Wim Klinkenberg en Bernhard

Nederlandse journalisten zijn heel dapper. Neem bijvoorbeeld Frits Abrahams van de NRC die nu schrijft:

Je vader

Annejet van der Zijl vermoedt dat haar biografie van prins Bernhard geen zware slag is voor zijn dochter, koningin Beatrix. „Ze zal denken: ik weet nu hoe het zo gekomen is.”

De biografe neemt aan dat de prins „thuis ook niet alles zal hebben gezegd”.

Dat denk ik ook. Als ik de prins was geweest, zou ik thuis zelfs helemaal niets hebben gezegd. Vijf vrouwen op je nek en jij maar al je buitenechtelijke affaires, gefinancierd met dubieus verkregen gelden, opbiechten? Ook van een held mag je niet te veel verwachten.

Een held? Pardon, dat was hij ook al niet. Hij liep maar een beetje stoer te doen in zijn militaire apenpak, tot ergernis van de geallieerde autoriteiten, die (Eisenhower) hij ook nog ‘wat Mercedessen’ probeerde af te troggelen.

http://weblogs.nrc.nl/dag/2010/03/09/je-vader/

Ik kan me nog goed herinneren hoe na de eerste onthullingen over Bernhard's Lockheed-smeergeld de hoofdredactie van Het Algemeen Dagblad schreef dat die beschuldigingen nooit waar konden zijn om de simpele reden dat Bernhard's vrouw Juliana genoeg geld bezat en haar echtgenoot die miljoenen aan smeergeld dus nooit nodig had gehad. En soortgelijke reacties verschenen in andere publicaties. Dat hij financieel verantwoordelijk was voor op zijn minst 1 buitenechtelijk kind kon de krant zich niet voorstellen en ook niet dat hij misschien gechanteerd werd. Het waren brave tijden, vol geloof in autoriteiten, en in die jaren heeft Frits Abrahams het nooit in zijn journalistenhoofd gehaald om de gangen van onze corrupte schuinsmarcheerder eens te onderzoeken. Het had het einde van zijn carriere betekend en dan was hij nooit en te nimmer columnist van de NRC geworden. Wie wel het doopzeel van prins Bernhard lichtte was de journalist wijlen Wim Klinkenberg die ik destijds regelmatig als spreker uitnodigde voor een journalistenpanel dat ik in het begin van de jaren tachtig bij Radio Amsterdam presenteerde en waardoor ik herhaaldelijk in moeilijkheden kwam tot aan een mislukte ontslagpoging toe. Om zo neutraal mogelijk te lijken citeer ik Wikipedia:

Klinkenberg was een hartstochtelijk tegenstander van het Koninklijk Huis. In 1979 deed zijn biografie over het leven van prins Bernhard: Prins Bernhard, een Politieke Biografie stof op waaien. Onderwerpen waren:

• Bernhard's lidmaatschap van SA en SS
• Bernhard als agent voor IG Farben
• Bernhard in de Tweede Wereldoorlog
• Bernhard's rol in de wederopbouw
• Bernhard's rol in het Hofconflict
• Bernhard's corruptie

Het boek werd door historici neergesabeld om de eenzijdigheid en speculatiedrift.^[2]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Wim_Klinkenberg

Wat schreef Klinkenberg allemaal dat door officiele historici werd 'neergesabeld'? Wel, hij schreef wat Annejet van der Zijl nu schrijft en onweersproken gebruikt wordt door Frits Abrahams in zijn column. In tegenstelling tot de destijds gezagsgetrouwe Frits werd de kritische Wim onmiddellijk gemarginaliseerd, zoveel onderzoek ineens was verdacht. Trouwens Klinkenberg onthulde nog veel meer dat de komende jaren bevestigd zal worden, maar dat dertig jaar geleden nog 'neergesabeld' moest worden door Nederlandse historici die hun loopbaan niet in gevaar wilden brengen door de waarheid te vertellen. Zo werkt dat in het poldermodel. De waarheid hier verandert met de dag. Het is nauwelijks bij te houden, zo snel verandert de waarheid in de polder.