Tijdens de komkommertijd in de Nederlandse journalistiek, dat wil zeggen zodra de politici aan vakantie toezijn, schreef in de NRC een zekere Huub Wijfjes, bijzonder hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam, over het 'spektakel' van zogeheten politieke debatten bij BNN en RTL 4:
Journalisten excelleerden in wat ze zo'n dertig jaar geleden zijn gaan beschouwen als hun belangrijkste norm: het analyseren en duiden van het politieke spel achter die maskerade.
Ik moet kennelijk heel wat gemist hebben, want ik constateer nu juist dat het aan serieuze analyses ontbreekt in de Nederlandse politieke journalistiek, en dat door een combinatie van luiheid en lafheid de Nederlandse parlementaire pers een gecorrumpeerd clubje is. Ik schrijf daar regelmatig over aan de hand van voorbeelden. Inderdaad is er sprake van een overmacht aan duiding, dat wil zeggen het verpakken van nieuws in prive meningen van de betrokken journalist, maar dat is nu juist het probleem. Huub Wijfjes is tevens universitair docent mediageschiedenis. Hoe is dat nu mogelijk?
2 opmerkingen:
Juiste partijkaart doet wonderen (PvdA in dit geval).
Klopt. Als journalisten iets doen, is het de norm van de macht overnemen.
Neem mejuffrouw "U kijkt zo lief" Tweebeeke. Laatst, bij Nieuwsuur, leek ze wel de plaatsvervanger van Wilders. In haar veel te lange vraaggesprek met Leers wilde ze niets over zijn mening en gedrag weten, maar alleen of hij Wilders er wel van op de hoogte had gesteld.
Een reactie posten