En zo zag hij er precies 40 jaar na 1966 uit, de kraag nog steeds opgestoken, nog steeds pragmaticus, zonder beginselen, maar nu ook zonder toekomst. Hoe ziet een beginselloze toekomst eruit? We kunnen het hem niet meer vragen. Hij wist inmiddels 1 ding zeker: het leven is taai, onderhevig aan de onveranderlijke wetten van oorzaak en gevolg. Hij had op de winkel mogen passen, had gezorgd dat alles keurig op zijn plaats bleef. Alles is zoals het is omdat als het anders was geweest alles dan gewoon anders was geweest. Zoiets, ongeveer. Navigare necesse est. En ergens in de verte ligt de horizon.
5 opmerkingen:
En nu even in de gaten houden in welke job Wouter Bos rolt. Ik gok op iets in het bankwezen. Unilever (oude werkgever) of Shell is ook een optie.
Typerende foto - zo schuifelde hij door het decor van de Prinsengracht en omgeving, de laatste jaren.
Ik weet niet of die beginselloosheid nog uniek voor D66 is: gezinsleven=Shell ongetwijfeld.
Stom om in het Engels te citeren, maar vertalen levert niet de echte tekst op, lijkt mij:
"The universe is perpetual change. Things are ephemeral and ungraspable. We want to get hold of them, but they escape through our fingers like grains of sand or running water. Living reality seems to be utterly beyond our control. Reasons enough to cry".
Patricia de Martelaere.
Flaubert aan mejuffrouw Leroyer de Chantepie: 'ze nemen wat zand in hun arme kleine handjes en ze zeggen tegen de Oceaan: "Ik ga de korrels van je kusten tellen.'' Maar omdat de korrels door hun vingers stromen en het rekenen lang duurt, stampen zij van woede en huilen. Weet u nog wat je op het strand moet doen? Je moet er neerknielen of wandelen. Wandelt u maar.'
Wow beiden, mooi!
In 1989 vertelt Hans van Mierlo, in een Marathoninterview voor de VPRO-radio aan Henk van Hoorn:
‘Als je gemasturbeerd had, was je ervan bewust dat, zou je op dat moment een hartstilstand krijgen, je voor eeuwig zou branden. Hel en hemel, god en duivel, in dat soort terrein werd je gevoelsleven ontwikkeld. Je had dus de eeuwigheid op het spel gezet en dan ging je maar zo snel mogelijk biechten.’
'We dachten dezelfde open minds bij het establishment te vinden als bij de revolterende jongeren, maar die gevestigde orde bleek absoluut niet toegankelijk. Wel bleken ze bereid, de uiterlijkheden over te nemen, maar dat was om ons de wind uit de zeilen te nemen. ... Het machtsbelang drukte alles terug.’
"dat was om ons de wind uit de zeilen te nemen"
Truc die nog steeds in zwang is. In de huidige democratie kun je het niet meer maken om paarden en knuppels te laten uitrukken bij machtsbedreigende ontwikkelingen in de cultuur&maatschappij. De zaak is om die underground zo snel mogelijk te corrumperen, door het op te zuigen, in de commercie, of in de politiek. Demoniseren is natuurlijk altijd nog mogelijk.
Een reactie posten