakov M. Rabkin, 'De belofte en het land' van Simone Korkus, om maar wat boeken te noemen waarin de stelselmatige ontmenselijking van de Palestijnen door de zionisten expliciet of impliciet wordt veroordeeld.

Het plaatsen van aanhalingstekens bij de Palestijnen lijkt van alle methoden om hen te doen verdwijnen nog een tamelijk zachtaardige. Dat is echter slechts bedrieglijke schijn.

Alle misdaden tegen de menselijkheid (en daarom tegen de mensheid) zijn namelijk begonnen met de stelselmatige ontmenselijking van bepaalde mensen vanwege hun afkomst, herkomst, religie of welke andere onveranderlijke eigenschap dan ook. Daarom moet dan ook de gehele mensheid in verzet komen als zich de eerste symptomen voortdoen dat het - ondanks alle goede voornemens, verklaringen en verdragen - toch wéér gebeurt. Daarbij is niet van belang wie dit keer dit soort misdaad pleegt, en wie daar dit keer de slachtoffers van zijn. Het gaat immers om mensen zónder aanhalingstekens.

http://benedictverbrugge.blogspot.com/2010/11/palestijnen-etnische-zuivering-door.html