Ik zou het zo op prijs stellen wanneer zionisten als rabbijn Evers en rabbijn Van de Kamp en de 'linkse' schrijfster Daphne Meijer die vooroplopen om te protesteren tegen vermeende en daadwerkelijke antisemitische uitlatingen wat minder sectarisch te werk gaan en in actie waren gekomen toen enige tijd geleden het volgende bekend werd:
Over 'Erfdeel en oogappel - Israël in politiek en profetie' van Wiesje de Lange schrijft dr. ir. J. van der Graaf in het Reformatorisch Dagblad:
Wie haar kent van haar jarenlange publicaties in ”Christenen voor Israël” weet eigenlijk al wat er komt. Ze heeft zich de jaren door geprofileerd als de ideologe van de ultrarechtse beweging in Israël, die onverzoenlijk staat tegenover de Palestijnen. Dat Israël ook haar thuisland is en dat ze zich daarvan ook vanuit het Oude Testament rekenschap geeft, is begrijpelijk...
In het vierde hoofdstuk ”Gedachten over gedenken” komt de klap op de vuurpijl. Aan de hand van de tekst „Gedenkt wat Amalek u heeft aangedaan” (Deut. 25:17) wordt Amalek geduid als „de antisemiet” van alle tijden. Het tastbare Amalek wordt vandaag de dag belichaamd door de Palestijnen. „De voor Israël ontstellend schokkende confrontatie met de Palestijn ligt in zijn Amalekkarakter.” En dan is er voor de schrijfster maar één conclusie: „Er is geen oplossing dan de totale vernietiging van dat volk.” Hier ging bij mij het licht uit. Men hoeft mij niet te wijzen op de verderfelijke politiek van Palestijnse leiders, zoals die van Hamas, men hoeft mij ook niet te wijzen op de dreiging van de islam. Mijn solidariteit met Israël, (ook) op grond van de profeten, is voor mij onopgeefbaar. Echter zonder haatgevoelens jegens een volk dat ook een plek mag hebben onder Gods zon. Tot mijn verwondering permitteert ds. G. H. Abma zich een voorwoord in dit boek.
http://www.refdag.nl/artikel/1383882/Beloften+voor+het+beloofde+land.html
Meer over Daphne Meijer later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten