Louise O. Fresco 20

Louise Fresco. Lid van de Trilateral Commission en lid

van de Raad van Commissarissen van de Rabobank Nederland.

Kissinger uit de Rockefeller-stal die de moordenaar Pinochet aan de macht hielp om de westerse economische belangen veilig te stellen.

In de NRC van vandaag schrijft professor Louise Fresco in de haar zo vertrouwde Libelle-stijl over Tanja Nijmeijer:

De overwinning of de dood

Charmant staat ze daar, met haar mooie bruine ogen en haar lange haar. Recht in de camera zegt ze: „Ik ben een strijdster van de Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia, en ik zal een strijdster blijven tot de overwinning of tot de dood. Er is geen weg terug.”

Het opvallende bij Nijmeijer is dat het met name vrouwen met een enorme geldingsdrang zijn die zich druk maken over haar.

Nijmeijer is volgeling van de Farc en Fresco is lid van de Trilateral Commission. The Trilateral Commission is a private organization, established to foster closer cooperation among the United States, Europe and Japan. It was founded in July 1973 at the initiative of David Rockefeller, who was Chairman of the Council on Foreign Relations at that time.

Met andere woorden: Nijmeijer en Fresco staan diametraal tegenover elkaar. Nijmeijer denkt voor de armen te strijden, Fresco weet dat ze voor de rijken werkt. En wat voor rijken! De familie Rockefeller heeft wat betreft geweld een naam hoog te houden vanaf de puriteinse grondlegger van de geld dynastie. Dat begon al met het -- als het niet anders kon -- gewelddadig veroveren van de olievelden binnen de VS, en het scheppen van een kartel die de consument in wurggreep hield en de oude Rockefeller even rijk als gehaat maakte in de VS. Een ander voorbeeld:

The Ludlow Massacre refers to the violent deaths of 19 people^[1]:42 during an attack by the Colorado National Guard on a tent colony of 1,200 striking coal miners and their families at Ludlow, Colorado on April 20, 1914. The deaths occurred after a day-long fight between strikers and the Guard. Two women and eleven children were asphyxiated and burned to death. Three union leaders and two strikers were killed by gunfire, along with one child, one passer-by, and one National Guardsman. In response, the miners armed themselves and attacked dozens of mines, destroying property and engaging in several skirmishes with the Colorado National Guard. This was the deadliest incident in the 14-month 1913-1914 southern Colorado Coal Strike. The strike was organized by the United Mine Workers of America (UMWA) against coal mining companies in Colorado. The three largest companies involved were the Rockefeller family-owned Colorado Fuel & Iron Company (CF&I), the Rocky Mountain Fuel Company (RMF), and the Victor-American Fuel Company (VAF)... A United States Commission on Industrial Relations (CIR), headed by labor lawyer Frank Walsh, conducted hearings in Washington, collecting information and taking testimony from all the principals, including John D. Rockefeller, Sr., who testified that, even after knowing that guards in his pay had committed atrocities against the strikers, he "would have taken no action" to prevent his hirelings from attacking them.^[15] The commission's report suggested many reforms sought by the unions, and provided support for bills establishing a national eight-hour work day and a ban on child labor.

http://en.wikipedia.org/wiki/Ludlow_Massacre

Rockefeller had de straatarme mijnwerkers een lesje geleerd in het aloude kapitalisme. Maar ook de familie had iets geleerd, namelijk dat het veel beter voor het imago is deskundigen in te huren die kunnen adviseren hoe de Rockefellers op een minder openlijke manier de werknemers eronder kunnen houden. Sinds die tijd huurt de ene na de andere Rockefeller de Fresco's van deze wereld in om de belangen van de plutocratie te behartigen. Daarvoor worden deze mensen rijkelijk beloond met van alles en nog wat. Want laat 1 ding duidelijk zijn, de rijken moeten elke dag weer legitimeren dat zij rijk zijn en de rest niet. Louise Fresco laat zich daarvoor gebruiken zoals Nijmeijer zich laat gebruiken door de Farc. Misschien verklaart het de obsessie van dit soort oudere gepriviligeerde vrouwen voor de figuur van de nog relatief jeugdige Nijmeijer.

9/11 was the anniversary of the bloody 1973 CIA-sponsored coup (a plot hatched by David Rockefeller's cabal and overseen by Nelson's protoge Henry Kissinger) that toppled Chile's President Salvadore Allende (who had nationalized many Rockefeller interests in Chile) and replaced him with murderous dictator Augusto Pinochet...

After twenty-seven years of withholding details about covert activities following the 1973 military coup in Chile, the CIA released a report acknowledging its close relations with General Augusto Pinochet's violent regime. The report, CIA Activities in Chile, revealed for the first time that the head of the Chile's feared secret police, DINA, was a paid CIA asset in 1975, and that CIA contacts continued with him long after he dispatched his agents to Washington D.C. to assassinate former Chilean Ambassador Orlando Letelier and his 25-year old American associate, Ronni Karpen Moffitt. CIA actively supported the military Junta after the overthrow of Allende, the report states. Many of Pinochet's officers were involved in systematic and widespread human rights abuses....Some of these were contacts or agents of the CIA or US military. http://www.politicalfriendster.com/rateConnection.php?id1=426&id2=2471

Zoals gesteld: de Rockefellers hebben de terreur altijd gesteund zodra dit 'good for business' was. David Rockefeller, de man die de club oprichtte waar Louise Fresco nu lid van is, steunde achter de schermen de westerse terreur in al die landen waar hij economische belangen had zodra die bedreigd werden door sociale maatregelen. Weet Fresco dit niet? Jawel, ze weet maar te goed voor wie ze werkt. Juist daarom valt ze Nijmeijer aan. Ze moet zichzelf rechtvaardigen tegenover zichzelf en tegenover haar publiek. En wanneer ze tenslotte dit over de guerrillastrijdster schrijft:

Ze kan onmogelijk accepteren dat ze zulke foute stappen heeft gezet. Dit alles rechtvaardigt haar keuze geenszins, maar het maakt haar uitspraken wel begrijpelijk, en tegelijk ook zo aangrijpend.

schrijft ze eigenlijk over zichzelf. 'Inderdaad, er is geen weg terug.' Fresco heeft gekozen voor de plutocratie. Ik zou in haar geval alleen niet wil stellen dat dit haar positie haar 'zo aangrijpend' maakt. Integendeel zelfs. Collaboratie blijft collaboratie.

Dit zei de Amerikaanse historicus wijlen Howard Zinn tegen me over de mensen voor wie Fresco werkt:

De rijkdom van de natie is in bezit van een klein aantal machtige concerns en dat aantal wordt steeds kleiner. Aan het begin van de twintigste eeuw beheerden ongeveer tweehonderd invloedrijke ondernemingen de helft van de rijkdom, in het midden van de eeuw waren het er zo’n honderd en nu is er sprake van een relatief klein aantal zeer rijke ondernemingen met tentakels overal, niet alleen in de industriële en financiële sector maar ook in -en dit is nieuw in Amerika- de culturele sector. Het was altijd al zo dat er een verband bestond tussen degenen die de financiën beheerden en degenen die de bedrijven in handen hadden. JP Morgan was daar een voorbeeld van. Hij was een mega bankier en kreeg al gauw de macht over US Steel en vele andere bedrijven. De oliemagnaat Rockefeller had al gauw de Chase-Manhattan bank in bezit, dus die financieel-industriële verbanden bestaan al heel lang. Maar de laatste twintig a dertig jaar zijn die enorme concerns ook op het gebied van cultuur en communicatie actief. Ze bezitten de televisie netwerken. General Electric, Disney, General Motor en andere buitengewoon machtige financieel-industriële ondernemingen zijn nu de uitgeversbranche binnengedrongen en hebben de grootste uitgeverijen in hun macht. Uitgeverijen waren altijd onafhankelijk geweest in die zin dat ze onafhankelijk waren van de andere financiële reuzen. Nu is dat niet meer zo en zijn er nog maar een paar kleine uitgevers die onafhankelijk zijn en die nog niet in bezit zijn van die enorme financieel-industriële conglomeraten.

http://home.planet.nl/~houck006/zinn.html

Wat staat de Trilateral Commission voor?

Over de banken-lobby binnen de Tri Lateral Commission:

Since many of the members were businesspeople or bankers, actions that they took or encouraged that helped the banking industry have been noted. Jeremiah Novak, writing in the July 1977 issue of Atlantic, said that after international oil prices rose when Nixon set price controls on American domestic oil, many developing countries were required to borrow from banks to buy oil: "The Trilaterists' emphasis on international economics is not entirely disinterested, for the oil crisis forced many developing nations, with doubtful repayment abilities, to borrow excessively. All told, private multinational banks, particularly Rockefeller's Chase Manhattan, have loaned nearly $52 billion to developing countries. An overhauled International Monetary Fund (IMF) would provide another source of credit for these nations, and would take the big private banks off the hook. This proposal is the cornerstone of the Trilateral plan." He went on to say, "Although the Commission's primary concern is economic, the Trilateralists pinpointed a vital political objective: to gain control of the American Presidency... For the third time in this century, a group of American schools, businessmen, and government officials is planning to fashion a new world order..."

http://backreaction.blogspot.com/2008/10/socialism-and-social-democracy.html

The organization has come under much scrutiny and criticism by political activists and academics working in the social and political sciences. The Commission has found its way into a number of conspiracy theories, especially when it became known that President Carter appointed 26 former Commission members to senior positions in his Administration; later it also came out that Carter himself was a former Trilateral member. In the 1980 election, it was revealed that Carter and his two primary opponents, John Anderson and George H.W. Bush, were also members, and the Commission became a campaign issue. Ronald Reagan supporters noted that he was not a Trilateral member, but after he was chosen as Republican nominee he chose Bush as his running mate; as president, he appointed a few Trilateral members to Cabinet positions and held a reception for the Commission in the White House in 1984. The John Birch Society, which takes a conspiracy-oriented view, believes that the Trilateral Commission is dedicated to a one-world government.[4] In 1980, Holly Sklar released a book titled Trilateralism: the Trilateral Commission and Elite Planning for World Management.

http://www.facebook.com/topic.php?uid=2363362932&topic=3192

Trilateral Commission statutes exclude persons holding public office from membership. [3]

"Several of whom had been involved with the Trilateral Commission, but then that's almost everybody at one time or another."^[6] This comment was made during an exit interview by the White House Adviser on Domestic and Foreign Policy, Hedley Donovan, under President Jimmy Carter, in reference to when he was gathering a group of foreign policy figures to convene during the Soviet brigade in Cuba. [4] [5] Although initially opposed to Trilateral, “President Reagan ultimately came to understand Trilateral’s value and invited the entire membership to a reception at the White House in April 1984”, noted David Rockefeller in his memoirs.^[7]

Current Chairmen

• North America: Joseph S. Nye, Jr., University Distinguished Service Professor and former Dean, John F. Kennedy School of Government, Harvard University, Cambridge, MA; former Chair, National Intelligence Council and former U.S. Assistant Secretary of Defense for International Security Affairs.^[8]
• Europe: Peter Sutherland, Irish businessman and former politician associated with the Fine Gael party; former Attorney General of Ireland and European Commissioner in the first Delors Commission; former Director General of the General Agreement on Tariffs and Trade, the precursor to the World Trade Organization; Chairman of BP and Goldman Sachs International.^[9]
• Pacific Asia: Yotaro Kobayashi, Chief Corporate Adviser, Fuji Xerox Company, Ltd.;^[10] Board member of Callaway Golf Company, Nippon Telegraph and Telephone Corporation (NTT), Sony Corporation, and American Productivity & Quality Center; life-time trustee of Keizai Doyukai (Japan Association of Corporate Executives); Chairman of the Aspen Institute, Japan.^[11][12]

Current Deputy Chairmen

North America:

• Allan Gotlieb, Senior Adviser, Bennett Jones LLP, Toronto, ON; Chairman, Sotheby's, Canada; former Canadian Ambassador to the United States^[13]
• Lorenzo Zambrano, Chairman and CEO, Cemex SAB de CV, Monterrey, Mexico (since 1985); board member at IBM and Citigroup^[14]

Europe:

• Herve de Carmoy, Chairman, Almatis, Frankfurt-am-Main; former Partner, Rhône Group, New York & Paris; Honorary Chairman, Banque Industrielle et Mobilière Privée, Paris; former Chief Executive, Société Générale de Belgique^[15]
• Andrzej Olechowski, Founder, Civic Platform; former Chairman, Bank Handlowy; former Minister of Foreign Affairs and of Finance, Warsaw^[16]

Pacific Asia:

• Han Sung-Joo, President, Korea University [6], Seoul; former Korean Minister for Foreign Affairs; former Korean Ambassador to the United States^[17]
• Shijuro Ogata, Former Deputy Governor, Japan Development Bank; former Deputy Governor for International Relations, Bank of Japan[7]^[18]

[edit] Current directors

• North America: Michael J. O'Neil^[19]
• Europe: Paul Révay^[19]
• Pacific Asia: Tadashi Yamaoto^[19]

[edit] Former Chairmen

North America:

• Thomas S. Foley (2001–2008)^[20]
• Paul A. Volcker (1991–2001) Honorary and former North American Chairman;^[21] Chairman of President Obama's Economic Recovery Advisory Board;^[22] former Chairman, Board of Governors, U.S. Federal Reserve System [8] from 1979 to 1987; Chairman of the Board of Trustees of the Group of Thirty; former Chairman, Wolfensohn & Co., Inc., New York; Frederick H. Schultz Professor Emeritus, International Economic Policy, Princeton University;
• David Rockefeller (1977–91) Founder of the Trilateral Commission and Honorary North American Chairman; Chairman of the Chase Manhattan Bank board from 1969 to 1981; Chairman of the Council on Foreign Relations from 1970 to 1985, now honorary Chairman; a life member of the Bilderberg Group.^[23]
• Gerard C. Smith (1973–77)^[19]

Europe:

• Otto Graf Lambsdorff (1992–2001) Honorary European Chairman^[24]
• Georges Berthoin (1976–92) Honorary European Chairman^[25]
• Max Kohnstamm (1973–76)^[19]

Pacific Asia:

• Kiichi Miyazawa, Acting Chairman (1993–97)^[26]
• Akio Morita (1992–93)^[19]
• Isamu Yamashita (1985–92)^[19]
• Takeshi Watanabe (1973–85)^[19]

[edit] Former directors

North America:

• Zbigniew Brzezinski (1973–1976), U.S. National Security Advisor to U.S. President Jimmy Carter (1977–1981); Counselor, Center for Strategic and International Studies[9], Washington DC; Robert Osgood Professor of American Foreign Affairs, Paul Nitze School of Advanced International Studies, Johns Hopkins University; former Assistant to the President for National Security Affairs; Policy Planning Council of the Department of State (1966–1968).^[19][27]

http://en.wikipedia.org/wiki/Trilateral_Commission

Als u de biografie van een aanzienlijk aantal van deze mensen zou bestuderen dan komt u tot de slotsom dat we hier te maken hebben met de Farc van de rijken.

Laat ik tenslotte nog 1 voorbeeld geven:

• Zbigniew Brzezinski

In 1998 vertelde Zbigniew Brzezinski, de Nationale Veiligheids Adviseur onder president Carter tegen het Franse weekblad Nouvel Observateur dat de Verenigde Staten voor 1980 de voormalige Sovjet Unie bewust had geprovoceerd om Afghanistan binnen te vallen door in het geheim islamitische extremisten in dat land financieel en militair te steunen, waardoor ze een gewapende strijd tegen de pro-sovjet regering konden beginnen. Op de vraag of hij daar nu geen spijt van had, antwoordde Brzezinski: ‘Spijt waarover? Die geheime operatie was een uitstekend idee. Het had als resultaat dat de Russen in de Afghaanse val trapten en wil je dat ik dat betreur? De dag dat de Sovjets officieel de grens waren over gestoken, schreef ik aan president Carter, in essentie: ‘We hebben nu de gelegenheid om de USSR zijn eigen Vietnam Oorlog te geven.’ Deze geopolitieke strategie kostte een miljoen Afghanen het leven, maakte drieënhalf miljoen Afghanen tot vluchteling en verwoeste de infrastructuur van het toch al arme land.

http://home.planet.nl/~houck006/filosofie2.html

Gezien zijn activiteiten overdrijven we niet wanneer we stellen dat Zbigniew Brzezinski een oorlogsmisdadiger is, maar dit weerhoudt Louise Fresco niet om zich in een dergelijk gezelschap te begeven. Net als Tanja Nijmeijer schuwt zij grof geweld niet, Fresco staat alleen aan de andere kant van het front.