http://www.nrc.nl/opinie/article2532665.ece
Ze schrijft dit nu de president-commisaris van de NRC haar als directeur/hoofdredacteur eruit heeft gewerkt omdat Sauer de commerciele NRC nog commercieler wil maken zodat het meer winst oplevert, een begrijpelijk streven van iemand die in tien jaar tijd ongeveer 150 miljoen in het corrupte Rusland wist binnen te slepen.
Het feit dat Donker het veld moet ruimen illustreert al dat zij en haar mede-redactieleden wanneer het erop aankomt alles behalve 'onafhankelijk' zijn. Allen dienen rekening te houden met het feit dat Derk Sauer de baas is en dat uiteindelijk de eigenaar en niet de redactie de koers bepaalt. Op die manier wist het kleine manneke ook multimiljonair te worden met het uitgeven van Russische pulpbladen. Het was kennelijk nog niet tot de NRC-redactie doorgedrongen dat Sauer er als eigenaar op tegen is dat het personeel met zijn spullen er vandoor gaat.
Voor alle duidelijkheid, dit schreef ik drie jaar geleden:
Begin jaren negentig, kwam ik Derk opnieuw tegen, ditmaal in Moskou, waar net het communisme ineen gestort was. Mijn oude kameraad gaf inmiddels een aantal glossy bladen uit, waaronder de Moscow Times, waarvan ik nog een exemplaar in het Russisch heb met Madonna op de voorpagina. Op dat moment vroren dakloze bejaarden op banken in de Moskouse straten dood, zag je overal bedelende mensen en kon je in de enige winkelstraat met galeries voor enkele tientallen dollars meesterwerken kopen, ikonen die decennialang verstopt waren geweest. Ik was in Moskou om voor de Humanistische Omroep Stichting vier tv-documentaires te maken over de sociale en politieke ineenstorting van het Russische Rijk. Intussen toonde Derk de Russen Madonna, die in pikante lingerie stond afgebeeld, en ondersteboven haar kruis liet zien waar ze een microfoon bij hield die verdacht veel op een penis leek. Op zijn manier verspreidde Derk de verworvenheden van de westerse beschaving, kennelijk in de overtuiging dat daar op dat moment een grote behoefte aan was. Dat vond ik toen opmerkelijk gedrag voor een diep overtuigde marxist, en toen ik hem ernaar vroeg gaf hij wijselijk geen antwoord. Terwijl de Russische mafia steeds machtiger werd, kon men in een van Sauer's bladen het volgende lezen: 'The Yuppies Are Coming! This group of hipsters are among a chosen few who are defying Moscow's stacked-up odds: shortages, downward mobility and a nihilistic outlook. A new breed of Moscow youth like money, want a better life for themselves and are fending off the system which chokes so much of their city... "I like to make money," said 25-year-old Sterligov, founder of the Russian Millionaire's Club, who also earns hard currency. "And money makes money."' Deze neoliberale propaganda verscheen in een land waar als gevolg van de ineenstorting 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens leeft, de gemiddelde levensverwachting van de man is gedaald naar 58 jaar, het gemiddeld inkomen per hoofd van de bevolking lager is dan dat van 1978 toen men nog onder de communisten leefde en de kindersterfte drie keer zo hoog is als in Nederland. De Russische bevolking had wel wat anders aan het hoofd dan yuppies en het kruis van Madonna, zo wist iedereen met een beetje sociaal gevoel. Maar niet Derk. Hij en zijn redactie vonden het getuigen van 'een nihilistische kijk' als niet iedere arme sloeber meteen ambieerde een yuppie te worden.
Op een avond nam hij mij en de filmploeg mee naar een mafiafeestje, speciaal ter gelegenheid van de komst van de nieuwe Beaujolais Primeur. Na ons eerst door een haag bedelaars te hebben geworsteld, betraden we een warme, hel verlichte zaal, waar op een grote tafel Franse wijnflessen lagen te pronken. Benevens allerlei types in verkeerd zittende Armani-pakken en hun geblondeerde vrouwen, waren er de onvermijdelijke callgirls die je overal tegenkwam en zowaar ook een hoge prelaat van de Russische orthodoxe kerk. Daar tussendoor schuifelde de vrolijk lachende kleine Derk. Ik kwam er ook mafiosi uit Houston tegen die toen nog druk doende waren de markt af te tasten om te kijken of ze zich in het Russische milieu konden binnenknokken. Overigens vergeefs aangezien de Russische mafia nog meedogenlozer en gewelddadiger is dan de Amerikaanse, zoals al spoedig aan het aantal moordaanslagen op vooral 'zakenmensen' zou blijken. Derk wist daarentegen opmerkelijk goed overeind te blijven dankzij zijn soepele geest en juiste contacten. Iedereen in Moskou wist wie bij de mafia zat, er werd openlijk over gesproken en de Russische mafiosi zelf maakten zonder omwegen aan iedereen die er belang bij had, dus iedereen met geld, duidelijk welke organisatie ze vertegenwoordigden. Al die jaren wist Derk zich in dit milieu te handhaven. Sterker nog: mijn linkse kameraad wist in dit ineen gestort imperium binnen een decennium tenminste 150 miljoen bijeen te schrapen.
Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/02/derk-dauer.html
En dan nu Birgit Donker. Zij is tegen iemand als Sauer niet opgewassen, de baas is gepokt en gemazeld in het corrupte en gewelddadige Rusland, en het naieve Nederland met zijn corrumperende poldermodel van ons kent ons is een kolfje naar zijn hand. Mevrouw Donker schrijft:
In de ruim tien jaar dat ik deel uitmaakte van de hoofdredactie, waarvan de afgelopen drie jaar als hoofdredacteur, heb ik altijd en met volle inzet het belang gediend van de krant – dat wil zeggen, het belang van u: de lezer.
Welnu, dit is misleidend, zo misleidend zelfs dat er sprake is van een leugen. Birgit Donker is niet alleen hoofdredacteur, ze is tevens directeur, en een directeur is verantwoordelijk niet voor de journalistieke gang van zaken maar allereerst voor de financiele kant van de zaak. Ze heeft dus een dubbelbelang en dit gaat altijd fout, dat spreekt voor zich. Met andere woorden, ze heeft niet alleen het belang van 'de lezer' gediend, maar ook die van de eigenaren. Bovendien heeft ze als hoofdredactyeur ook rekening te houden met de adverteerders, die het meeste geld voor de krant genereren. Ze kan geen dagblad maken dat -- laten we het voorzichtig stellen -- ondernemingsonvriendelijk gezind is. Vandaar dat de financieel redacteur van de NRC destijds ook onmiddellijk de politiek aanspoorde om de geexplodeerde luchthandel van de banken overeind te houden met miljarden aan belastinggeld. En als mevrouw Donker vervolgens schrijft:
dat onze journalisten onafhankelijk werken, hun enig belang is de lezer van relevante informatie te voorzien,
is dit klinkklare nonsens. De commerciele journalistiek is niet 'onafhankelijk', deze journalisten werken binnen het raamwerk zoals die door alle mainstream media worden gehanteerd, ze verwoorden de officiele versie van de werkelijkheid, zoals ik op deze weblog talloze malen gedocumenteerd heb proberen aan te tonen. Ander voorbeeld: Op de dag van de illegale westerse inval in Irak, 20 maart 2003, luidde het redactioneel commentaar van de NRC:
Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun – en als het moet ook militaire.
Hoe 'onafhankelijk' is de krant dus, en hoe 'relevant' was dit advies over de belangrijkste politieke gebeurtenis in het eerst decennium van de 21ste eeuw? Birgit Donker schrijft:
Ik geloof bovendien dat het cruciaal is voor onze samenleving dat er onafhankelijke journalistiek is.
En gelijk heeft ze, maar het probleem voor de NRC is dat het een commerciele krant is, die allereerst de belangen moet dienen van de eigenaren en dus per definitie niet in staat is 'onafhankelijke journalistiek' te bedrijven, zoals uit het conflict met Sauer opnieuw blijkt. Mevrouw Donker is een mengeling van burgerlijk fatsoen en schrikbarende naieviteit. En dat laatste is voor een journalist een geweldige handicap, een nadeel dat wijdverbreid is onder de Nederlandse journalistiek, zoals ik telkens weer merk. En men kan veel zeggen van mijn oude kameraad Derk, maar niet dat deze geslepen vos naief is. Geenszins. Mark my words.
http://www.nrc.nl/opinie/article2532665.ece
Meer hierover later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten