Etterbakken en zielepoten
Hoe het met Joden hier zit weet ik niet, maar het is de laatste tijd een stuk minder leuk om in Nederland homo te zijn. Niet zozeer vanwege de berichten over pesterijen en intimidatie door Marokkaanse jongens, die de media beheersen – maar vooral door de hoogdravende, ijdele en zelfgenoegzame manier waarop er op die berichten wordt gereageerd. Iedereen staat heel erg aan de goede kant, ineens vindt iedereen het de hoogste tijd een gebaar te maken: het is heel erg wat homo’s in Nederland te verduren krijgen. Eind vorig jaar was er de genante actie van het Amsterdamse PvdA-raadslid Michiel Mulder, die aangifte bij de politie had gedaan tegen de hysterische clown Emile Ratelband, omdat die iets lelijks over homo’s had gezegd. Wat opviel was de intens bevoogdende toon van het raadslid: „Hoewel er de afgelopen decennia vooruitgang is geboekt, met name door de strijd van homo’s zélf, zijn we er nog lang niet. Dat komt doordat homoseksuelen het uiteindelijk niet zelf kunnen. De bal ligt bij ons: de hetero’s. Wij hebben een grótere verantwoordelijkheid voor de homo-emancipatie, omdat hetero’s meer vrijheid hebben.”
Wij, de hetero’s – zij, de homo’s. Van die aangifte werd natuurlijk nooit meer iets vernomen: het ging om het gebaar, tenslotte. Ik heb geloof ik nog liever een vuig, scheldend bontkraagje tegenover me dan deze Michiel Mulder met zijn stuitende betutteling.
Jezelf goed voelen door het leed van anderen op te blazen: de toon was gezet. In aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen eerder dit jaar werd in vrijwel ieder debatje wel even lippendienst bewezen aan het vreselijke lot van de Amsterdamse homo. In aanloop naar de verkiezingen van begin deze maand pleitte Femke Halsema tijdens het homodebat tussen de lijsttrekkers moedig voor het zwaarder bestraffen van geweldsdelicten tegen minderheden – omdat we allemaal gelijk zijn, natuurlijk. Even daarvoor maakte fotograaf Erwin Olaf na een onduidelijk incident met Marokkaanse jongens in het uitgaansleven mediawijd een groots gebaar – of liever gezegd, hij dreigde op hoge toon een gebaar te maken: vanwege de toenemende intolerantie in de hoofdstad zou hij voorgoed naar Berlijn verhuizen. Ook daarvan werd niets meer vernomen.
Nog een gebaar: aan het uit de Utrechtse voorstad Leidsche Rijn weggepeste homostel Henk en Ton werd vorige week door de wijk een ‘troost-picknick’ aangeboden, waarbij ook burgemeester Wolfsen aanwezig was. Het stel, dat de afgelopen tijd door een klein groepje Marokkanen werd getreiterd – uitgescholden, auto bekrast, steen door de ruit – kreeg tijdens de voor hen georganiseerde middag een picknickmand aangeboden en een gedicht van de stadsdichter. „Etterbakken”, noemde de organisatrice de Marokkaanse jongens op RTV Utrecht. „Het gaat om een heel klein groepje dat het voor iedereen verziekt: voor Hans en Ton, maar ook voor mijn Marokkaanse buurjongens die er op aangesproken worden terwijl ze er niets mee te maken hebben.”
Een klein groepje? Met zulke subtiele nuanceringen kan de politiek helemaal niks. Het zou maar afdoen aan het Gebaar. Het kersverse PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch heeft deze week een nationaal actieplan tegen de alomtegenwoordige en virulente haat tegen Joden en homoseksuelen gelanceerd: er moet in Amsterdam een jaarlijkse keppeltjesdag komen, waarop iedereen die wil er een op zijn hoofd kan zetten – en ook moet er in ieder stadsdeel een homovriendelijk plein komen, volgehangen met regenboogvlaggen. Ook moet ieder slachtoffer van geweld dat gerelateerd is aan homohaat of antisemitisme achteraf bezoek krijgen van de burgemeester zelf.
Troost-picknick, keppeltjesdag en homoplein, een troostende hand van de burgemeester – gouden tijden voor loze gebaren. Als er haat is – en het is niet zo moeilijk die haat te vinden, en niet alleen onder Marokkaanse jongeren – wordt die dan weggenomen door een ijdele aanklacht tegen Emile Ratelband, door het voorlezen van een roerend gedicht, door een optocht van boze Amsterdammers met een wegwerpkeppeltje, door een plein met vlaggen? Denkt iemand oprecht dat het getreiter van jongeren zal afnemen wanneer ze met deze stoere gebaren worden geconfronteerd? Denk je oprecht dat de tolerantie voor minderheden groter wordt wanneer in de wet komt te staan dat geweld tegen hen zwaarder wordt bestraft? En dan die „lokjoden”, die nu zelfs door de demissionair minister van Justitie voorzichtig worden omarmd – wat denk je dat er gaat gebeuren nu iedereen van dat plan op de hoogte is en er in Slotervaart ineens opvallend veel mannen met keppeltjes over straat gaan? Ik zou pas verbaasd zijn wanneer ze voor homo worden uitgescholden.
Dat plan voor „lokjoden” doet me denken aan het volgende: voor een televisieprogramma werd laatst een item gefilmd waarin twee jongens hand in hand als lokhomo’s zich tussen de Marokkanen begaven. Er vielen geen klappen, er gebeurde helemaal niks – en dus werd het item niet uitgezonden.
Ik heb bewondering voor jonge homo’s die op scholen in achterstandswijken over hun leven komen vertellen, ik heb bewondering voor de Joodse vrouw die op diezelfde scholen komt vertellen wat er in de oorlog met haar familie is gebeurd. Minder bewondering heb ik voor de exploitatie van reële sociale problemen door politici die willen aantonen dat ze aan de goede kant staan en van homo’s en Joden opnieuw een ernstig hulpbehoevende soort maken, waar heel de samenleving in een grote kring omheen moet gaan staan om ze te beschermen tegen een groepje gefrustreerde jongens. En iedereen – vooral op links – zingt mee in dat zelfgenoegzame koor, want iedereen wil aan de goede kant staan en is bang om voor wegkijker of laffe theedrinker uitgemaakt te worden. Het gaat om onze vrijheid, tenslotte! Ondertussen worden de problemen verergerd door al die ferme initiatieven – niet bestreden.
Haat komt voort uit frustratie. Wil je van die haat afkomen, dan zul je de frustratie moeten wegnemen – in het besef natuurlijk dat je de haat nooit helemaal zult kunnen bestrijden, want te midden van jonge mannen in een onderklasse zal er altijd frustratie zijn. In verreweg de meeste incidenten die de media domineren gaat het om zuigen en treiteren, echt geweld blijft zeldzaam. Harassment, geen hate crime. Wie denkt dat het weermiddel daartegen ligt in pontificale gebaren, ver over de hoofden van de treiteraars heen, heeft iets niet begrepen – of, ik sluit het niet uit, wil moedwillig iets niet begrijpen. Het is een confrontatie waarbij niet echt iets geconfronteerd wordt. Vergeleken daarbij is het door Geert Wilders voorgestelde knieschot een stuk minder hypocriet.
Eind augustus ben ik terug.
Wij, de hetero’s – zij, de homo’s. Van die aangifte werd natuurlijk nooit meer iets vernomen: het ging om het gebaar, tenslotte. Ik heb geloof ik nog liever een vuig, scheldend bontkraagje tegenover me dan deze Michiel Mulder met zijn stuitende betutteling.
Jezelf goed voelen door het leed van anderen op te blazen: de toon was gezet. In aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen eerder dit jaar werd in vrijwel ieder debatje wel even lippendienst bewezen aan het vreselijke lot van de Amsterdamse homo. In aanloop naar de verkiezingen van begin deze maand pleitte Femke Halsema tijdens het homodebat tussen de lijsttrekkers moedig voor het zwaarder bestraffen van geweldsdelicten tegen minderheden – omdat we allemaal gelijk zijn, natuurlijk. Even daarvoor maakte fotograaf Erwin Olaf na een onduidelijk incident met Marokkaanse jongens in het uitgaansleven mediawijd een groots gebaar – of liever gezegd, hij dreigde op hoge toon een gebaar te maken: vanwege de toenemende intolerantie in de hoofdstad zou hij voorgoed naar Berlijn verhuizen. Ook daarvan werd niets meer vernomen.
Nog een gebaar: aan het uit de Utrechtse voorstad Leidsche Rijn weggepeste homostel Henk en Ton werd vorige week door de wijk een ‘troost-picknick’ aangeboden, waarbij ook burgemeester Wolfsen aanwezig was. Het stel, dat de afgelopen tijd door een klein groepje Marokkanen werd getreiterd – uitgescholden, auto bekrast, steen door de ruit – kreeg tijdens de voor hen georganiseerde middag een picknickmand aangeboden en een gedicht van de stadsdichter. „Etterbakken”, noemde de organisatrice de Marokkaanse jongens op RTV Utrecht. „Het gaat om een heel klein groepje dat het voor iedereen verziekt: voor Hans en Ton, maar ook voor mijn Marokkaanse buurjongens die er op aangesproken worden terwijl ze er niets mee te maken hebben.”
Een klein groepje? Met zulke subtiele nuanceringen kan de politiek helemaal niks. Het zou maar afdoen aan het Gebaar. Het kersverse PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch heeft deze week een nationaal actieplan tegen de alomtegenwoordige en virulente haat tegen Joden en homoseksuelen gelanceerd: er moet in Amsterdam een jaarlijkse keppeltjesdag komen, waarop iedereen die wil er een op zijn hoofd kan zetten – en ook moet er in ieder stadsdeel een homovriendelijk plein komen, volgehangen met regenboogvlaggen. Ook moet ieder slachtoffer van geweld dat gerelateerd is aan homohaat of antisemitisme achteraf bezoek krijgen van de burgemeester zelf.
Troost-picknick, keppeltjesdag en homoplein, een troostende hand van de burgemeester – gouden tijden voor loze gebaren. Als er haat is – en het is niet zo moeilijk die haat te vinden, en niet alleen onder Marokkaanse jongeren – wordt die dan weggenomen door een ijdele aanklacht tegen Emile Ratelband, door het voorlezen van een roerend gedicht, door een optocht van boze Amsterdammers met een wegwerpkeppeltje, door een plein met vlaggen? Denkt iemand oprecht dat het getreiter van jongeren zal afnemen wanneer ze met deze stoere gebaren worden geconfronteerd? Denk je oprecht dat de tolerantie voor minderheden groter wordt wanneer in de wet komt te staan dat geweld tegen hen zwaarder wordt bestraft? En dan die „lokjoden”, die nu zelfs door de demissionair minister van Justitie voorzichtig worden omarmd – wat denk je dat er gaat gebeuren nu iedereen van dat plan op de hoogte is en er in Slotervaart ineens opvallend veel mannen met keppeltjes over straat gaan? Ik zou pas verbaasd zijn wanneer ze voor homo worden uitgescholden.
Dat plan voor „lokjoden” doet me denken aan het volgende: voor een televisieprogramma werd laatst een item gefilmd waarin twee jongens hand in hand als lokhomo’s zich tussen de Marokkanen begaven. Er vielen geen klappen, er gebeurde helemaal niks – en dus werd het item niet uitgezonden.
Ik heb bewondering voor jonge homo’s die op scholen in achterstandswijken over hun leven komen vertellen, ik heb bewondering voor de Joodse vrouw die op diezelfde scholen komt vertellen wat er in de oorlog met haar familie is gebeurd. Minder bewondering heb ik voor de exploitatie van reële sociale problemen door politici die willen aantonen dat ze aan de goede kant staan en van homo’s en Joden opnieuw een ernstig hulpbehoevende soort maken, waar heel de samenleving in een grote kring omheen moet gaan staan om ze te beschermen tegen een groepje gefrustreerde jongens. En iedereen – vooral op links – zingt mee in dat zelfgenoegzame koor, want iedereen wil aan de goede kant staan en is bang om voor wegkijker of laffe theedrinker uitgemaakt te worden. Het gaat om onze vrijheid, tenslotte! Ondertussen worden de problemen verergerd door al die ferme initiatieven – niet bestreden.
Haat komt voort uit frustratie. Wil je van die haat afkomen, dan zul je de frustratie moeten wegnemen – in het besef natuurlijk dat je de haat nooit helemaal zult kunnen bestrijden, want te midden van jonge mannen in een onderklasse zal er altijd frustratie zijn. In verreweg de meeste incidenten die de media domineren gaat het om zuigen en treiteren, echt geweld blijft zeldzaam. Harassment, geen hate crime. Wie denkt dat het weermiddel daartegen ligt in pontificale gebaren, ver over de hoofden van de treiteraars heen, heeft iets niet begrepen – of, ik sluit het niet uit, wil moedwillig iets niet begrijpen. Het is een confrontatie waarbij niet echt iets geconfronteerd wordt. Vergeleken daarbij is het door Geert Wilders voorgestelde knieschot een stuk minder hypocriet.
Eind augustus ben ik terug.
7 opmerkingen:
Helemaal mee eens, goed verwoord. Hè Hè, eindelijk.
anzi
Gisteren de maandelijkse boycotactie,viel samen met de nationale veteranen dag en heel wat meegemaakt.
Goede reacties van mensen op mijn statement tijdens de veteranendag.
Wereldwijd inzetbaar voor handelsbelangen en energiezekerheid. Dank voor uw inzet,de multinationals.
Een man ging het festivalterrein op en kwam snel weer terug. Goh,dat was snel,zei ik. Hij zei dat wij weg moesten uit Afghanistan en dat de moslims elkaar maar moesten afmaken. Het was allemaal tuig,hier en daar. Laten zij elkaar maar afmaken. Ik noemde hem een fascist en dat hoorde een voorbijganger. De voorbijganger,een Joodse meneer schrok van mijn uitspraak en vroeg wat die man zei? Helemaal uitgelegd en gelijk gekregen.
Een Afrikaanse man zei dat in de bijbel staat dat het land van de Joden is en een Israelische man zei dat alles in de bijbel staat.Maar hoe vind u dan de olijfbomen roof,het afsluiten van water,tja alles staat in de bijbel.
De bijbel is dus de vijand van de Palestijnen want mensen hoeven niet na te denken.
Een jonge man,net terug uit Israel vertelde dat hij zeer veilig was als homo in Israel,je kon zelfs trouwen als homo.
Als Jood zou je,je leven in het Arabische deel van Jeruzalem niet zeker zijn,je zou binnen enkele minuten gelyncht zijn. Waar is die man geweest?
Dit alles liep door elkaar tijdens de maandelijkse/wekelijkse actie op het plein en de veteranendag.
Een veteraan uit de Libanon oorlog vertelde dat het nog steeds in zijn systeem zit en wilde graag informatie.
Een Libanon veteraan die ik al jaren tegen kom,was nu helemaal de weg kwijt. Dronken,in de war en niet aanspreekbaar. Triest heel triest
jose
Goedemorgen Ronny,
Twintig jaar al van je dochter kunnen genieten. Bofkont, het is niet iedereen gegeven.
Van harte gefeliciteerd nog,
anzi
Goedemorgen iedereen. Wat een mooie dag met een feestje van mijn jongste dochter, die 20 geworden is, in het verschiet.
Ware antisemiet
http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Nederland/269179/Joden-Amsterdam-Cohen-deed-niets-tegen-antisemitisme.htm
Vervolg op mijn vorige bericht .
Die Loonstein is niet helemaal helder in zijn hoofd.
Politieman Max Engelander zegt „in hoge mate te zijn gekwetst” door de tekst. „Mijn familie is door de Shoah bijna geheel uitgemoord. Zoals bijna bij elke joodse familie”, heeft Engelander laten optekenen. „Door de uitspraak dat Joden op kakkerlakken lijken en onuitroeibaar zijn beledigt Borst een heel volk, te weten het Joodse Volk.”
Compliment
Niet waar, zegt Herman Loonstein, advocaat van Borst. „Van discriminatie is helemaal geen sprake. Belediging is het ook niet, want Borst bedoelde de vergelijking juist als een compliment. Van alleen ‘De Jood onder de insecten’ had ieder het zijne kunnen denken. Maar Borst legt het uit met ‘onuitroeibaar’. Joden zijn tenslotte het oudste volk op aarde, dat tal van pogingen tot uitroeiing heeft overleefd. En dan prijst Borst ook nog het grote aanpassingsvermogen van kakkerlakken en Joden.”
http://www.nrc.nl/binnenland/article2546248.ece/Vergelijking_joden_met_kakkerlakken_leidt_tot_aangifte
Weer een hoop tussen de regelsflauwekul van Daphne. Een stukje eruit, kan er nog veel meer aanhalen. Enkele vragen van mij. Wat voor nut heeft het Cidi? Voor wie en voor wat? Waarom zijn de kleine incidentjes nuttig voor het Cidi? In hoeverre beinvloedt Cidi de relatie overheid en joodse gemeenschap en in hoeverre is dit gebaseerd op joods slachtofferschap? Voor welke joodse gemeenschap voert het Cidi propaganda etc etc. Die kleine zogenaamde kritische kanttekeningen is flauwekul. Beter zou Daphne kunnen schrijven waar het Cidi voor staat en welke methoden zij gebruikt, dan kom je meer aan de basis, diezelfde basis die de slachting in Gaza rechtvaardigd. Wat voor nut heeft het Cidi voor de joodse Nederlandse gemeenschap? In positieve zin niets, 0,0. En al kan Daphne schrijven dat sommigen stellen dat Cidi de schuld is van het antisemitisme, wat natuurlijk flauwekul is, maar de grootste antisemietenaanjager,geweldsaanhanger en haatzaaier is daar wel te vinden als propagandist voor Israel met dezelfde vuige methodes als zijn opdrachtgevers waarvan de Nederlandse gemeenschap in de politiek, onderwijs etc. de vruchten kan plukken. En dan stelt Daphne, we hebben onze eigen Aipac. Wie is we dan?
Daphne:
Hetzelfde geldt voor het CIDI dat aangifte doet tegen een twitterend jongetje, die nare dingen twittert over Joden. Vervelend, maar moet alle energie daar nu naar uitgaan? Kan er misschien iets positiefs worden getoond? Een weerbare Jood die zijn schouders hierover kan ophalen? Je kunt iemand op Twitter namelijk ook gewoon blokken. Helaas is het zo dat het het CIDI en het CJO dit soort incidenten ook nodig hebben om te laten zien dat ze nuttig bezig zijn. Het zou interessant zijn in een latere blog terug te komen op de relatie tussen de overheid en de Joodse gemeenschap, en in hoeverre die is gebaseerd op slachtofferschap.
Ik zou zeggen, plaats een link naar Stan.
anzi
Grappig: in de Arabische wereld is het juist heel gewoon dat mannen hand in hand lopen, tot smerissen aan toe, en je wordt als "gemengd stel" juist gek nagekeken (niet lastiggevallen, overigens).
Een reactie posten